Ενα ακόμα δείγμα αυτής της θανατηφόρας ρύπανσης αποτελεί η εμφάνιση, τις τελευταίες μέρες, χιλιάδων ψαριών που ξεβράστηκαν νεκρά στην επιφάνεια του ποταμού, μην μπορώντας να ανασάνουν μέσα στα μολυσμένα νερά του. Το «φαινόμενο» των νεκρών ψαριών, που παρατηρείται για πολλοστή φορά την τελευταία 15ετία, έλαβε χώρα στη διαδρομή του ποταμού μέσα στο νομό Τρικάλων (κοντά στα χωριά Μεγάλα Καλύβια), σε κοντινές αποστάσεις από τυροκομικές και άλλες βιομηχανίες της περιοχής, για τις οποίες, στο παρελθόν, υπήρξαν καταγγελίες ότι μολύνουν με τα λύματά τους το ποτάμι, χωρίς, όμως, ποτέ να ληφθούν ουσιαστικά και δραστικά μέτρα από τους αρμοδίους των κυβερνήσεων και της Τοπικής Διοίκησης εναντίον τους.

Οι επιπτώσεις από τη ρύπανση του Πηνειού είναι τεράστιες και πολύπλευρες. Δεν είναι μόνο ότι υποβαθμίζεται το περιβάλλον της περιοχής, καθώς ο Πηνειός αποτελούσε πηγή ζωής για τη χλωρίδα και την πανίδα της Θεσσαλίας και ανάσα δροσιάς στον καυτό θεσσαλικό κάμπο αλλά προκαλούνται και μεγάλοι κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία. Από τα νερά του ποταμού αρδεύονται χιλιάδες στρέμματα γεωργικών εκτάσεων και η ρύπανση μεταφέρεται, μέσω της τροφικής αλυσίδας, σε χιλιάδες ανθρώπους, καθώς με τα αγροτικά προϊόντα που παράγονται στα χωράφια που αρδεύονται από τον Πηνειό τρέφονται εκατοντάδες χιλιάδες καταναλωτές, όχι μόνο στη Θεσσαλία, αλλά και σ' όλη την Ελλάδα.

Από την πλευρά της, η Τοπική Διοίκηση της περιοχής, διαχρονικά, είτε σιωπά πλήρως, ή αρκείται στη διαπίστωση του προβλήματος και περιορίζεται σε «κλαψουρίσματα» και «μοιρολόγια», χωρίς να παίρνει τα μέτρα που έχει στη δικαιοδοσία της και, προπάντων, χωρίς να κινητοποιεί τους κατοίκους στην κατεύθυνση της αγωνιστικής διεκδίκησης μέτρων από την πολιτεία.

Με δεδομένη την κρατική αδιαφορία και την «αυτοδιοικητική» αδράνεια, το βάρος του αγώνα για τη σωτηρία του Πηνειού πέφτει στις πλάτες των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι θα πρέπει να οργανώσουν την πάλη τους, διεκδικώντας, αγωνιστικά, τη λήψη άμεσων μέτρων για την ουσιαστική και αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος, στοχεύοντας ταυτόχρονα τον πραγματικό αντίπαλο που είναι ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης, το καπιταλιστικό κέρδος, που αποτελεί την αιτία όξυνσης των περιβαλλοντικών προβλημάτων. Μάλιστα, θα πρέπει να κινηθούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα, γιατί αν συνεχιστεί για λίγο καιρό ακόμα η ίδια κατάσταση, τότε η οικολογική καταστροφή θα είναι μη αναστρέψιμη...