Τις κινήσεις της, που με αέρα στα πανιά από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ έχουν ως στόχο τη δημιουργία τετελεσμένων για το παζάρι που επιχειρείται να στηθεί για τη μοιρασιά των ενεργειακών πόρων, συνεχίζει η Τουρκία.

Το Σάββατο το υπουργείο Εξωτερικών της Αιγύπτου κατήγγειλε με κάποια καθυστέρηση την Τουρκία για τη NAVTEX που εξέδωσε για σεισμογραφικές έρευνες από τις 21/7 έως τις 2/8 σε περιοχή που βρίσκεται μέσα στην ΑΟΖ της Αιγύπτου. Στην ανακοίνωση χαρακτηρίζει την τουρκική δραστηριότητα «παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Αιγύπτου, η οποία παραβιάζει το Δίκαιο της Θάλασσας σύμφωνα με τον ΟΗΕ». Ωστόσο δεν δίνει ούτε συγκεκριμένα στοιχεία ούτε ποιο ερευνητικό συμμετείχε στις έρευνες. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτήν την περίοδο έρχεται στο προσκήνιο το ενδεχόμενο διαπραγμάτευσης με την ελληνική κυβέρνηση για τον καθορισμό, ή μερικό καθορισμό ΑΟΖ ανάμεσα σε Αίγυπτο και Ελλάδα. Στο κρίσιμο ζήτημα για την επήρεια του Καστελόριζου στη χάραξη της ΑΟΖ από την πλευρά της Αιγύπτου δεν δίνεται ξεκάθαρη απάντηση, κάτι που αξιοποιεί και η Τουρκία, εντείνοντας τις πιέσεις. Τουρκία και Αίγυπτος έχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα στη Λιβύη, αλλά στα ζητήματα των ΑΟΖ το παζάρι είναι ανοιχτό.

Είναι χαρακτηριστικές οι νέες δηλώσεις του υπουργού Αμυνας της Τουρκίας, Χουλούσι Ακάρ, στο δίκτυο «Αλ Τζαζίρα», ότι η Τουρκία «θέλει να διαπραγματευτεί και να επιλύσει τα προβλήματα με ειρηνικό τρόπο, ωστόσο μια λύση στην οποία δεν συμμετέχει η Τουρκία δεν είναι λύση».

Πρόσθεσε επίσης με νόημα: «Παίρνουμε τις σχέσεις καλής γειτονίας και τον αμοιβαίο διάλογο ως βάση. Από την άλλη πλευρά έχουμε πει ότι δεν θα εγκαταλείψουμε τα δικαιώματα και τα συμφέροντα στη Γαλάζια Πατρίδα, συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου. Οτι είμαστε αποφασισμένοι, πρόθυμοι να προστατεύσουμε τα δικαιώματά μας και τα συμφέροντά μας εκεί. Κι αυτό δεν είναι απειλή, είναι διαπίστωση της κατάστασης».

Aκόμα υπερασπίστηκε ως νόμιμο το σύμφωνο με τον δοτό πρωθυπουργό της Λιβύης, Φ. Σάρατζ, ισχυριζόμενος ότι έγινε με «ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος, με τον εκπρόσωπο της αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ Κυβέρνησης Εθνικής Ομοφωνίας (της Λιβύης) του κ. Σαράτζ».

Αναφερόμενος ο Ακάρ στις σχέσεις με την Ελλάδα είπε: «Είμαστε έτοιμοι να επιλύσουμε τα προβλήματα διά των διαπραγματεύσεων. Από την άλλη όμως λέμε ότι αυτό δεν είναι αδυναμία. Δηλαδή, όταν εμείς ζητούμε να διαπραγματευτούμε, δεν το λέμε από αδυναμία. Το λέμε για να τα λύσουμε με ειρηνικό τρόπο αλλά και από την άλλη (σ.σ. την πλευρά της Ελλάδας) θέλουμε να γνωρίζουν ότι δεν θα επιτρέψουμε τετελεσμένα και δεν θα είναι λύση καμιά λύση στην οποία εμείς δεν συμμετέχουμε».

Στο μεταξύ, χαρακτηριστικό για το παζάρι που έχει ανοίξει στην περιοχή είναι και άρθρο της γερμανικής εφημερίδας «Suddeutsche Zeitung», που επικρίνει τον Πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη, γιατί απευθύνθηκε για βοήθεια στον Ρώσο Πρόεδρο σε σχέση με τις τουρκικές προκλήσεις. Λέει συγκεκριμένα: «Στην πολύπλοκη σύγκρουση για τον φυσικό πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου ο Ερντογάν προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα. Οπου δεν τα καταφέρνει, θέλει να ωθεί τους αντιπάλους του σε διαπραγματεύσεις. Γι' αυτό και ο εξαιρετικά ανυπεράσπιστος Πρόεδρος της Κύπρου τηλεφώνησε στη Μόσχα, ζητώντας τη διαμεσολάβηση του εκεί Προέδρου. Τον κάλεσε να μιλήσει με τους Τούρκους και να τιθασεύσει τον Ερντογάν.

Ηταν μια κακή ιδέα. Δεν υπάρχει μάλλον πιο ακατάλληλος άνθρωπος για να μεσολαβήσει στη Μεσόγειο μεταξύ Τουρκίας, Ελλάδας και Κύπρου. Ο Πούτιν δεν μπορεί και δεν θέλει να είναι αξιόπιστος διαμεσολαβητής.

Διότι η Ρωσία έχει τα δικά της συμφέροντα τόσο στη Μεσόγειο όσο και έναντι της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και της Τουρκίας. Υπό αυτή την έννοια, είναι ακόμη πιο παράλογο ότι ο Πρόεδρος μιας ευρωπαϊκής χώρας τηλεφώνησε στη Μόσχα και όχι στις Βρυξέλλες».

Δίνοντας με τον τρόπο της τη διάσταση του ανταγωνισμού στην περιοχή όπου εμπλέκονται οι αστικές τάξεις, προσθέτοντας νέα δεινά στις πλάτες των λαών, η γερμανική εφημερίδα τάσσεται υπέρ της «μεσολάβησης της ΕΕ» και δη της Γερμανίας. Μάλιστα, «πουλάει» το παραμύθι περί «βοήθειας» αποφυγής σύγκρουσης Ελλάδας και Τουρκίας προ 10 ημερών στο Καστελόριζο και καταλήγει: «Το να ζητάει ένας Ευρωπαίος ηγέτης - η χώρα του οποίου απολαμβάνει της προστασίας του ΝΑΤΟ - τη βοήθεια του Κρεμλίνου, δεν είναι απλώς αστείο, αλλά και ανόητο. Γιατί δηλαδή να μην μπορέσει η Μέρκελ να μεσολαβήσει μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας;».