Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών με συνεχείς καταγγελίες και η Ενωση Ελληνικού Ντοκιμαντέρ με ανακοίνωσή της διαμαρτύρονται για τη διαδικασία υλοποίησης του προγράμματος και αναδεικνύουν, ανάμεσα σε άλλα, το πολύ σημαντικό ζήτημα των κριτηρίων αξιολόγησης των προτάσεων. Υστερα από αλλεπάλληλες ερωτήσεις, επιστολές φορέων, σκηνοθετών αλλά και σεναριογράφων προς το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ), εκείνο «αναγκάστηκε» να δώσει στη δημοσιότητα, εκ των υστέρων, τα κριτήρια που χρησιμοποίησαν οι επιτροπές για τη βαθμολόγηση των υποβληθέντων σεναρίων.

Τα ερωτήματα που δημιουργούνται είναι καίρια.

Αρχικά, και εύλογα, προκύπτει το ερώτημα γιατί αυτά τα κριτήρια δεν είχαν δημοσιοποιηθεί στην έναρξη του προγράμματος ώστε οι δημιουργοί να γνωρίζουν με ποιο τρόπο θα βαθμολογηθούν.

Σύμφωνα με τα κριτήρια αυτά αποκλείεται ένα μεγάλο μέρος νέων δημιουργών αφού βαθμολογείται τελικά και το προηγούμενο έργο τους, και όχι το σενάριο που κατέθεσαν αυτό καθαυτό.

Παρομοίως προς έκπληξη της κινηματογραφικής κοινότητας, πέρα από την «υλοποιησιμότητα» που επίσης κρίνεται από έναν ολοκληρωμένο φάκελο παραγωγής και όχι μόνο από ένα σενάριο, συναντάται η άγνωστη πρόταση για τις ταινίες μικρού μήκους, «δυναμική κυκλοφορίας»... Δυναμική κυκλοφορίας, σε απλά Ελληνικά, σημαίνει το κατά πόσο μια ταινία είναι «ικανή» να βρει διανομή στις αίθουσες, δηλαδή κατά πόσο μπορεί να είναι «εμπορική». Ηδη από το 2010 και τον νόμο Γερουλάνου για τον κινηματογράφο, η μικρού μήκους ταινία απουσιάζει ολοκληρωτικά από τη διανομή στις κινηματογραφικές αίθουσες. Σε ποια πραγματικότητα η «δυναμική κυκλοφορίας» αποτελεί κριτήριο αξιολόγησης ενός σεναρίου ταινίας μικρού μήκους;