INTIME NEWS

Στο ερώτημα πού βρισκόμαστε σήμερα, ο Ηλ. Κονδύλης απαντά ότι «είμαστε σε ένα δεύτερο επιδημικό κύμα», αλλά «για να εξηγηθεί η επιδημική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, προϋπόθεση είναι η επαρκής συστηματική συλλογή στατιστικών στοιχείων και η διαφάνεια στην επικοινωνία τους, όπου υπάρχουν πάρα πολύ σοβαρά προβλήματα».

Ενδεικτικά αναφέρει ότι «ο ΕΟΔΥ δεν καταγράφει και δεν ανακοινώνει κρούσματα με συστηματικό τρόπο, κρούσματα του νέου κορονοϊού σε υγειονομικούς, δεν υπάρχει συστηματική καθημερινή λεπτομερής καταγραφή των νοσηλευομένων ασθενών με Covid. Υπάρχει το μητρώο ασθενών Covid, το οποίο όμως δεν καταγράφει με συστηματικό τρόπο τις νοσηλείες, την έκβασή τους, και, το πιο σημαντικό, δεν επικοινωνεί αυτά τα στοιχεία δημόσια με τον πληθυσμό».

Επίσης, «τα στοιχεία επιδημιολογικής επιτήρησης στα κέντρα φιλοξενίας, υποδοχής και ταυτοποίησης μεταναστών, προσφύγων και αιτούντων άσυλο δεν ανακοινώνονται από τις 26 Ιούλη», ενώ και ο χάρτης υγειονομικής ασφάλειας και προστασίας, βάσει του οποίου περιοχές της Ελλάδας τίθενται σε διάφορα επίπεδα ασφάλειας και προστασίας, «στηρίζεται σε στοιχεία που ουδέποτε έχουν επικοινωνηθεί με την επιστημονική κοινότητα».

Εκτός όλων των άλλων, σύμφωνα με τον Ηλ. Κονδύλη, η έλλειψη διαφάνειας στα στοιχεία «θρέφει και το κύμα ανορθολογισμού, τροφοδοτεί τα σενάρια συνωμοσιολογίας».

Για την πορεία της πανδημίας στην Ελλάδα, ο Ηλ. Κονδύλης αναφέρει ότι το πρώτο κύμα «έσβησε» στα μέσα προς τέλη Μάη και ότι το δεύτερο ξεκίνησε το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου. «Σε αντίθεση με το αφήγημα της κυβέρνησης», λέει ο Ηλ. Κονδύλης, «το βασικό αίτιο για την έναρξή του υπήρξε το άνοιγμα του Τουρισμού και μάλιστα με όρους που απαίτησαν και ως ένα βαθμό επέβαλαν μονοπωλιακοί όμιλοι, τόσο στον κλάδο των τουριστικών επιχειρήσεων όσο και στις ακτοπλοϊκές γραμμές, στις αερομεταφορές.

Τα ελαστικά πρωτόκολλα και οι προκλητικές παραχωρήσεις σχετικά με τις πληρότητες των πλοίων, των αεροπλάνων, αλλά και τα πολλάκις αντιφατικά πρωτόκολλα διαγνωστικών τεστ στις πύλες εισόδου της χώρας, είναι ενδεικτικά.

Να σας πω ένα παράδειγμα: Σύμφωνα με τα αποσπασματικά στοιχεία που δίνει η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, τους μήνες Ιούλιο, Αύγουστο και Σεπτέμβριο στη χώρα κατέφτασαν περίπου 4 εκατ. επισκέπτες. Απ' αυτούς ελέγχθηκαν με τεστ 500.000, δηλαδή 1 στους 8, και εντοπίστηκαν 1.500 θετικά κρούσματα.

Για την ίδια περίοδο, ο ΕΟΔΥ αναφέρει περί τα 2.200 κρούσματα στη χώρα μας σχετιζόμενα με ταξίδι στο εξωτερικό. Δηλαδή, σύμφωνα με τα ίδια τα στοιχεία του ΕΟΔΥ, πάνω από 700 επισκέπτες, τουρίστες ή άλλοι, διέφυγαν τους δειγματοληπτικούς ελέγχους στα σύνορα, αλλά αναζήτησαν βοήθεια και τελικά έκαναν και τεστ αφού πλέον είχαν περάσει τα σύνορα της χώρας, ή αφότου πέρασαν ασυμπτωματικοί και εν συνεχεία εμφάνισαν συμπτώματα.

Αν θεωρήσει κανείς ότι το ποσοστό των ασυμπτωματικών μπορεί να φτάνει μέχρι και το 80%, μπορεί να εκτιμήσει ότι πάνω από 2.500 ασυμπτωματικοί επισκέπτες το τρίμηνο Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος επισκέφτηκαν τη χώρα διαφεύγοντας τους δειγματοληπτικούς ελέγχους, προκαλώντας μια μεγάλη πληθυσμιακή ομάδα, η οποία, σε ένα πλαίσιο χαλάρωσης και κόπωσης των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης και κοινωνικής απομόνωσης στη χώρα μας, αποτέλεσε το εκλυτικό αίτιο για την έναρξη του δεύτερου επιδημικού κύματος στη χώρα μας».

Σύμφωνα με τον Ηλ. Κονδύλη, «οι πιέσεις που δέχεται προς ώρας το ΕΣΥ είναι αντίστοιχες με εκείνες στην κορύφωση του πρώτου κύματος. Αυτό που μας προκαλεί όμως τεράστια ανησυχία είναι ότι ο αριθμός των θανάτων κατά τη διάρκεια του δεύτερου κύματος κινείται σε διπλάσια επίπεδα σε σχέση με το πρώτο.

Ενδεικτικά, από τα μέσα Σεπτεμβρίου ο κυλιόμενος εβδομαδιαία μέσος όρος των θανάτων κατά τη διάρκεια του δεύτερου επιδημικού κύματος είναι πάνω από 6 ημερησίως. Τις τελευταίες 7 μέρες άγγιξε τους 10 ημερησίως κατά μέσο όρο. Το νούμερο αυτό είναι διπλάσιο από τους ημερήσιους θανάτους που καταγράφαμε κατά τη διάρκεια του πρώτου επιδημικού κύματος.

Οι αυξημένοι αυτοί θάνατοι σχετίζονται ως ένα βαθμό και με το γεγονός ότι η επιδημία παρείσφρησε σε εγκλεισμένους όπως λέμε πληθυσμούς, κυρίως σε κέντρα φροντίδας ηλικιωμένων, όπου εκεί έχουμε και τους περισσότερους θανάτους. Προς επίρρωση αυτού, να σας πω ότι σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία το 50% των θανάτων προέρχονται από πληθυσμούς σε τέτοιες ομάδες».

Σε ό,τι αφορά τον αριθμό των διαπιστωμένων κρουσμάτων σ' αυτή τη φάση της πανδημίας, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «στην πραγματικότητα υποεκτιμούσαμε σημαντικά την εξάπλωση της επιδημίας» κατά το πρώτο κύμα. Οπως εξηγεί, «ο κανόνας της επιδημίας είναι ότι όσο περισσότερα διαγνωστικά τεστ κάνεις, και μάλιστα όσο περισσότερο στοχευμένα είναι αυτά, τόσο περισσότερα κρούσματα ανιχνεύεις. Στο πρώτο επιδημικό κύμα, κατά μέσο όρο ο ΕΟΔΥ διενεργούσε περί τα 500 - 800 τεστ τη μέρα και στην κορύφωση του πρώτου κύματος φτάσαμε τα 2.000.

Στο δεύτερο επιδημικό κύμα, κατά μέσο όρο τον Αύγουστο διενεργούνταν 13.000 - 14.000 τεστ και το τελευταίο δεκαήμερο ο αριθμός έχει ανέβει περίπου στα 20.000 ημερησίως. Αρα η σύγκριση μεταξύ 1ου και 2ου κύματος δεν είναι τόσο απλή».

Για την ετοιμότητα του δημόσιου συστήματος Υγείας να αντιμετωπίσει το δεύτερο κύμα της πανδημίας, ο Ηλ. Κονδύλης αναφέρει: «Τα επίπεδα επιδημικής ετοιμότητας της χώρας μας ήταν από την αρχή της επιδημίας και παραμένουν πάρα πολύ χαμηλά. Για παράδειγμα, στην περίπτωση των ΜΕΘ, στην αρχή της επιδημίας η χώρα διέθετε 700 λειτουργούντα κρεβάτια. Να σας θυμίσω ότι υπάρχουν αιτιάσεις των σωματείων στα νοσοκομεία και της Ομοσπονδίας των νοσοκομειακών γιατρών, που αμφισβητούν αν αυτές οι κλίνες ήταν λειτουργικές. Το προσπερνώ αυτό, για διευκόλυνση της συζήτησης, και δεχόμαστε τις καταγραφές του υπουργείου Υγείας.

Από τις 700 αυτές κλίνες, οι 110 ανήκαν στον ιδιωτικό τομέα. Δηλαδή, σε στρατιωτικά νοσοκομεία και στα νοσοκομεία του ΕΣΥ είχαμε 600 κρεβάτια. Οκτώ μήνες μετά, το υπουργείο Υγείας με πρόσφατο δελτίο Τύπου ανακοίνωσε ότι λειτουργούν 900 κλίνες ΜΕΘ, 120 στον ιδιωτικό τομέα, οι υπόλοιπες στον δημόσιο και στα στρατιωτικά νοσοκομεία. Δηλαδή από 600 δημόσιες κλίνες που είχαμε στην αρχή της επιδημίας, οκτώ μήνες μετά έχουμε 800.

Για να καταλάβουμε το πρόβλημα, στην αρχή της επιδημίας αντιστοιχούσαν 6,5 κρεβάτια ανά 100.000 πληθυσμού και σήμερα, οκτώ μήνες μετά, αντιστοιχούν 8,5 κλίνες ανά 100.000 πληθυσμού. Ανεπαρκείς οι δομές πριν από οκτώ μήνες, εξίσου ανεπαρκείς και οκτώ μήνες μετά, ανεξάρτητα από τα μερικά βήματα τα οποία έγιναν και κάτω από την πίεση αν θέλετε του κινήματος των υγειονομικών όλο αυτό το διάστημα».

Σχολιάζοντας τη μετατροπή των νοσοκομείων σε «μίας νόσου», ως επιβεβαίωση της ανετοιμότητας και της αδυναμίας του συστήματος να ανταποκριθεί στην πανδημία, με ευθύνη της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, ο Ηλ. Κονδύλης αναφέρει ότι «στο πρώτο επιδημικό κύμα, το ΕΣΥ αντέδρασε ως ένα σύστημα το οποίο ασχολείται με μία μόνο ασθένεια. Ενδεικτικά, τους μήνες Μάρτιο, Απρίλιο και Μάιο χάθηκαν πάνω από 65.000 τακτικά χειρουργεία σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2019.

Επίσης την περίοδο Μάρτιο, Απρίλιο και Μάιο έγιναν περίπου 3,2 εκατομμύρια λιγότερες επισκέψεις ασθενών στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών των νοσοκομείων του ΕΣΥ, καθώς επίσης στις δομές της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα του 2019.

Αυτό το οποίο εμάς μας ανησυχεί είναι ότι το πάθημα του πρώτου επιδημικού κύματος δεν γίνεται μάθημα για το δεύτερο. Σας θυμίζω ότι στον χάρτη της υγειονομικής ασφάλειας και επικινδυνότητας που έχει δημοσιοποιήσει ο ΕΟΔΥ, στα επίπεδα 3 και 4 υπάρχει σαφής οδηγία στα νοσοκομεία του ΕΣΥ να μειώσουν κατά 40% και 60% αντίστοιχα τη λειτουργία των τακτικών τους εξωτερικών ιατρείων.

Το Εθνικό Σύστημα Υγείας, όμως, πρέπει να παραμείνει ανοιχτό και για τους ασθενείς που δεν πάσχουν από Covid. Και μια αυτονόητη λύση είναι η άμεση επίταξη των δομών του ιδιωτικού τομέα Υγείας, ο οποίος έχει σημαντικές υποδομές στη χώρα μας. Το κρίσιμο είναι ότι δεν μπορούν να χαθούν ξανά ούτε χειρουργεία, ούτε επισκέψεις στα νοσοκομεία και τις δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας».

Σχολιάζοντας την «οχύρωση» της κυβέρνησης πίσω από την ατομική ευθύνη, ο Ηλ. Κονδύλης σημειώνει: «Ο κανόνας στις επιδημίες, με βάση τα σημερινά δεδομένα, είναι ότι για να μειώσεις την εξάπλωση στην κοινότητα, αν δεν προχωρήσεις σε γενικευμένα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας, ο εναλλακτικός τρόπος είναι ο συνδυασμός χρήσης μάσκας και τήρησης ικανών αποστάσεων, δηλαδή αποφυγής συγχνωτισμού, όχι μόνο σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας.

Δεν είναι δηλαδή το πρόβλημα να μη συγχνωτίζεσαι μεταξύ 12.30 και 5, αλλά 5 με 9, που πηγαίνεις στη δουλειά, να παστώνεσαι μέσα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Η αρχή της αποφυγής του συγχνωτισμού πρέπει να εφαρμόζεται σε όλες τις περιπτώσεις: Αποφυγή του συγχνωτισμού στους χώρους εστίασης ή διασκέδασης, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία.

Σήμερα η χρήση μάσκας με την τήρηση των αποστάσεων σε όλες τις περιπτώσεις, στους χώρους δουλειάς, στους χώρους μόρφωσης, στους χώρους μετακίνησης, αποτελεί ένα πρώτο μέτρο. Αν αυτό το μέτρο συνδυαστεί με επιδημιολογική επιτήρηση, επιθετική - συνεχή ιχνηλάτηση και απομόνωση των θετικών κρουσμάτων, με ενίσχυση του εθνικού συστήματος Υγείας, δημιουργείς ένα πλέγμα μέτρων τα οποία μπορούν να ανακόψουν την επιδημία και να αντιμετωπίσουν όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά τις επιπτώσεις της».

Κλείνοντας τη συζήτηση, ο Ηλ. Κονδύλης σημειώνει: «Η ατομική ευθύνη και οι ατομικές μας επιλογές κινούνται μέσα στα όρια και τις δυνατότητες που μας έχει επιτρέψει το σύστημα. Δηλαδή, τι ατομική ευθύνη να έχεις όταν καλείσαι με βάση τις δυνατότητές σου να συγχνωτιστείς με εκατοντάδες άλλους μέσα σε ένα λεωφορείο; Η ατομική ευθύνη και οι ατομικές επιλογές είναι μέσα στα όρια των δυνατοτήτων και επιλογών που έχει θέσει συλλογικά η πολιτεία, το κράτος, η κυβέρνηση.

Αρα, έχει τη σημασία της, αλλά έχει μικρή σημασία. Αυτό το οποίο κυρίως σήμερα αξίζει να αναδείξουμε είναι η ανάγκη αυτήν τη μεγάλη ταλαιπωρία να τη μετατρέψουμε σε ευκαιρία, από τη σκοπιά όμως της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών. Ευκαιρία για να διεκδικήσουμε και να παλέψουμε για συστήματα Υγείας που να ανταποκρίνονται στις πραγματικές μας ανάγκες, να προστατεύουν δηλαδή και να προάγουν την υγεία του πληθυσμού, όχι να τη θυσιάζουν κάθε φορά στο βωμό του κέρδους ή άλλων συμφερόντων».