Οσο περισσότερο εξελίσσονται τα προβλήματα στην καπιταλιστική οικονομία, τόσο στύβουν το μυαλό τους τα διάφορα αστικά επιτελεία για το πώς θα ξελασπώσει το κεφάλαιο, φορτώνοντας νέα βάρη στους εργαζόμενους, με την αξιοποίηση και της πανδημίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί έρευνα της Deutsche Bank, που καταλήγει στην πρόταση για επιβολή φόρου 5% επί του μισθού των εργαζομένων που απασχολούνται εξ αποστάσεως. Οι επιτελείς της γερμανικής τράπεζας λένε ότι αυτό είναι «δίκαιο, καθώς όσοι εργάζονται από το σπίτι εξοικονομούν χρήματα και δεν προσφέρουν στο σύστημα όπως εκείνοι που βγαίνουν για δουλειά». Φτάνουν μάλιστα να ισχυρίζονται ότι ενώ οι τηλεργαζόμενοι «προσφέρουν λιγότερο στην υποδομή της οικονομίας, εξακολουθούν να απολαμβάνουν τα οφέλη της»! Προφανώς, ήταν θέμα χρόνου να πλαισιωθούν και με τέτοια χυδαία επιχειρήματα τα μέτρα έντασης της εκμετάλλευσης στο όνομα της πανδημίας, όπως γίνεται με το ξεχείλωμα των ωραρίων και τη διάλυση του ελεύθερου χρόνου στην τηλεργασία. Ο επικεφαλής της έρευνας, μάλιστα, ομολογεί κυνικά ότι η πανδημία είναι «ευκαιρία» για να τρέξουν τέτοιοι σχεδιασμοί, αφού όπως λέει «εδώ και χρόνια χρειαζόμασταν έναν φόρο για όσους βρίσκονται σε καθεστώς τηλεργασίας, αλλά ο κορονοϊός το κατέστησε προφανές». Επιβεβαιώνεται και μ' αυτόν τον τρόπο ότι η τεχνολογική εξέλιξη στον καπιταλισμό μετατρέπεται από μέσο ευημερίας στο αντίθετό της: Μέτρο έντασης της εργοδοτικής επίθεσης για περισσότερα κέρδη. Καλομελέτα κι έρχεται και στην Ελλάδα, που τώρα η τηλεργασία καθιερώνεται πιο πλατιά...