«Πρόκληση» χαρακτήρισε χτες ο πρωθυπουργός, χαιρετίζοντας το συνέδριο του Πανελλήνιου Συνδέσμου Εξαγωγέων, «να γίνει το εξωτερικό εμπόριο και πάλι το όχημα για την επιστροφή μας στην ανάπτυξη, παρά τις δυσκολίες της πανδημίας. Να μετατρέψει, δηλαδή, την κρίση σε ευκαιρία». Πρόκειται βέβαια για ένα διαχρονικό στόχο της αστικής τάξης, αλλά και ένα χιλιοειπωμένο παραμύθι που απευθύνεται στο λαό: Αυτό της «εξωστρεφούς» καπιταλιστικής οικονομίας, που τη θωρακίζει τάχα από τους «κραδασμούς» και εγγυάται την ανάπτυξη. Απόδειξη για το αντίθετο είναι η τρέχουσα οικονομική κρίση. Από τα ίδια τα στοιχεία των ιμπεριαλιστικών οργανισμών επιβεβαιώνεται ότι η «έκθεση» της εγχώριας οικονομίας στις «διεθνείς αναταράξεις», κυρίως εξαιτίας του εισαγόμενου τουρισμού, οδήγησε σε ακόμα μεγαλύτερο βάθος της κρίσης, που φορτώνεται βέβαια στις πλάτες του λαού. Μύθος λοιπόν τα περί «εξωστρέφειας», που παίρνει τη θέση του δίπλα σε άλλους μύθους, όπως ότι η άνοδος της παραγωγικότητας στον καπιταλισμό σημαίνει τάχα «οφέλη για όλους» και όχι ακόμα σκληρότερη εκμετάλλευση. 'Η, όπως έλεγε τις προάλλες ο Πισσαρίδης, ότι «οι καλές δουλειές προσφέρονται από εταιρείες με πρόσβαση σε επενδυτικά κεφάλαια» κ.ο.κ. Το ζήτημα βέβαια δεν είναι τα παραμύθια, αλλά ο «δράκος». Γιατί ο καθένας από τους στόχους αυτούς της αστικής τάξης «μεταφράζεται» για το λαό σε πρόσθετα αντεργατικά μέτρα, γενίκευση της δουλειάς - λάστιχο χωρίς δικαιώματα, γενικευμένες αναδιαρθρώσεις σε βάρος των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων. Και γι' αυτό ακριβώς ο λαός πρέπει να διαβάζει «ανάποδα» όσα του λένε κυβέρνηση, αστικά κόμματα και «ειδικοί».