Ο ενθουσιασμός για το «σχέδιο Πισσαρίδη», παρά τις επιμέρους ενστάσεις που καταγράφονται και αφορούν κυρίως τις κόντρες μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου για τη διανομή των ενισχύσεων και των άλλων μέτρων στήριξης, δεν είναι πρωτόγνωρος. Ούτε βέβαια το γεγονός ότι για την υπεράσπιση του αναπτυξιακού σχεδιασμού της κυβέρνησης σπεύδουν να υπερθεματίσουν παλιές και νέες καραβάνες της πολιτικής, από όλα τα αστικά κόμματα. Θυμίζουμε ωστόσο ότι ανάλογης υποδοχής είχαν τύχει και τα λεγόμενα περιφερειακά «αναπτυξιακά» συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήταν στην κυβέρνηση. Στις παρουσιάσεις που γίνονταν τότε ανά περιφέρεια, πρώτο τραπέζι κάθονταν πάντα οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, «στάζοντας μέλι» για τις αναπτυξιακές ιδέες της κυβέρνησης και τα χρηματοδοτικά εργαλεία, ενώ την ίδια γνώμη είχαν και όλοι σχεδόν οι εργοδοτικοί φορείς, που έπαιρναν το λόγο στα κυβερνητικά «φόρα». Κάτι τέτοιες ομοιότητες κάνουν τον Πισσαρίδη να λέει σήμερα ότι τα αναπτυξιακά εργαλεία που προτείνει έχουν χρησιμοποιηθεί απ' όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις και δεν υπάρχει λόγος να εφευρεθεί κάτι καινούργιο, ενώ δυσκολεύεται να διακρίνει και σε τι ακριβώς εστιάζει την κριτική του ο ΣΥΡΙΖΑ στο σχέδιο της σημερινής κυβέρνησης.