INTIME NEWS |
Η Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας επικυρώνει ένα άθλιο παζάρι ανάμεσα στην ΕΕ και την άρχουσα τάξη της Τουρκίας, που εργαλειοποιεί τα εκατομμύρια των προσφύγων και μεταναστών. Η κυβέρνηση της ΝΔ εφαρμόζει τις αποφάσεις αυτές και επιχειρεί να διευρύνει τα λεγόμενα «κλειστά/ελεγχόμενα κέντρα», τις φυλακές πολύμηνου εγκλωβισμού με προδιαγραφές στρατιωτικών εγκαταστάσεων του ΝΑΤΟ, σε Λέσβο, Χίο, Σάμο, Κω και Λέρο, αλλά και στον Εβρο, παρά τους πρόσφατους ελιγμούς.
Την ίδια στιγμή, και στο φόντο μιας σειράς καταγγελιών για παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων με τη συμμετοχή της Frontex, η ελληνική κυβέρνηση διεκδικεί μεγαλύτερη συμβολή της ΕΕ στη συνοριοφύλαξη, δηλαδή ενίσχυση της Frontex, που σηματοδοτεί ουσιαστικά την παραχώρηση της φύλαξης των συνόρων, γεγονός που αποτελεί ντε φάκτο αμφισβήτηση κυριαρχικού δικαιώματος, έχοντας ως προηγούμενο την πρόσκληση από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ της ΝΑΤΟικής αρμάδας στο Αιγαίο με πρόσχημα το Προσφυγικό.
Στη διάρκεια της συνεδρίασης της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης & Δικαιοσύνης που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή στη Βουλή, ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Μ. Σχοινάς, όσο και ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Ν. Μηταράκης, αναφέρθηκαν στην «ανάγκη» της ενίσχυσης του κατασταλτικού μηχανισμού της Frontex που έχει μετεξελιχθεί σε Ευρωπαϊκή Συνοριακή και Ακτοφυλακή. Ο πρώτος πρόβαλε ότι «αυτή θα διαθέτει ένα μόνιμο σώμα 10.000 στελεχών μέχρι το 2027 και την ικανότητα δράσης σε τρίτες χώρες, αλλά και δικά της αεροπλάνα, πλοία και ελικόπτερα», ενώ ο Ελληνας υπουργός δήλωσε ότι «πρέπει να εξεταστούν και περαιτέρω δράσεις, όπως κοινές περιπολίες με την Τουρκία, τόσο στα χερσαία, όσο και κατά μήκος των τουρκικών ακτών». Ανακοίνωσε επίσης ότι στις 19 - 20 Μάρτη θα συναντηθούν στην Αθήνα οι αρμόδιοι υπουργοί των χωρών της Μεσογείου, δηλαδή, Ιταλίας, Ισπανίας, Μάλτας, Κύπρου και Ελλάδας, «για να καθορίσουμε περαιτέρω τη στάση μας για τη διαπραγμάτευση του νέου Συμφώνου Μετανάστευσης».
Το παζάρι για το νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου που είναι σε εξέλιξη επιχειρεί ένα συμβιβασμό ανάμεσα σε αντικρουόμενα συμφέροντα των κρατών - μελών.
Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης που προαναφέρθηκε η βουλευτής του ΚΚΕ Μαρία Κομνηνάκα ανέπτυξε τις θέσεις του Κόμματος. Σημείωσε:
«Η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το "νέο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου" δεν είναι παρά η φυσική συνέχεια της στρατηγικής της ΕΕ, όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να την παρουσιάσει ως το "τέλος του εγκλωβισμού" και ως το άνοιγμα μιας νέας σελίδας "αλληλεγγύης" ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ για τη διαχείριση του Μεταναστευτικού. Ούτε το ένα ισχύει ούτε το άλλο.
Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να γεννήσει προσδοκίες, όπως επιχειρεί να κάνει η κυβέρνηση, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από τις μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις στη Λέσβο και τη Χίο, ότι πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση του μόνιμου εγκλωβισμού χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στα νησιά, κάτι που επιβεβαιώνει ο όλος σχεδιασμός της δημιουργίας αυτών των τεράστιων δομών φυλακών...
Γιατί δεν αλλάζει, αντίθετα οξύνεται η πραγματικότητα, που γεννά το πρόβλημα.
Ολο το σκεπτικό του νέου Συμφώνου αναπτύσσεται στη διαχείριση των συνεπειών των προσφυγικών - μεταναστευτικών ροών. Αφήνεται έξω από το κάδρο η μεγάλη ευθύνη που έχουν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών, συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή που δημιουργούν τα προσφυγικά και μεταναστευτικά κύματα.
Αυτές οι αιτίες διατηρούνται και επανήλθαν στην επικαιρότητα με την πρόσφατη επίθεση ΗΠΑ και Ισραήλ στη Συρία, διαψεύδοντας όσους έτρεφαν αυταπάτες περί αλλαγής πλεύσης με την εκλογή Μπάιντεν... Η "πρόβα πολέμου" που πραγματοποιούν οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις, ξεκινώντας απ' το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, είναι ένα τμήμα αυτής της μεγάλης εικόνας.
Τα επιτελεία της ΕΕ γνωρίζουν ότι το φαινόμενο θα οξυνθεί, όσο μεγαλώνουν οι ανταγωνισμοί ακόμα και για την πρωτοκαθεδρία στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων, σε μια περίοδο που η νέα οικονομική καπιταλιστική κρίση είναι σε εξέλιξη, με θύματα και πάλι τους λαούς. Γι' αυτό και επιχειρούν να διαμορφώσουν ένα πλέγμα ανάσχεσης των συνεπειών στο ευρωενωσιακό οικοδόμημα που θα έχει η συνέχιση και μια ενδεχόμενη αύξηση των προσφυγικών ροών.
Ομως, ακόμα και η διαχείριση του Προσφυγικού εργαλειοποιείται, γίνεται αντικείμενο παζαριών, τόσο μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας, όσο και ανάμεσα σε χώρες της ΕΕ. Με αυτούς τους όρους καθορίζεται η συζήτηση για τις λεγόμενες ανάδοχες χώρες, σε μια προσπάθεια διείσδυσης σε νέες αγορές (βλ. αναβάθμιση εξωτερικής πολιτικής ΕΕ με τρίτες χώρες).
Οι λεγόμενοι νόμιμοι δρόμοι μετανάστευσης αφορούν τη διείσδυση ευρωπαϊκών μονοπωλίων σε "ζώνες ενδιαφέροντος" σε τρίτες χώρες και την προσέλκυση ταλέντων, όπως με ωμότητα περιγράφεται το ανοιγοκλείσιμο της στρόφιγγας ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου για φτηνό ανειδίκευτο αλλά και ειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Το Διεθνές Δίκαιο, για το οποίο γίνονται διαρκείς επικλήσεις, γίνεται "λάστιχο" και ο κυνισμός φτάνει στο απόγειό του όταν ανθρώπινες ζωές φτάνουν να λογαριάζονται ως αλγόριθμοι, ποσοστά και ξεροί αριθμοί.
Δίνεται έμφαση στο διαμοιρασμό των απελάσεων και της καταστολής στα σύνορα, σε πιο αντιδραστικές ρυθμίσεις για την απόρριψη των αιτημάτων ασύλου και όχι, βέβαια, στην υποδοχή στα κράτη - μέλη των αιτούντων άσυλο, ώστε να μην επιβαρύνονται υπέρμετρα τα κράτη της πρώτης υποδοχής... Για ποια "ευρωπαϊκή αλληλεγγύη" μιλάτε, όταν η πρόταση πάει πίσω ακόμα και από τις ελάχιστες υποχρεωτικές μετεγκαταστάσεις που προτάθηκαν το 2015;».
Και συνέχισε: «Οι βασικές διατάξεις της Κοινής Δήλωσης ΕΕ - Τουρκίας όσο και η ουσία του Κανονισμού του Δουβλίνου παραμένουν σε ισχύ, προμηνύοντας ότι ο διπλός εγκλωβισμός στη χώρα θα εξακολουθήσει. Διατηρείται και επεκτείνεται, δηλαδή, όλο το αντιδραστικό πλαίσιο που φορτώνει όλο το βάρος στα θύματα του πολέμου και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Το ΚΚΕ έχει τοποθετηθεί επανειλημμένα και με ευθύνη για το προσφυγικό - μεταναστευτικό ζήτημα. Καταθέτοντας προτάσεις στη Βουλή, στην Ευρωβουλή αλλά κυρίως στο λαό, που αντιμετωπίζουν από τη ρίζα του το ζήτημα αλλά και μπορούν να δώσουν άμεση ανακούφιση στους ανθρώπους που ξεριζώνονται από τις χώρες τους. Ενδεικτικά αυτές αφορούν: