Οσοι αναμένουν «σημαντικές εξελίξεις» στο Κυπριακό μάλλον ξεχνούν πώς και κυρίως γιατί ξεκίνησε αυτός ο γύρος των συνομιλιών.

Οταν «ξαναζεστάθηκε» το «ενδιαφέρον» του Διεθνούς Παράγοντα για το κυπριακό πρόβλημα, βρισκόταν σε εξέλιξη το «παιχνίδι» της ευρωτουρκικής προσέγγισης και η Αθήνα χρειαζόταν «άλλοθι» για να συμφωνήσει με την παραχώρηση στην Τουρκία του καθεστώτος της υποψήφιας χώρας στην ΕΕ.

Ο πρώτος γύρος των συνομιλιών για το Κυπριακό ξεκίνησε στη Νέα Υόρκη, λίγες μέρες πριν η Αθήνα συμφωνήσει με την τουρκική υποψηφιότητα στην ΕΕ στο Ελσίνκι. Ο πρώτος γύρος των συνομιλιών στη Νέα Υόρκη δεν απέδωσε τίποτε εκτός από τα απαραίτητα, στην ελληνική κυβέρνηση, προσχήματα να δεχτεί, χωρίς κανένα αντάλλαγμα, την αναβάθμιση των ευρωτουρκικών σχέσεων.

Ο δεύτερος γύρος των συνομιλιών που εξελίσσεται στη Γενεύη, δε φαίνεται να αποδίδει τίποτε περισσότερο. Ισως, σε αυτό το γύρο των συνομιλιών, να γίνεται, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, αισθητό ότι είναι αδύνατο να υπάρξει εξέλιξη στο κυπριακό πρόβλημα αν δεν ικανοποιηθεί το βασικό αίτημα της τουρκικής πλευράς περί αναγνώρισης του ψευδοκράτους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι και πριν και μετά την εξασφάλιση της υποψηφιότητάς της στην ΕΕ, η Αγκυρα διευκρινίζει με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια ότι στην Κύπρο υπάρχουν «δύο κράτη, τα οποία ισοτίμως διαπραγματεύονται υπό την αιγίδα του ΓΓ του ΟΗΕ» και αυτή η τουρκική θέση δεν έχει χαρακτηριστεί από κανέναν, εμπλεκόμενο στις διαπραγματεύσεις, παράγοντα, απαράδεκτη. Από την άλλη μεριά, ποια άραγε είναι η πρακτική αξία της θέσης που έχει η ελληνική κυβέρνηση γι' αυτό το θέμα, από τη στιγμή που η Αθήνα και άναψε το φως για την αναβάθμιση των ευρωτουρκικών σχέσεων και συνεχίζει την πολιτική της προσέγγισης με την Αγκυρα;

Ολα αυτά δημιουργούν μια δυσμενή κινητικότητα γύρω από το Κυπριακό. Το «καλό κλίμα» στις ελληνοτουρκικές θέσεις θα αξιοποιηθεί από το Διεθνή Παράγοντα και σε βάρος της Κύπρου. Ο ΓΓ του ΟΗΕ, συνεπικουρούμενος από τους Αμερικανούς ειδικούς, θα χρησιμοποιήσει το «καλό κλίμα» στα ελληνοτουρκικά, προκειμένου να προωθήσει την ιδέα της πολιτικής εξίσωσης μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο νησί. Ηδη, έχει «μαζέψει» τις απόψεις των δύο πλευρών και το επόμενο εξάμηνο αναμένεται να τις θέσει στη δοκιμασία των διαβουλεύσεων σε Αθήνα, Λευκωσία και Αγκυρα. Η «βασική» άποψη της τουρκικής πλευράς, η οποία βρίσκεται στο φάκελο του ΓΓ του ΟΗΕ, είναι ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο κράτη, τα οποία μπορούν να «συναποτελέσουν» μόνο μια Συνομοσπονδία.

Ετσι, λοιπόν, το επόμενο εξάμηνο, Αθήνα και Λευκωσία αναμένεται να αντιμετωπίσουν μια εντονότατη πίεση προκειμένου να αποδεχτούν την πολιτική «πραγματικότητα» στην Κύπρο και τα περιθώρια ελιγμών τους θα είναι ιδιαιτέρως μικρά, αφού αυτή η δεδομένη «πραγματικότητα» δεν εμπόδισε ούτε την ευρωτουρκική προσέγγιση, ούτε τη «βελτίωση» του κλίματος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.