Αυτός είναι λοιπόν ο πραγματικός καημός τους, όπως και να βαθύνει η λειτουργία της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, που οδηγεί σε πανεπιστήμια πολλών ταχυτήτων και σε περαιτέρω κατηγοριοποίηση των πτυχίων. Αν το κράτος νοιαζόταν για τη φοιτητική διαρροή, θα έπαιρνε ουσιαστικά μέτρα στήριξης των φοιτητών από τα λαϊκά στρώματα και των οικογενειών τους, με δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα. Θα στήριζε τους εργαζόμενους φοιτητές που δεν έχουν άλλη διέξοδο και τελικά αναγκάζονται να μην ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Και, βέβαια, ως εδώ η κοροϊδία με τον «ανθό της χώρας»! Γιατί ακόμα και οι νέοι/νέες που καταφέρουν να αποφοιτήσουν από το πανεπιστήμιο, έχοντας περάσει «των παθών τους τον τάραχο», βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανεργία, την εργασιακή περιπλάνηση, τη μετανάστευση, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς πείνας, όπως ακριβώς κάνει και το αντεργατικό νομοσχέδιο που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή.