Πραγματοποιήθηκε χτες η επίδειξη μόδας του οίκου «Ντιόρ» στο Καλλιμάρμαρο για τη νέα του συλλογή. Μάλιστα, για τις ανάγκες της συλλογής, τις προηγούμενες μέρες πραγματοποιήθηκαν φωτογραφίσεις και βιντεοσκοπήσεις σε εμβληματικούς αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία της χώρας.

Και κάπως έτσι, η Ακρόπολη, το Καλλιμάρμαρο, η Κνωσός και άλλοι τέτοιοι χώροι «διαφημίστηκαν» και έγιναν γνωστοί σε όλο τον κόσμο, λες και το είχαν ανάγκη. Και κάπως έτσι έγινε ξεκάθαρο το τι σημαίνει να αντιμετωπίζεται η πολιτιστική κληρονομιά με αποκλειστικό κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος και ό,τι αυτό συνεπάγεται για το περιεχόμενο που της αποδίδεται και τον ρόλο που διαδραματίζει για να προσελκύει «πελάτες», για να εμπλουτίζει το «τουριστικό προϊόν» της χώρας.

Αυτή είναι η περίφημη «αξιοποίηση» των αρχαιολογικών χώρων και μνημείων. Επιδίωξη είναι η αύξηση των εσόδων με οποιονδήποτε τρόπο, όπως είναι οι εισπράξεις των εισιτηρίων, αλλά και οι εκδηλώσεις κάθε είδους. Αυτό που μετράει είναι η εισπραξιμότητα, ανεξάρτητα από τον λόγο της επίσκεψης, αρκεί να καταβληθεί το αντίτιμο, ακόμα και αν δεν σχετίζεται με τον βασικό προορισμό των μνημείων: Την προώθηση της ιστορικής γνώσης και την αναβάθμιση του πνευματικού και πολιτιστικού επιπέδου, ανεξάρτητα από τις ζημιές και τη φθορά που μπορεί να προκληθούν, ανεξάρτητα από το αν αλλοιώνουν τον χαρακτήρα των μνημείων.

Η λογική αυτή διαπερνά την πολιτιστική πολιτική των κυβερνήσεων τις τελευταίες δεκαετίες και αποτυπώνεται με κυνικό τρόπο στον τελευταίο νόμο για τη διαχείριση των οικονομικών πόρων που προέρχονται από τους αρχαιολογικούς χώρους, τα μουσεία και τα μνημεία, στα σχέδια για αλλαγή του καθεστώτος των μεγάλων κρατικών μουσείων, αλλά και σε προγενέστερες παραχωρήσεις χώρων, όπως η Πορτάρα - ναός του 6ου π.Χ. στη Νάξο που χρησίμευσε ως ντεκόρ χορευτικού σε πρόσφατη ταινία Μπόλιγουντ και δόθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση.

Οσο δε για αυτά που ακούγονται ότι όλοι αυτοί οι χώροι δόθηκαν με ελάχιστα χρήματα, π.χ. για τη χρήση της Ακρόπολης θα δοθούν 270 χιλιάδες ευρώ, ενώ πριν από λίγα χρόνια δεν είχε γίνει δεκτό αντίστοιχο αίτημα άλλου οίκου με μεγαλύτερη προσφορά, είναι εκ του πονηρού. Τι λένε; Οτι το ζήτημα δεν βρίσκεται στην τέτοια «αξιοποίηση» των πολιτιστικών μνημείων, αλλά... στο αντίτιμο.

Ο λαός μας να μη δεχτεί η πολιτιστική κληρονομιά του να αντιμετωπίζεται σαν «πασαρέλα» των κερδών του κεφαλαίου. Οι χώροι αυτοί είναι χώροι διαφύλαξης, μελέτης και έρευνας του ιστορικού κοινωνικού γίγνεσθαι. Ως πανανθρώπινο δημιούργημα, είναι συλλογική, λαϊκή περιουσία.