Στην «Ειδική Επιτροπή» για την αποκατάσταση των καμένων στη Β. Εύβοια ποντάρει η κυβέρνηση «όλα της τα λεφτά», για να χειραγωγήσει το κλίμα της αγανάκτησης που «βράζει» στα πυρόπληκτα χωριά και για να προωθήσει τους σχεδιασμούς της «πράσινης» επιχειρηματικότητας πάνω στα αποκαΐδια. Ο λαός βέβαια έχει πείρα από προηγούμενες καταστροφές, ότι τέτοιες «αποκαταστάσεις» δεν γίνονται με γνώμονα τα δικά του συμφέροντα και τις ανάγκες, αλλά με κριτήριο τις προτεραιότητες του κεφαλαίου. Τέτοια παραδείγματα μπορεί να βρει κανείς πολλά, ανατρέχοντας σε όσα ακολούθησαν το σεισμό της Πάρνηθας το 1999 ή τις μεγάλες πλημμύρες σε Αττική και Πελοπόννησο το 1998, όπου μάλιστα ο Στ. Μπένος, επικεφαλής της Επιτροπής για τη Β. Εύβοια, ήταν τότε υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ, αρμόδιος για τη διαχείριση τέτοιων καταστροφών. Το ίδιο προκύπτει και από πιο πρόσφατα γεγονότα, όπως η φωτιά στο Μάτι, οι πλημμύρες σε Καρδίτσα, Εύβοια και Μάνδρα. Οσο για το «πρότυπο της Καλαμάτας», που ...«αναστήθηκε» μετά τον σεισμό του 1986, για τον λαό της περιοχής μεταφράζεται σε πενιχρή κρατική βοήθεια, με αρκετούς σεισμόπληκτους να μην καταφέρνουν ποτέ να φτιάξουν το σπίτι τους, ενώ το «ολιστικό σχέδιο» ανασυγκρότησης που καταρτίστηκε τότε, λειτούργησε καταλυτικά για την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων. Είναι άλλωστε γνωστό ότι μία δεκαετία μετά τον μεγάλο σεισμό, υπήρχαν ακόμα σχολεία που στεγάζονταν σε κοντέινερ, ενώ ακόμα και σήμερα, εκατοντάδες δημόσια κτίρια κινδυνεύουν από την ανυπαρξία προσεισμικών ελέγχων...