Για να κρύψει την ενοχή και ευθύνη της η κυβέρνηση για την ψήφιση του νέου κανονισμού για το βαμβάκι (1051/2001) που είναι πολύ χειρότερος απ' τον προηγούμενο (1554/1995) χρησιμοποίησε το ψέμα, μπακάλικους λογαριασμούς και εκβιασμούς. Το ψέμα, όμως, έχει κοντά ποδάρια.

Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: Η κυβέρνηση τον Μάη του 2001 πανηγύριζε για την επιτυχία της στην ψήφιση του κανονισμού 1051/2001. Μάλιστα, τον παρουσίασε σαν πρόταση δική της. Ο κανονισμός αυτός προβλέπει μεγαλύτερα πρόστιμα συνυπευθυνότητας από τον προηγούμενο, σε περίπτωση που η παραγωγή του βαμβακιού υπερβεί τις 1.137,5 χιλιάδες τόνους. Να σημειώσουμε εδώ ότι η παραγωγή τα τελευταία χρόνια κυμαίνεται μεταξύ 1.250 - 1.350 χιλιάδων τόνων. Από χέρι, δηλαδή, οι βαμβακοπαραγωγοί είναι χαμένοι κατά 40 - 70 δρχ. το κιλό, αν συνεχίσουν να παράγουν αυτή την ποσότητα και τα επόμενα χρόνια.

Για να καλύψει, λοιπόν, αυτή τη συνέπεια του κανονισμού η κυβέρνηση θέλησε να προσαρμόσει την παραγωγή του βαμβακιού στους 1.137.5 τόνους. Αντί να προσαρμόσει τον κανονισμό στην πραγματικότητα που είναι οι 1.350 χιλιάδες τόνοι, προσάρμοσε την πραγματικότητα στις δικές της επιθυμίες, τους συμβιβασμούς και τις γονυκλισίες απέναντι στο «μεγάλο αδελφό», την ΕΕ. Ηθελε η ΕΕ να εξοικονομήσει πόρους για άλλες πολιτικές (ευρωστρατός, ευρωαστυνομία, εκστρατεία στο Αφγανιστάν κλπ.), περιορίζοντας τις αγροτικές δαπάνες και η ελληνική αντιπροσωπεία όχι μόνο ανταποκρίθηκε, αλλά διεκδίκησε με ανακοίνωση του τότε υπουργού Γεωργίας και την πατρότητα του κανονισμού. Τώρα γιατί ο τωρινός ομολογεί ότι ο κανονισμός είναι κακός, ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει την πατρότητά του, είναι κάτι που μόνο στο κόμμα του κ. Σημίτη μπορεί να συμβαίνει που δε λέει ψέματα!!!

Ετσι, λοιπόν, αφού ψηφίστηκε ο κανονισμός, η κυβέρνηση θυμήθηκε το ΟΣΔΕ (Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης Επιδοτήσεων). Εδωσε τότε εντολή στο νεοσύστατο ΟΠΕΚΕΠΕ (Οργανισμός Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Επιδοτήσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων) να εφαρμόσει το ΟΣΔΕ. Δηλαδή, να καλέσει τους παραγωγούς να δηλώσουν πόση έκταση και πού θα καλλιεργήσουν βαμβάκι. Με μια υπουργική απόφαση που υπογράφεται από τον υφυπουργό Βαγγέλη Αργύρη και εκδόθηκε στις 10/5/2001 και έφτασε στις νομαρχίες μετά τις 20/5/2001 καθορίζεται σε κάθε νομό η έκταση που μπορεί να καλλιεργηθεί με βαμβάκι. Τότε όμως το βαμβάκι όχι μόνο είχε σπαρεί, αλλά είχε φυτρώσει και ήταν στο τέταρτο φύλλο και όσο να φτάσει η απόφαση στους παραγωγούς, αυτοί άρχισαν να σκαλίζουν (Ιούνης και βάλε).

Αφού, λοιπόν, είχε σπαρεί το βαμβάκι, το περίφημο ΟΣΔΕ έπρεπε να προσαρμόσει και τις εκτάσεις ώστε η παραγωγή να μην ξεπεράσει τις 1.137.5 χιλιάδες τόνους. Γι' αυτό και με την παραπάνω υπουργική απόφαση καθοριζόταν σαν ανώτερο όριο καλλιεργήσιμης έκτασης με βαμβάκι, σ' όλη τη χώρα, τα 3.937.700 στρέμματα. Εκ των υστέρων ήλθαν, δηλαδή, να προσαρμόσουν την έκταση στα δικά τους δεδομένα. Γι' αυτό και οι υπάλληλοι του ΟΠΕΚΕΠΕ, αφού γνωρίζανε ότι η καλλιεργηθείσα έκταση ήταν παραπάνω απ' αυτή που όρισε εκ των υστέρων η κυβέρνηση, άρχισαν να εκβιάζουν τους παραγωγούς και δήλωναν λιγότερα στρέμματα απ' ό,τι οι ίδιοι οι αγρότες είχαν σπείρει. Ετσι έφτασε να δηλωθεί έκταση 3.805.000 στρέμματα, λιγότερη δηλαδή και από αυτή που η υπουργική απόφαση όριζε!!!

Αξίζει να αναφέρουμε εδώ τους μπακάλικους υπολογισμούς της κυβέρνησης: Τα 3.937.700 καθορίστηκαν τελείως αυθαίρετα. Το μόνο κριτήριο ήταν η αναμενόμενη απόδοση που υπολόγιζαν τότε στα 288 κιλά ανά στρέμμα και συνολικά στα 3.937.700 στρέμματα επί 288 κιλά ανά στρέμμα, ίσον 1.144 χιλιάδες στρέμματα. Οταν στο ΟΣΔΕ δηλώθηκαν 3.805.000 στρέμματα (ο τρόπος που δηλώθηκαν αναφέρεται παραπάνω), τότε άλλαξαν και οι εκτιμήσεις και η συνολική παραγωγή έφτανε στις 1.095 χιλιάδες τόνους και η τιμή του βαμβακιού, όλου του βαμβακιού θα ξεπερνούσε τις 310 δρχ. το κιλό. Αυτά το Σεπτέμβρη, αρχές Οκτώβρη.

Με τις πρώτες κινητοποιήσεις των αγροτών έγινε η δεύτερη εκτίμηση που ανέβαζε την παραγωγή στις 1.146,5 χιλιάδες τόνους και την τιμή για όλο το βαμβάκι στις 272 - 285 δρχ. Και όσο προχωρούσε η παράδοση του βαμβακιού και η παραγωγή ανέβαινε, η κυβέρνηση θυμήθηκε τον ΟΣΔΕ και είπε (τον Γενάρη) ότι αυτή η τιμή ισχύει μόνο για το βαμβάκι που προέρχεται από τις δηλώσεις σύμφωνα με το ΟΣΔΕ. Να, λοιπόν, γιατί ταμπουρώνεται τώρα η κυβέρνηση πίσω απ' το ΟΣΔΕ, για να αφήσει ένα μέρος του πραγματικά παραχθέντος βαμβακιού και της παραγωγής χωρίς την επιδότηση και να τους το πάρουν οι εκκοκκιστές με 50 - 70 δραχμές το κιλό.

Και μπορεί η κυβέρνηση να φέρει στα μέτρα της την επιδοτούμενη ποσότητα του βαμβακιού, δηλαδή στις 1.145.000 τόνους, που με την προσαρμογή θα φτάσει στους 1.180.000 και γι' αυτή την ποσότητα να πάρουν οι παραγωγοί 272 δρχ/κιλό, αλλά η μέση τιμή που θα πάρει ο παραγωγός θα είναι κάτω από τις 250 δραχμές το κιλό. Γι' αυτό και ζητάνε για όλο το βαμβάκι ενίσχυση 50 δραχμές το κιλό, πράγμα που η κυβέρνηση του κ. Σημίτη και Λαλιώτη είχε δώσει και το 2000. Αλλά τότε ήταν παραμονές εκλογών. Τότε επιτρεπόταν από την ΕΕ, τους κανονισμούς κλπ. Τώρα γιατί απαγορεύεται;

Φυσικά, το θέμα δεν είναι να πάρουν φέτος πέντε ή δέκα δραχμές πάνω ή κάτω, όσο απαραίτητες κι αν είναι αυτές, αλλά πρέπει να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα. Δεν μπορεί και δε θα υπάρχει πια δικαιολογία να παραμένουν προσκολλημένοι στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Γιατί και αν φέτος με την ενότητα και τον αγώνα τους κάτι πάρουν, του χρόνου θα 'ναι χειρότερα και του παραχρόνου ακόμη χειρότερα.

Τέρμα, λοιπόν, στις αυταπάτες και στην προσκόλληση στο ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ. Καιρός για πολιτικές επιλογές που δε θα 'χουν ανάγκη από ψέματα, βία και αστυνομοκρατία. Μαζί με τους κομμουνιστές για το χτίσιμο του αντιμονοπωλιακού μετώπου, που οι νόμοι, κανονισμοί κλπ. θα κόβονται στα μέτρα του μικρού και μεσαίου αγρότη και όχι στα μέτρα του μεγαλοαγρότη και των μονοπωλίων.