Κυριακή 10 Φλεβάρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ
Μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια

«Πάση θυσία διάλογος, πάση θυσία να εξασφαλίσουμε μία εικόνα συναίνεσης». Ενισχυτικό στην κατεύθυνση αυτή το «διαίρει και βασίλευε» με ταυτόχρονη ένταση μιας «παροχολογίας».

Σ' αυτή την τακτική υπάκουσε μέχρι τώρα η δράση της νέας ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας, αυτή την τακτική σε μεγαλύτερες δόσεις θα γευτεί η κοινή γνώμη το επόμενο διάστημα, καθώς τα ψέματα έχουν τελειώσει και πλησιάζει επικίνδυνα η εκλογική μάχη. Ο Ιούνης έχει οριστεί σαν τέλος της όποιας διαδικασίας για τη νομοθέτηση των νέων ανατροπών στο Ασφαλιστικό και ο Φλεβάρης σημείο έναρξης. Οι διαδικασίες θα είναι εξαιρετικά συνοπτικές αφού η δουλιά έχει ήδη γίνει σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων και έχει εξασφαλιστεί - το σημαντικότερο - με ξεδιάντροπο πλέον τρόπο η συναίνεση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ - μηδέ εξαιρουμένων διαφόρων «διαφωνούντων» -σ' αυτήν την επιχείρηση μαζικής εξαπάτησης των εργαζομένων, ώστε αυτή τη φορά «να πέσουν στα μαλακά» τα μέτρα που θα σημάνουν μία ιστορικού χαρακτήρα ανατροπή στα σημερινά δεδομένα.

Το «πάση θυσία διάλογος» ανάγεται σε κεντρικό ζήτημα για την κυβέρνηση, καθώς η πραγματικότητα που διαμορφώνει η πολιτική της ερήμην των θυμάτων - του συνόλου των εργαζόμενων τμημάτων του πληθυσμού (εργατών, υπαλλήλων, αγροτών - μικρομεσαίων) - είναι τέτοια που αφαιρεί επιχειρήματα ακόμα κι απ' αυτούς που ψάχναν προσχήματα για να συμμετάσχουν σ' αυτό το διάλογο. Γιατί, για παράδειγμα, θα πρέπει στα σοβαρά να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της κυβερνητικής πρότασης για «πριμ μητρότητας», που καταργεί την αυτονόητη μέχρι τώρα διάκριση μεταξύ γυναικών - ανδρών και τις στέλνει για σύνταξη μετά και τα 65. Θα πρέπει σοβαρά να υποστηρίξουν ότι έχουν να κερδίσουν οι σακατεμένοι στη δουλιά εργαζόμενοι με τα «μέτρα αποθάρρυνσης» από το να βγουν μια ώρα αρχύτερα στη σύνταξη. Να υποστηρίξουν με δεδομένη πλέον και την απάτη της ΕΝΡΟΝ ότι είναι ωφέλιμο να χάνονται τα αποθεματικά στο τζόγο κι ακόμα χειρότερα να πληρώνουν και επιπλέον οι εργαζόμενοι για τη σύσταση των επαγγελματικών συμβολαίων.

Επιτροπές αγώνα παντού - για όλα

Απέναντι στην κυβερνητική επιδίωξη καμία επανάπαυση δεν μπορεί να υπάρχει, καθώς αυτή τη φορά η ΓΣΕΕ έχει κάνει καθαρό πως όχι μόνο δεν πρόκειται έστω για τα προσχήματα να δηλώσει αγωνιστική διάθεση, αλλά και προβάλλει ως απαίτησή της τη λήψη μέτρων που τινάζουν στον αέρα το σημερινό ασφαλιστικό σύστημα. Μ' αυτό σαν δεδομένο, η συσπείρωση και άλλων δυνάμεων γύρω από το ΠΑΜΕ, η συγκρότηση επιτροπών αγώνα παντού, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλιάς, σε κάθε πόλη γίνεται καθήκον πρώτης γραμμής. Η Γραμματεία του ΠΑΜΕ συνεδριάζει τη Δευτέρα όχι μόνο για να εκτιμήσει τα μέχρι τώρα αλλά και για την οργάνωση νέων κινητοποιήσεων. Που αντικειμενικά δεν αφορούν μόνο την ασφάλιση, αλλά και τις συμβάσεις, και το εργασιακό περιβάλλον και την Υγεία και την Πρόνοια, όλο το πλέγμα των σχέσεων που με τον ένα η τον άλλο τρόπο αντανακλούν το επίπεδο της αντιπαράθεσης κεφαλαίου - εργασίας και επιδρούν ειδικά στους όρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης.

Σήμερα περισσότερο από χτες οι εργαζόμενοι χρειάζεται να κλείσουν τα αυτιά σ' όσα θέλει η κυβέρνηση να ακούνε και να πιάσουν το νήμα από την αρχή: Τι θέλει το κεφάλαιο, τι εφαρμόζεται, τι νομοθετείται, τι έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, ποια συμφέροντα εξυπηρετεί η κυβερνητική πολιτική.

Ετσι θα αντιμετωπίζουν και στο πρακτικό - καθημερινό την κυβερνητική προπαγάνδα. Θα γίνεται καθαρό ότι στην πράξη αυξάνεται και το όριο των 65 που έθεσε η ΝΔ. Οτι μειώνονται οι συντάξεις μέσα από την καθιέρωση της «εθνικής σύνταξης» και το πάγωμα ουσιαστικά των σημερινών κατώτερων συντάξεων. Οτι το κεφάλαιο βάζει χοντρά χέρι όχι μόνο στο 23% των αποθεματικών, αλλά στο σύνολο της επικουρικής ασφάλισης, ενώ πρόσθετο χρήμα θα εξασφαλίζει και από το νέο «φρούτο» τα «επαγγελματικά συμβόλαια».

Για τους εργαζόμενους πρέπει να είναι καθαρό: Οσο η συζήτηση θα περιστρέφεται γύρω από το ποιος θα φαγωθεί και ποιος θα γλιτώσει σήμερα, η τάξη στο σύνολό της θα είναι ζημιωμένη. Τώρα πρέπει να τοποθετηθούν ξανά τα πράγματα με το κεφάλι πάνω:

- Είναι ευθύνη του κράτους να εξασφαλίσει Υγεία, Πρόνοια, συντάξεις. Και γι' αυτό πρέπει να πληρώσει μαζί με τους εργοδότες. Οι εργάτες πληρώνουν σκληρά στο χώρο της παραγωγής τόσο με τα μεροκάματα πείνας όσο και τις εισφορές τους στα Ταμεία. Το κράτος εισπράττει φόρους που είναι παραγόμενος πλούτος από τους εργάτες και οι εργοδότες χρωστάνε εισφορές που είναι μέρος της κλεμμένης υπεραξίας.

- Από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων τα πάντα επιτρέπουν - επιβάλουν μείωση του χρόνου για έξοδο στη σύνταξη. Οπως επιτρέπουν μείωση του εργάσιμου χρόνου, αύξηση του συντάξιμου μισθού, αύξηση του μεροκάματου. Οι συνθήκες επιτρέπουν την παροχή υψηλού επιπέδου δωρεάν Υγείας για όλους και πλήρους προνοιακής στήριξης σε όσους την έχουν ανάγκη. Αυτά συνιστούν και εξειδικευμένα αιτήματα για πάλη. Αυτά μπορούν να σηκωθούν στα εργατικά λάβαρα. Κάθε διολίσθηση σε θέσεις ΓΣΕΕ για το πόσα λιγότερα θα χάσουμε, για το πώς θα αρθούν οι «ανισότητες» με ισοπέδωση προς τα κάτω, πέρα από μία σκληρή και σε βάθος χρόνου ήττα που σηματοδοτούν, βάζουν το εργατικό κίνημα ευθέως να υπερασπίζεται το κεφάλαιο, για τη λύση μιας αντίθεσης που γεννά ο εσωτερικός του ανταγωνισμός. Ε, αυτό δεν είναι δουλιά των εργατών. Που στο τέλος - τέλος ένα μόνο οφείλουν: Να απεγκλωβιστούν το ταχύτερο και πολιτικά από τις δυνάμεις που τους κρατούν υπό καθεστώς εκμετάλλευσης, να χτίσουν το δικό τους μέτωπο, διεκδικώντας και πολιτικά τη δική τους εξουσία μαζί με το σύνολο των από θέση συμμάχων τους.


Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ