Ο χάλκινος κρατήρας του Δερβενίου, που παριστάνει σκηνές από το θεϊκό γάμο του Διόνυσου και της Αριάδνης, 330 π.Χ. Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Ο Ηρόδοτος από την άλλη παραξενεύτηκε πολύ με τους Αιγύπτιους που παρασκεύαζαν το κρασί τους από το κριθάρι, πρόκειται ασφαλώς για τη «γιαγιά της μπίρας». Ο Ομηρος τραγούδησε στην Τροία ονομαστούς οίνους και έβαλε τον πολυμήχανο Οδυσσέα «να μεθύσει» τον Πολύφημο.

Ιστορικές στιγμές που ποτίστηκαν από αίμα υπάρχουν πολλές, αλλά άλλες τόσες είναι οι στιγμές που ποτίστηκαν με οίνο άκρατο ή μη... Στα 1700 π.Χ. στην περίφημη τότε Βαβυλώνα ένας θρύλος μας αφηγείται ότι ο βασιλιάς Χαμουραμπί θέσπισε την την αρχαιότερη νομοθεσία για τον οίνο.

Λέγεται μάλιστα, κάτι το οποίο πολλοί πιστεύουν, ότι το κρασί ήρθε από τον Καύκασο. Ομως, πώς μπορεί να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι κουκούτσια από σταφύλι βρέθηκαν μέσα σε προϊστορικές σπηλιές; Μήπως το κρασί είναι πιο παλιό και από την ίδια την ιστορία;

Στους τάφους των Φαραώ, γύρω στα 4000 π.Χ. υπάρχουν ζωγραφιές που αναπαριστούν έξι διαφορετικές ποικιλίες κλημάτων, σκηνές από τον τρύγο και από την οινοποίηση... Οι Φαραώ δεν πήγαιναν μόνο χορτάτοι αλλά και πιωμένοι, έτσι φαίνεται, ενώ, όπως λέμε τώρα Μπορντό του 1991, τότε προσδιοριζόταν η χρονιά παραγωγής με το όνομα του εκάστοτε Φαραώ.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου τυχαίο ότι ο Πλάτωνας τοποθέτησε τους φιλοσοφικούς διαλόγους για τον έρωτα στο πλαίσιο ενός Συμποσίου. Ενός συμποσίου, που θα περνούσε στην αθανασία...

Το 1962 ανάμεσα στα δοχεία του πότου, που βρέθηκαν στους τάφους στο Δερβένι, δηλαδή στη Θεσσαλονίκη, ξεχωριστή θέση είχε ένας μεγάλος χάλκινος κρατήρας του 330 π.Χ. με ολόγλυφες διακοσμήσεις, που όμοιό του δεν έχει γίνει στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οι διακοσμήσεις αυτές αναπαριστούν σκηνές από το θεϊκό γάμο του Διονύσου και της Αριάδνης, το 330 π.Χ. και τώρα βρίσκονται στο Μουσείο. Ο θεός Διόνυσος συνάντησε - ισχυρίζεται ο Ησίοδος - την όμορφη Κρητικοπούλα να κοιμάται σε μια ακρογιαλιά της Νάξου.

Στη Νάξο οργανώθηκαν γιορτές για να τιμήσουν αυτόν τον ιερό γάμο, διότι ο Διόνυσος την παντρεύτηκε την κόρη, και από τον αγνό αυτό γάμο γεννήθηκαν δυο παιδιά. Ο Στάφυλλος και ο Οινοπίωνας, οι οποίοι διέδωσαν, σύμφωνα πάντα με την παράδοση, την αμπελοκαλλιέργεια και την οινοπαραγωγή.

Και τώρα ας πούμε δυο λόγια για τα πιο γνωστά κρασιά της αρχαιότητας. Αρχίζουμε με τον γνωστότερο, με τον περίφημο Αριούσιο της Χίου, συνεχίζουμε με τους οίνους της Θάσου, ενώ ο τρίτος ξακουστός οίνος είναι ο λέσβιος οίνος, που ενέπνευσε δυο μεγάλους της εποχής του, τη Σαπφώ και τον Αλκαίο.

Κατά τη διάρκεια της δοκιμής του κρασιού χρησιμοποιούμε τις αισθήσεις: την όραση, για να διαπιστώσουμε τη διαύγεια, την οσμή, για το άρωμα του σταφυλιού και τη γεύση, φυσικά. Εάν το κρασί έχει αυτό που ονομάζεται «σώμα» δίνει αίσθηση αφθονίας στο στόμα. Ενα κρασί απλό έχει μεταξωτή υφή και δεν αφήνει τραχιά αίσθηση στον ουρανίσκο. Ενα κρασί χαρακτηρίζεται μακρύ, εάν η διάρκεια της γεύσης στο στόμα είναι μεγάλη, ενώ το αντίθετο το ονομάζουμε «σύντομο».

Από 18 έως 20 βαθμούς Κελσίου σερβίρονται τα πλούσια κόκκινα κρασιά. Τα πολύ μεγάλα λευκά κρασιά σερβίρονται στους 12 βαθμούς, τα λευκά και τα ροζέ στους 11 βαθμούς. Προσέξτε μια σημαντική λεπτομέρεια: Τη σειρά σερβιρίσματος. Τα λευκά πριν από τα κόκκινα, τα νέα πριν από τα παλιά, τα ξηρά πριν από τα γλυκά, τα μαλακά πριν από τα τονικά και τα δροσερά πριν από τα κρασιά που σερβίρονται σε θερμοκρασία δωματίου. Επίσης διατηρείστε τα μπουκάλια μακριά από το φως και ιδίως από τον ήλιο και από θερμαντικά σώματα, να φυλάγετε τα μπουκάλια πάντα πλαγιαστά, ώστε να βρέχεται ο φελλός και να μην παίρνουν αέρα. Ακόμη μην αφήνετε τα μπουκάλια εκτεθειμένα σε κραδασμούς, μην ανοίγετε αμέσως τα ταλαιπωρημένα μπουκάλια, να σερβίρετε το κρασί πάντα στην κατάλληλη θερμοκρασία, τα παλιά χρειάζονται να μεταφερθούν σε καράφα και να τα αφήνετε λίγο έτσι ώστε να διαχωριστεί το ίζημα που έχει δημιουργηθεί από το κρασί.

Στους δρόμους της μέθης, λοιπόν, βρεθήκαμε και ζαλιστήκαμε. Πώς θα επιστρέψουμε χωρίς να τρικλίζουμε, χωρίς να χάσουμε το νηφάλιο δρόμο που θα μας οδηγήσει σπίτι μας; Μας λέτε;