Αν και η εφαρμογή των ΤΣΑ αποφασίστηκε το 1997 εντούτοις στην πράξη ξεκίνησαν λίγο πριν το 2000 και με αργά βήματα. Σήμερα, όμως, βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη και στις εφτά περιοχές της Ελλάδας, όπου είχε οριστεί η εφαρμογή τους. Ενα πρώτο συμπέρασμα από την εφαρμογή τους είναι ότι το μεγάλο βάρος το σήκωσαν οι φιλοκυβερνητικοί δήμαρχοι με τις δημοτικές επιχειρήσεις. Ετσι, χιλιάδες είναι οι άνεργοι με χρόνια προϋπηρεσίας και με συγκεκριμένη ειδικότητα, που έχουν αναγκαστεί να δουλεύουν με το μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη, χωρίς άλλα δικαιώματα, με 8μηνες, 12μηνες και 24μηνες συμβάσεις. Ομηροι των εργοδοτών και των δημάρχων για το αν θα συνεχίσουν να εργάζονται ή θα βρεθούν και πάλι στην ανεργία.

«Αξιοι» αποδείχτηκαν οι δήμαρχοι της Δυτικής Αθήνας (με φωτεινή εξαίρεση το Δήμο Πετρούπολης που αρνήθηκε και κατήγγειλε τα ΤΣΑ), οι οποίοι πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή των ΤΣΑ και ίδρυσαν εταιρία «μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα» μαζί με τη νομαρχία Αθήνας, το Εργατικό Κέντρο Αθήνας και το Βιοτεχνικό Επιμελητήριο. Χαρακτηριστικό ανταπόκρισης που βρήκε αυτό το σύγχρονο δουλεμπόριο προσφοράς φτηνών εργατών είναι το γεγονός ότι αν και η αρχική πρόβλεψη που υπήρχε ήταν για κάλυψη 500 θέσεων εργασίας μέσα από το ΤΣΑ τα προηγούμενα δύο χρόνια διακινήθηκαν 5.000 άνθρωποι, στοιχείο που δεν είναι άσχετο με την ανεργία, που στην περιοχή συνεχίζει να καλπάζει (υπολογίζονται σε περίπου 50.000 οι άνεργοι). Από τους 5.000 άνεργους που διακινήθηκαν μέσα από το ΤΣΑ οι μισοί μπήκαν στο πρόγραμμα αυτοαπασχόλησης. Περίπου 1.200 προσλήφθηκαν από τις δημοτικές επιχειρήσεις και οι υπόλοιποι από τον ιδιωτικό τομέα. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή τη στιγμή οι δήμοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες με εργαζόμενους που έχουν προσλάβει μέσω ΤΣΑ. Αποτέλεσμα, να εμφανίζονται σε υπηρεσίες εργαζόμενοι που κάνουν την ίδια δουλιά (π.χ. οδοκαθαριστές) όπου ο ένας πληρώνεται με την κλαδική σύμβαση και όλες τις σχετικές κατακτήσεις και ο άλλος με την κατώτατη της ΕΓΣΣΕ.

Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την περίπτωση των εργαζομένων μέσω ΤΣΑ στο Περιστέρι, που εφαρμόζονται σε διάφορες υπηρεσίες του δήμου. Οπως έχει καταγγείλει και η Επιτροπή Εργαζομένων στις δημοτικές επιχειρήσεις του δήμου σε ανακοίνωσή της, το συγκεκριμένο εργασιακό μοντέλο αποτελεί «στρατηγική υποβάθμισης, με εργαζόμενους εφήμερους, προσωρινούς, με χαμηλά ημερομίσθια. Εργασία με δόσεις όμως είναι ζωή με δόσεις και τέτοια ζωή κανείς εργαζόμενος δεν μπορεί να την αποδεχτεί». Αίτημα της Επιτροπής Εργαζομένων του Περιστερίου και όχι μόνο είναι οι δημοτικές αρχές που απασχολούν εργαζόμενους μέσω των ΤΣΑ να μην προχωρούν σε νέες προσλήψεις, αλλά να μετατάσσουν τους ίδιους σε υπηρεσίες του δήμου όπου ήδη εργάζονται.

Είναι ακόμα ενδεικτικό, ότι σε καμία ιδιωτική επιχείρηση δεν υπάρχει έλεγχος για την κατάσταση που επικρατεί. Δε γνωρίζουν δηλαδή ούτε αν δίνουν έστω και το κατώτερο της ΕΓΣΣΕ, ούτε αν παρέχουν ασφαλιστική κάλυψη. Μόλις τώρα όμως αποφάσισαν οι υπεύθυνοι των ΤΣΑ της Δυτικής Αθήνας να ξεκινήσουν ελέγχους μαζί με το υπουργείο Εργασίας και κυρίως στις δημοτικές επιχειρήσεις και άγνωστο αν θα συνεχίσουν μετά στις ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Για να αντιληφθούμε την έκταση που έχουν προσλάβει τα ΤΣΑ πατώντας στην ανάγκη των ανέργων για εργασία παραθέτουμε ενδεικτικά τις προσλήψεις που έγιναν στους δήμους της Δυτικής Αθήνας το 1999 και το 2000: Το 1999 προσλήφθηκαν 1.460 άτομα και το 2000 4.557. Την πρωτοκαθεδρία διατηρεί το Περιστέρι, στο οποίο σε διάστημα δύο ετών έχουν προσληφθεί 1.719 εργαζόμενους. Να αναφέρουμε επίσης το 2000 από τους 4.557 που συμμετείχαν στα ΤΣΑ οι 2.375 μπήκαν σε προγράμματα αυτοαπασχόλησης και 1.104 προσλήφθηκαν σε δημοτικές επιχειρήσεις και στον ιδιωτικό τομέα. Ολοι αυτοί βέβαια ανά πάσα στιγμή μπορούν να βρεθούν στο δρόμο αν και κάνουν την ίδια δουλιά με μόνιμους εργαζόμενους.

Η ίδια κατάσταση ισχύει σχεδόν και στις υπόλοιπες περιοχές με εξαίρεση τους δήμους του Δυτικού Πειραιά όπου εκεί τα ΤΣΑ έχουν προχωρήσει μόνο κατά 10%. Σε κάποιες περιοχές μάλιστα η συντριπτική πλειοψηφία των ανέργων προσλαμβάνονται από τις δημοτικές επιχειρήσεις και κυρίως στη Μαγνησία, όπου εκεί ο νομάρχης πρωτοστάτησε για την εφαρμογή τους και συνεχίζει.

Στην Πάτρα των χιλιάδων ανέργων τα ΤΣΑ έδωσαν, επίσης, τη λύση που ζητούσε το κεφάλαιο και η κυβέρνηση. Χιλιάδες απασχολήσιμων πέρασαν από το σχετικό πρόγραμμα, μπήκαν στην παραγωγή σαν ειδικευμένοι εργάτες, αλλά πληρώθηκαν με το μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη και ανοιχτά προς τα πάνω ωράρια εργασίας. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το 55% του εργατικού δυναμικού είναι με μερική απασχόληση. Ενώ σαν παράδειγμα προς αποφυγή μνημονεύεται η περίπτωση του εργοστασίου της «Αλτζιντα», όπου 29 εργαζόμενοι απολύθηκαν μετά το τέλος του ΤΣΑ. Η κατάσταση έχει επηρεάσει ακόμα κι αυτόν τον κλάδο της οικοδομής. Οπου, ενώ είναι κατακτημένο το 35ωρο, μέσα από τα ΤΣΑ δουλεύουν οικοδόμοι με 40ωρα και βάλε.