Οι ουρές, πριν και μετά τις απεργίες, καθώς και η επιβάρυνση της υγείας των ασφαλισμένων, ήταν ένα απ' τα βασικά επιχειρήματα στη χτεσινή εκδίκαση της αγωγής του ΙΚΑ κατά των γιατρών του Ιδρύματος. Και κείνες τις ουρές απ' τα χαράματα, τις μέρες που δεν έχει απεργία, ποιος τις δημιουργεί;

Ασφαλώς όχι οι γιατροί και οι άλλοι εργαζόμενοι του Ιδρύματος, που πασχίζουν μέσα σε τρομακτικά δύσκολες συνθήκες να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Οχι πως οι γιατροί και οι εργαζόμενοι δεν έχουν ευθύνες για την καθημερινή τους δραστηριότητα ή για τα αιτήματά τους και για τον τρόπο που προωθούν τις διεκδικήσεις τους. (Λόγου χάρη, διαμαρτύρονται οι διοικητικοί για τις ελλείψεις και οι γιατροί για τους συμβασιούχους και δεν υπάρχει συντονισμός μεταξύ τους ούτε με τους φορείς των ασφαλισμένων στο Ιδρυμα).

Ομως, η κύρια αιτία για όλες αυτές τις καταστάσεις βρίσκεται πρωτίστως στην κυβερνητική πολιτική και εναντίον αυτής πρέπει να στρέφονται οι όποιες διαμαρτυρίες. Ταυτόχρονα, πρέπει να εκδηλώνεται -έστω και με επιφυλάξεις- η αλληλεγγύη σε έναν κλάδο, όπως οι γιατροί, που τώρα βρίσκεται σε αγώνες και η κυβέρνηση τους ποινικοποιεί.