Τρεις γενιές ανθρώπων - παιδιά, γονείς, παππούδες και γιαγιάδες - που γεννήθηκαν, έζησαν και μεγάλωσαν στον οικισμό της ΛΑΡΚΟ και στη Λάρυμνα, συναντήθηκαν στο πάρκο Μαλέρδου, όπου έμαθαν, δημιούργησαν και διασκέδασαν. Εδωσαν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο μήνυμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης στον μεγάλο αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, ενάντια στα διαλυτικά σχέδια της κυβέρνησης, στις απολύσεις, στο ξεσπίτωμα, στο μαράζωμα των χωριών τους.

«Ετσι τον θέλουμε τον τόπο μας οι γυναίκες της Λάρυμνας, ζωντανό, με παιδικές φωνές και χρώματα, δεν θα τον αφήσουμε να μαραζώσει, είμαστε δυνατοί και θα κρατήσουμε τη ΛΑΡΚΟ ανοιχτή, το χρωστάμε στα παιδιά μας», σημειώνει η Επιτροπή Αγώνα με αφορμή την επιτυχία της εκδήλωσης.

Εναν αγώνα που φέρνει στην επιφάνεια τις πραγματικές δυνατότητες της ΛΑΡΚΟ να αναπτυχθεί και να λειτουργήσει προς όφελος του λαού της χώρας, και όχι για τα κέρδη των λίγων. Εναν αγώνα ενάντια στους σχεδιασμούς που οδηγούν εκατοντάδες εργαζόμενους και τις οικογένειές τους είτε στην ανεργία είτε στη μισοδουλειά, και μαραζώνουν ολόκληρες περιοχές στις οποίες δραστηριοποιείται η ΛΑΡΚΟ.

Τα παιδιά κάθισαν στο έδαφος, δημιουργώντας έναν μεγάλο κύκλο με φόντο την καμινάδα της ΛΑΡΚΟ που έστεκε επιβλητικά απέναντί τους, και παρακολούθησαν με ενδιαφέρον την ενημέρωση που τους έκανε ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, αναπληρωτής γραμματέας του ΔΣ του Επιχειρησιακού Σωματείου Εργαζομένων ΛΑΡΚΟ Λάρυμνας, εξηγώντας την παραγωγική διαδικασία του εργοστασίου, από την πρώτη ύλη μέχρι το τελικό προϊόν. Δηλαδή, πώς από το χώμα βγαίνει ατσάλι.

Η συζήτηση που ακολούθησε εξελίχθηκε σε ένα ωραίο παιχνίδι γνώσεων, καθώς τα παιδιά έκαναν ερωτήσεις και έδωσαν τα ίδια απαντήσεις για τη χρησιμότητα του νικελίου.

Στη συνέχεια τα παιδιά φόρεσαν γάντια και έπιασαν δουλειά. Αλλα δημιούργησαν διάφορα έργα με χρωματισμένο ζυμάρι και άλλα έπιασαν τα πινέλα και ζωγράφισαν. Τα μεγαλύτερα παιδιά, με μπογιές και χώμα που ήταν μετάλλευμα, έφτιαξαν πάνω σε ένα μεγάλο χαρτόνι το δικό τους πανό, όπου ζωγράφισαν την καμινάδα της ΛΑΡΚΟ, το εργοστάσιο, τους εργάτες, τα σπίτια τους, τους φίλους τους, τις παλάμες τους. Επίσης έγραψαν τα συνθήματα «Κάτω τα χέρια από τη ΛΑΡΚΟ» και «Η ΛΑΡΚΟ ανήκει στους εργάτες», ενώ το ουράνιο τόξο που έφτιαξαν συμβολίζει την ελπίδα για τους εργάτες και τα παιδιά τους.

Στο τέλος μοιράστηκε στα παιδιά ένα αναμνηστικό μπουκαλάκι γεμάτο με χώμα (λατερίτη) και σκουριά ηλεκτροκαμίνων (παραπροϊόν), δεμένο εξωτερικά με ένα κράμα σιδηρονικελίου (τελικό προϊόν) που είχαν φτιάξει οι γυναίκες της Επιτροπής Αγώνα Γυναικών ΛΑΡΚΟ. Το χώμα (μετάλλευμα), που είναι η πρώτη ύλη, ήταν διαχωρισμένο στο εσωτερικό του μπουκαλιού από τη σκουριά, δείχνοντας έτσι την παραγωγική διαδικασία για το τελικό προϊόν.