Στις διαπραγματεύσεις που γίνονται στον κλάδο οι εργοδότες προσπαθούν να προκαλέσουν νέο αδιέξοδο, επικαλούμενοι τις ανατιμήσεις στις πρώτες ύλες, την αύξηση στο κόστος της παραγωγής, των μεταφορών, της Ενέργειας. «Οι βιομήχανοι από χρόνο σε χρόνο αυξάνουν σε δυσθεώρητα ύψη την κερδοφορία τους, σε αντίθεση με τους εργαζόμενους, που αγωνιούμε καθημερινά για ένα κομμάτι ψωμί, μη μας κόψουν το ρεύμα, μη μας ξεσπιτώσουν», τονίζει η Ομοσπονδία.

Ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με τον Μανώλη Καραντούσα, πρόεδρο της Ομοσπονδίας, για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κλάδος, τη στάση των εργοδοτών και τη μάχη που δίνεται, με κορυφαίο σταθμό την αυριανή απεργία.

Αρχικά μας θυμίζει ότι η τελευταία κλαδική ΣΣΕ υπογράφηκε το 2009. Στα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα η Ομοσπονδία έχει επεξεργαστεί, επικαιροποιήσει και καταθέσει 6 σχέδια ΣΣΕ για τους υποκλάδους του κλάδου (παστερίωση γάλακτος, τυροκομία, εμφιαλωμένα ποτά, τυποποιημένα τρόφιμα, ιχθυοκαλλιέργειες, πτηνοτροφία), που αφορούν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους, από τους οποίους οι 20.000 περίπου δουλεύουν σε επιχειρήσεις στην Αττική.

Με βάση αυτά τα σχέδια έγιναν δύο διαδικτυακές συναντήσεις με εργοδοτικές ενώσεις, στις οποίες έγινε φανερό ότι οι τελευταίες ακολουθούν την τακτική της κωλυσιεργίας, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι ακόμα δεν είναι έτοιμες να καταθέσουν τις δικές τους προτάσεις. Από κει και πέρα, «επικαλούμενες την επιβράδυνση της οικονομίας γενικότερα, την αύξηση του κόστους Ενέργειας, των πρώτων υλών, της διακίνησης στον κλάδο, θεωρούν ότι οι αυξήσεις και άλλοι όροι που περιλαμβάνουν τα σχέδια ΣΣΕ της Ομοσπονδίας είναι υπερβολικές! Μάλιστα, εργοδότης στη δεύτερη συνάντηση αναρωτήθηκε: "Είναι εποχή αυτή για να ζητάτε αυξήσεις;"! Εχουν φτάσει στο σημείο να μας φέρνουν σαν επιχείρημα ότι η αύξηση που αποφάσισε η κυβέρνηση της ΝΔ στον κατώτατο μισθό - και η οποία έχει εξανεμιστεί από τον πληθωρισμό πριν ακόμα ανακοινωθεί - έχει ανεβάσει το μισθολογικό κόστος!».

Αυτά από τους εργοδότες ενός κλάδου «στον οποίο δραστηριοποιούνται από τα μεγαλύτερα μονοπώλια παγκοσμίως, όπως "Unilever", "Coca-Cola", "PepsiCo", "Carlsberg", "Heineken", "FrieslandCampina", "Nestle", "Avramar", CVC ("Vivartia") κ.ο.κ.». Ακόμα επικαλούνται αντεργατικούς νόμους των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ για να ισχυριστούν ότι οι προτάσεις της Ομοσπονδίας και η διαδικασία που ακολουθεί δεν είναι σύννομες, επιβεβαιώνοντας στο ακέραιο ότι οι νόμοι αυτοί φτιάχτηκαν για να στηρίξουν τα συμφέροντα των εργοδοτών σε βάρος των εργαζομένων.

Από κει και πέρα, επισημαίνει ο Μ. Καραντούσας, οι εργοδότες προσπαθούν να σπάσουν το αγωνιστικό μέτωπο των εργαζομένων, τον κοινό αγωνιστικό βηματισμό της Ομοσπονδίας με κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία. Υπάρχουν εργοδότες που προχωρούν σε μονομερείς μικρές αυξήσεις, οι οποίες δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργαζομένων και είναι κατά κύριο λόγο οικειοθελείς παροχές, δηλαδή μπορούν ανά πάσα στιγμή να τις πάρουν πίσω. Επιπλέον, οι αυξήσεις «αφορούν μόνο τους εργαζόμενους που απασχολούν με συμβάσεις αορίστου χρόνου, και όχι τους εργολαβικούς εργαζόμενους, που αυτήν τη στιγμή αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι του προσωπικού στον κλάδο, συνεχίζουν να αυξάνονται και στην καλύτερη περίπτωση πληρώνονται με βάση τον κατώτατο μισθό της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Από την άλλη, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ακόμα και αυτές οι αυξήσεις που προτείνουν οι εργοδότες είναι αποτέλεσμα της πίεσης που ασκεί η αγωνιστική δράση μας, η οργάνωση της απεργίας και συνολικά του αγώνα των εργαζομένων».

Εχουν βέβαια και τα στηρίγματά τους. Π.χ. η πλειοψηφία στο ΔΣ του επιχειρησιακού σωματείου της «Coca-Cola», όπου ο πρόεδρος (ΠΑΣΚΕ) είναι και μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας, «αποφάσισε να μη συμμετέχει στην απεργία, με το πρόσχημα ότι οι μισθοί τους είναι μεγαλύτεροι από αυτούς που διεκδικούμε. Μιλά όμως και εδώ μόνο για τους αορίστου χρόνου και αφήνει απέξω τους εργολαβικούς. Ενώ "ξεχνούν" να πουν ότι η κλαδική ΣΣΕ εκτός από μισθούς διασφαλίζει ειδικότητες, βάζει φραγμό στις ατομικές συμβάσεις, στις ελαστικές μορφές απασχόλησης, στην απορρύθμιση γενικότερα των εργασιακών σχέσεων. Και όλα αυτά τη στιγμή που οι εργοδότες έχουν δείξει την πρόθεσή τους να καταργήσουν τις ειδικότητες και να εφαρμόσουν ένα καθεστώς "πολυειδικότητας"».

Για το ζήτημα της προετοιμασίας της απεργίας, ο Μ. Καραντούσας τονίζει ότι δίνεται μάχη να ενημερωθούν όλοι οι εργαζόμενοι για τη σημασία της, με Γενικές Συνελεύσεις, περιοδείες και εξορμήσεις. «Ετσι κι αλλιώς», λέει, «όλα τα προηγούμενα χρόνια η Ομοσπονδία έχει μπει μπροστά για να αποκτήσει ο κλάδος κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία, κοινό αγωνιστικό βηματισμό, να έχει ταξικό προσανατολισμό. Προσπαθούμε να δείξουμε στους συναδέλφους ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος, ότι τα συμφέροντά μας όχι μόνο δεν είναι κοινά, αλλά είναι και εκ διαμέτρου αντίθετα με αυτά των εργοδοτών. Και σήμερα νομίζουμε ότι βρισκόμαστε σε ένα καλό σημείο. Ενδεικτικό είναι ότι στον κλάδο τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί ή ανασυγκροτηθεί και επαναλειτουργήσει τουλάχιστον 15 κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία, που είναι σημαντικό όπλο στην οργάνωση των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς».

Το αποτέλεσμα της δράσης αυτής «εκφράστηκε και στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ, όπου συμμετείχαν 8 νέα σωματεία, από τα οποία τα 5 δεν συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ». Επίσης, «μεγάλη σημασία δίνουμε στη διεύρυνση του πεδίου δράσης των συνδικάτων. Για παράδειγμα, ανέδειξαν ζητήματα και συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις που αφορούν όχι στενά τον χώρο δουλειάς του εργαζόμενου αλλά συνολικά τη ζωή του, όπως οι κινητοποιήσεις που έγιναν την περίοδο της πανδημίας για τη δημόσια Υγεία, τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων κ.ά.».

Σήμερα - καταλήγει ο Μ. Καραντούσας - μια σειρά επιχειρησιακά σωματεία «έχουν απορρίψει τις προσπάθειες της εργοδοσίας να διασπάσει τους εργαζόμενους, προτείνοντας τις μονομερείς αυξήσεις που αναφέραμε, και έχουν μπει μπροστά για την επιτυχία της απεργίας.Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι αυτό που λέμε στους εργαζόμενους είναι πως η πάλη για υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ δεν είναι υπόθεση λίγων ημερών, αλλά χρειάζεται επιμονή και συνέχεια, ενώ κρίσιμο ζήτημα είναι η μαζικότητα και ο ταξικός προσανατολισμός του αγώνα. Ακόμα, ότι δεν είναι μια θεωρητική συζήτηση, αλλά έχουμε πια χειροπιαστά παραδείγματα που μας δίνουν δύναμη και μας εμπνέουν, την υπογραφή ΣΣΕ σε άλλους κλάδους, όπως οι Οικοδόμοι, οι εργάτες στην COSCO κ.λπ.

Σε αυτόν τον δρόμο, του αγώνα, βαδίζουμε για να πετύχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει στο τελευταίο Συνέδριό μας, απέναντι στα μονοπώλια και στο σύστημά τους, που γεννά εκμετάλλευση, ανεργία, φτώχεια, πολέμους και προσφυγιά».