Είναι αυτό που λέγεται «εκεί που μας χρωστάγανε μας πήραν και το βόδι». Ετσι ανοίγεται η κερκόπορτα για να εισέλθουν οι ασφαλιστικές εταιρίες και να καθιερωθούν τα νοσο-πτωχοκομεία κι οι λεπροσυντάξεις με τη σφραγίδα και τη βούλα του κράτους. Δηλαδή, σημασία δεν έχει μόνο να συντελείται μια χρόνια κλοπή από τις τράπεζες, το κράτος και τους ιδιώτες. Σημασία έχει και να νομιμοποιείται. Αυτή, ακριβώς, η λωποδυσία συντελείται μπροστά στα μάτια μας με το διάφανο πέπλο του κοινωνικού διαλόγου και του εταιρισμού.

Μπορεί για την ελληνική εξωτερική πολιτική τα ελληνοτουρκικά να αποτελούν την αιχμή των προβλημάτων της. Μπορεί για τους Ελληνες ο ελληνικός χώρος, αέρας, στεριά και θάλασσα, να θεωρείται ιερός κι απαραβίαστος. Ομως αλλιώς κελεύουν τα προαναφερόμενα συμφέροντα. Η δύναμή τους είναι γνωστή κι ακούει στα ονόματα ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΔΕΕ, χρηματιστικό και μιλιταριστικό κεφάλαιο κι άλλα παρόμοια. Κόντρα προς την ελληνική λαϊκή συνείδηση, γι' αυτούς τα ελληνο-τουρκικά αποτελούν ένα επιμέρους στοιχείο στη συνολική πλανητική τους εποπτεία. Εντάσσεται στον ευρύτερο γεωστρατηγικό χώρο, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Μεσόγειος, Αφρική κλπ. Αυτή η πανίσχυρη διασυμμαχική δύναμη υποφέρει από το ίδιο απλό που υπόφεραν όλες οι παντοκρατορίες της ιστορίας. Για να υλοποιηθεί η πολιτική τους σε κάθε χώρα χρειάζονται ένα ανάλογο γηγενές πολιτικό επιτελείο που θα παίρνει την κυριαρχία τους ως εκ της μοίρας δεδομένη και γι' αυτό παντοτινή. Το υπόβαθρο της δουλοφροσύνης ήταν πάντα ο φόβος της Νέμεσης του ισχυρού. Ετσι σκύβαν τα κεφάλια των κιοτήδων!