Από τις πρόσφατες φοιτητικές κινητοποιήσεις που η αστυνομία αντιμετώπισε με δακρυγόνα

Μπορεί η Αργεντινή, να είναι το ηφαίστειο που έχει εκραγεί, μπορεί στη Βολιβία οι κινητοποιήσεις να είναι συνεχείς, μπορεί στην Κολομβία οι εξελίξεις να είναι αιματηρές και το φάσμα ενός γενικευμένου πολέμου να αιωρείται, όμως καμία χώρα στη Λατινική Αμερική δεν υπολείπεται, αν και τις περισσότερες φορές δύσκολα βρίσκουν το χώρο που τους αναλογεί στην καθημερινότητα των ειδήσεων στα διεθνή Μέσα ενημέρωσης.

Ελάχιστες είναι οι φορές, που κατορθώνει κάποια είδηση να ξεφύγει εκτός των συνόρων του Εκουαδόρ, όσο αιματηρή και να είναι. Εξαίρεση δύο χρόνια πριν, όταν η γενική εξέγερση αλλά και η κατάληψη του Κοινοβουλίου από τους ηγέτες των ιθαγενών προκάλεσε την... περιέργεια. Από τις 21 Γενάρη του 2000, όταν η εξέγερση ανέτρεψε τον τότε πρόεδρο Μαχουάντ, αλλά η εξουσία βρήκε το συνεχιστή της στο πρόσωπο του Γουστάβο Νομπόα. Ο Νομπόα συνέχισε την πολιτική λιτότητας κατά τις επιταγές του ΔΝΤ. Αραγε ανάλογο δεν είναι και το σκηνικό που επαναλήφθηκε και στην Αργεντινή με την άνοδο -αν και μετά από αρκετές προσπάθειες- του Εντουάρδο Ντουάλδε;

Παρ' όλα αυτά, όμως, η πολιτική αυτή δεν υπολείπεται των αντιδράσεων. Η αρχή του χρόνου σημαδεύτηκε με τις μαζικές κινητοποιήσεις των φοιτητών στο Εκουαδόρ. Στις 16 Γενάρη, χιλιάδες φοιτητές διαδήλωσαν στο κέντρο της πρωτεύουσας, Κίτο, διαμαρτυρόμενοι για τις αθρόες περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες, στο πλαίσιο του νέου προϋπολογισμού πολύ αυστηρής λιτότητας. Οι φοιτητικές κινητοποιήσεις συνεχίστηκαν ασίγαστες και στις 31 του Γενάρη οι φοιτητές μαζί με 4.000 ιθαγενείς κατέλαβαν το Πολυτεχνείο (Salesiana Polytechnic University). Η εξέγερση αυτή πνίγηκε στα δακρυγόνα και τις πλαστικές σφαίρες. Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση έδειξε την πυγμή της και οι αστυνομικές αρχές τις ικανότητές τους.

Ακόμη πιο αιματηρά επεισόδια όμως σημειώθηκαν την προηγούμενη βδομάδα, κατά τη διάρκεια απεργίας που κήρυξαν οι εργαζόμενοι, διαμαρτυρόμενοι για την κατασκευή αγωγού πετρελαίου στο δάσος του Αμαζονίου. Η επέμβαση αυτή τη φορά ήταν εκ μέρους του στρατού, όπως δήλωσε η Γουαδελούπη Γιορί, δήμαρχος της πόλης Coca, πρωτεύουσας της βορειοανατολικής επαρχίας Ορεγιάνα και εκ παραλλήλου ανέφερε ότι οι κάτοικοι, εξοργισμένοι από τη στρατιωτική καταστολή, έβαλαν φωτιά στα γραφεία της Ηλεκτρικής Εταιρίας της περιοχής. Η οργή δεν ήταν τυχαία. Δύο παιδιά και δύο ενήλικοι πέθαναν εξαιτίας της στρατιωτικής καταστολής, σύμφωνα με ανεπίσημες εκδοχές, 40 άτομα συνελήφθησαν, ενώ άλλα 300 άτομα που τραυματίστηκαν από στρατιώτες νοσηλεύτηκαν σε διαφορετικά κέντρα υγείας της επαρχίας.

Στο μεταξύ, οι κάτοικοι σταμάτησαν τρένα, κατέλαβαν πετρελαιοπηγές και το αεροδρόμιο της Coca, ενώ στη Nueva Loja, πρωτεύουσα της Σουκούμπιος, κατέλαβαν τα γραφεία της αεροπορικής εταιρίας TAME, απαιτώντας από την κυβέρνηση του Νομπόα να πιέσει την εταιρία «OCP Limited» που κατασκευάζει τον αγωγό, να δώσει 10 εκατομμύρια δολάρια που θα χρησιμοποιηθούν για κοινωνικούς σκοπούς, ως αποζημίωση για την καταστροφή που θα προκαλέσει το έργο.

Εννοείται, ότι ο υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Νομπόα, Μαρτσέλο Μέρλο, αρνήθηκε πως η καταστολή προκάλεσε θανάτους και κατηγόρησε ως υπεύθυνες τις οργανώσεις που διαμαρτύρονται και ζητούν αποζημιώσεις από την επιχείρηση «OCP Limited». Ομως η απάντηση ήρθε από τα χείλη της δημάρχου... «Υπάρχουν πολίτες τραυματισμένοι από σφαίρες. Τα ελικόπτερα πετούν δακρυγόνα στον πληθυσμό. Οι προκλήσεις εξόργισαν τους ανθρώπους που είχαν βγει να διαδηλώσουν με ειρηνικό τρόπο. Πρέπει ο κόσμος στο Κίτο να μάθει την αλήθεια για το τι συμβαίνει εδώ».

Σύμφωνα με κυβερνητικές πληροφορίες, οι διαμαρτυρίες οδήγησαν στην αναστολή της λειτουργίας 62 πετρελαιοπηγών και ενός διυλιστηρίου, προκαλώντας ζημιά 2,21 εκατομμυρίων δολαρίων στις πετρελαϊκές εταιρίες. Αποτέλεσμα, η κυβέρνηση του Εκουαδόρ να κηρύξει την επαρχία Σουκούμπιος σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης στις 22 Φλεβάρη και την Ορεγιάνα στις 23, με τη δικαιολογία της προστασίας των συνόρων μετά τον τερματισμό του ειρηνευτικού διαλόγου ανάμεσα στην κυβέρνηση της Κολομβίας και των «Ενοπλων Επαναστατικών Δυνάμεων της Κολομβίας» (FARC). Παρ' όλα αυτά, ο πρόεδρος Νομπόα επιβεβαίωσε στις 25 του μήνα ότι η κήρυξη έκτακτης ανάγκης οφείλεται στην απεργία και μόνο...