Ο Γκουστάβο Πέτρο, επικεφαλής του συνασπισμού σοσιαλδημοκρατικών και φιλελεύθερων κομμάτων «Ιστορική Συμφωνία» («Pacto Historico» - τον στηρίζει και το Κολομβιανό ΚΚ), που επικράτησε στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές με 50,47%, ορκίστηκε την Κυριακή Πρόεδρος της χώρας μαζί με την Αφροκολομβιανή Φράνσια Μάρκες, ακτιβίστρια για το περιβάλλον.

Στην τελετή ορκωμοσίας - που έγινε στην πρωτεύουσα Μπογκοτά, στην κεντρική Πλατεία Σιμόν Μπολίβαρ - συμμετείχαν πλήθος κόσμου και προσκεκλημένοι από πολλές χώρες της Νότιας Αμερικής και όχι μόνο. Παρευρέθηκαν οι Πρόεδροι της Αργεντινής, της Χιλής, του Ισημερινού, της Βολιβίας, της Παραγουάης, της Ονδούρας, της Κόστα Ρίκα, του Παναμά, ο βασιλιάς της Ισπανίας, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, πρωθυπουργοί και υπουργοί Εξωτερικών της Κούβας, της Πορτογαλίας, του Μεξικού, του Ελ Σαλβαδόρ, του Κουρασάο, της Σερβίας, του Ιράν, της Βραζιλίας, της Αλγερίας, της Παλαιστίνης αλλά και των ΗΠΑ (η Σαμάνθα Πάουερ, διευθύντρια της USAID, παραμάγαζου της CIA).

Ο 63χρονος νέος Πρόεδρος, που έχει υπάρξει αντάρτης στο «Κίνημα 19» και δήμαρχος της Μπογκοτά, επανέλαβε το κάλεσμα που είχε κάνει και τον Ιούνη για «εθνική συμφιλίωση» που «θα στηρίζεται στον διάλογο και στην οικοδόμηση μιας χώρας με κοινωνική δικαιοσύνη, με βάση τη διαφορετικότητα και την πολυφωνία».

Στο πλαίσιο του σοσιαλδημοκρατικού του προγράμματος, που καλλιεργεί τη γνωστή αυταπάτη περί ενός «πιο δίκαιου καπιταλισμού», υποσχέθηκε μια «δίκαιη φορολογική μεταρρύθμιση» και «κατανομή του παραγόμενου πλούτου η οποία θα στηρίζεται στην παραγωγή, στην εργασία και στη γνώση με προστασία του περιβάλλοντος». Ο ίδιος είναι οπαδός της «πράσινης μετάβασης» και έχει τη στήριξη τμήματος του κεφαλαίου, που βλέπει νέα πεδία κερδοφορίας.

Εστίασε ακόμα εκεί που υπάρχουν και οι μεγαλύτερες προσδοκίες σημαντικών λαϊκών δυνάμεων, για ειρήνη και τερματισμό της υπερεξηντάχρονης ένοπλης σύγκρουσης με «συμμόρφωση με το Σύνταγμα του 1991» και για την «πλήρη εφαρμογή», όπως είπε, της λεγόμενης «ειρηνευτικής συμφωνίας» του 2016 ανάμεσα στο κολομβιανό κράτος και στις τότε «Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις Κολομβίας - Στρατός του Λαού» (FARC - EP), ενώ κάλεσε και άλλες ένοπλες αντάρτικες οργανώσεις, όπως ο Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός (ELN), να παραδώσουν τα όπλα. Από το 2016, πάντως, ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει, ενώ συνεχίζονται οι δολοφονίες αγωνιστών του λαϊκού κινήματος και πρώην ανταρτών.

Χαρακτήρισε την προεδρία του «μια δεύτερη ευκαιρία για την Κολομβία να τερματίσει τη βία και την ακραία φτώχεια», για να γίνει η χώρα του - όπως έλεγε και το σύνθημα της καμπάνιας του - «δύναμη για τη ζωή». Αναφερόμενος δε στο ναρκω-εμπόριο, είπε: «Η ειρήνη είναι δυνατή αν η πολιτική κατά των ναρκωτικών, που θεωρείται πόλεμος, αλλάξει σε μια ισχυρή πολιτική πρόληψης της κατανάλωσης. Είναι καιρός για μια νέα διεθνή σύμβαση που δέχεται ότι ο "πόλεμος κατά των ναρκωτικών" έχει αποτύχει, έχει αφήσει εκατομμύρια Λατινοαμερικάνους να δολοφονηθούν, και ότι 70.000 Βορειοαμερικάνοι πεθαίνουν από υπερβολική δόση κάθε χρόνο. Ο "πόλεμος κατά των ναρκωτικών" ενίσχυσε τις μαφίες και οδήγησε τις Πολιτείες να διαπράττουν εγκλήματα».