Από αυτό το μέρος και αυτό το βήμα καλούμε να δυναμώσει η αλληλεγγύη και η στήριξη προς τους εργαζόμενους στη «Μαλαματίνα». Ο εργαζόμενος λαός, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να κάνουν στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους γνωστό το αίσχος που εξελίσσεται αυτούς τους μήνες στο εργοστάσιο. Να δυναμώσουν την αλληλεγγύη και με πρακτικά μέτρα, με οικονομική ενίσχυση. Ετσι αντιλαμβανόμαστε εμείς την αλληλεγγύη.

Θέλουμε επίσης να καταγγείλουμε την εταιρεία EDΙLMAC που δραστηριοποιείται στα μεταλλεία της «Ελληνικός Χρυσός» και πέταξε στον δρόμο 100 εργαζόμενους την Τετάρτη, ειδοποιώντας τους με ένα mail. Οι συνάδελφοι αυτοί δουλεύουν στις στοές σε επικίνδυνες συνθήκες. Απαιτούμε να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος.

Οπως από εδώ θέλουμε να καλέσουμε να δυναμώσει η αλληλεγγύη στους φοιτητές που παλεύουν και δεν επιτρέπουν την είσοδο των δυνάμεων καταστολής στα πανεπιστήμια. Το σύνθημα που ακούγεται στις μαζικές τους συγκεντρώσεις, «Από τα ιδρύματά μας δεν λείπει η αστυνομία - Δώστε λεφτά, καθηγητές, βιβλία», να γίνει σύνθημα όλων μας. Για να σπάσουν η τρομοκρατία, ο αυταρχισμός και η καταστολή.

Απευθύνουμε κάλεσμα σε όλα τα συνδικάτα να βγουν μπροστά, να οργανώσουμε τις διεκδικήσεις μας, απέναντι στην ακρίβεια, στους θανατηφόρους λογαριασμούς του ρεύματος, στα ενοίκια που έχουν ξεπεράσει τους ουρανοξύστες.

Σε όλους τους εργαζόμενους να πάρουν στα χέρια τους τη ζωή τους, να πάρουν μέρος στις συλλογικές διαδικασίες των συνδικάτων, να συμβάλουν στην οργάνωση του αγώνα για να απαντήσουμε στην επίθεση που δεχόμαστε.

Οι αγώνες των τελευταίων μηνών έφεραν στο προσκήνιο πως όποια θετική διεργασία και εξέλιξη μπορεί να υπάρχει για τα δικαιώματά μας και για νέες κατακτήσεις μπορεί να γίνει μέσα από την οργανωμένη πάλη και όχι να μοιράζουμε τις ελπίδες μας στις κυβερνητικές εναλλαγές, σε νέους ή παλιούς λυτρωτές, βάζοντας τους αγώνες σε αναμονή.

Καμία αναμονή - κανένας εφησυχασμός. Η αναμονή είναι χαμένος χρόνος. Να απαντήσουμε γιατί μας έχουν πρήξει με τις δυσκολίες και τη βαρυχειμωνιά που κυβέρνηση, εργοδοσία, ΕΕ κάθε μέρα μας λένε για να μας τρομοκρατούν, να μας φοβίζουν και να βάζουμε την ουρά στα σκέλια.

Τώρα είναι η ώρα οι εργάτες ενωμένοι να απορρίψουν αποπροσανατολιστικά διλήμματα, να μη χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος.

Ολα αυτά τα χρόνια στη ΔΕΘ έχουμε ακούσει πολλά.

Το 2019 που ο πρωθυπουργός έλεγε εδώ στη Θεσσαλονίκη για «ανάπτυξη για όλους». Το 2021 ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έλεγε για «κατώτατο μισθό στα 800 ευρώ και κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη», με τη γνωστή στάση που είχαν στη Βουλή ψηφίζοντας τα μισά άρθρα...

Τώρα θα ακούσουμε περισσότερα λόγω και προεκλογικής περιόδου. Οπως τα πανηγύρια της ΝΔ περί τέλους της μεταμνημονιακής εποπτείας. Τα ίδια «πανηγύρια» άλλωστε ζήσαμε και το 2018, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, όταν «βγήκαμε από τα μνημόνια» και «η χώρα επέστρεφε στην κανονικότητα». Βέβαια, την «κανονικότητα» αυτή τη ζούμε στο πετσί μας.

Θα ακούσουμε πολλά από αυτά τα κόμματα και την ηγεσία της ΓΣΕΕ, για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης ώστε μαζί εργοδότες και εργαζόμενοι να ζήσουν καλύτερα, όπως λένε.

Καμιά αναμονή ότι θα μας σώσει κάποιος άλλος, όπως μια άλλη κυβέρνηση σε αυτά τα πλαίσια.

Δοκιμάσαμε κάθε είδους κυβερνήσεις: Αυτοδύναμες κεντροδεξιές, κεντροαριστερές, δήθεν αριστερές, εθνικής ενότητας, με δύο και τρία κόμματα, τεχνοκρατών. Τα αποτελέσματα γνωστά. Πότε μας έλεγαν έχουμε κρίση και δεν είναι ώρα για διεκδικήσεις. Τώρα το τροπάριο αλλάζει λέγοντας ότι έχουμε έκτακτες συνθήκες. Ολα αυτά ώστε να μπει πάγος στις διεκδικήσεις. Οσες φορές ο λαός πόνταρε στο μικρότερο κακό, τα αποτελέσματα ήταν τραγικά. Απογοήτευση, μοιρολατρία, αναμονή.

Εχουν ετοιμάσει το έδαφος ώστε να αισθάνεται ο κάθε εργαζόμενος συνένοχος για την κατάσταση, να αισθάνεται υπόλογος για το αν θα ανάψει τη σόμπα. Να αισθάνεται άγχος και φόβο στο άνοιγμα των λογαριασμών, στους διαδρόμους των σούπερ μάρκετ.

Να συμβιβαζόμαστε με τα ελάχιστα, με τα voucher, με τα pass κάθε είδους που πολλαπλασιάζονται φέρνοντας τη λογική του δώρου πάνω στις διευρυμένες και οξυμένες λαϊκές ανάγκες, τα οποία μάλιστα μόνο ανακούφιση δεν φέρνουν! Είναι ψίχουλα και κοροϊδία.

Να μην ανεχτούμε κυβέρνηση, εργοδοσία που μας θέλουν να πετάμε από τη χαρά μας γιατί φύγαμε από τα μνημόνια, αρκεί να μην ξαναγυρίσουμε στις υπερβολές του παρελθόντος. Λες και οι εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια ζούσαν μέσα στη χλιδή.

Εμείς λέμε «ως εδώ». Καμία νέα θυσία, καμία άλλη θυσία δεν μπορούν να δεχτούν να κάνουν οι εργαζόμενοι. Εδώ και τώρα πρέπει να σημάνει ξεσηκωμός, για αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις, στις κοινωνικές παροχές. Να σταματήσει το αίσχος της κυβερνητικής παρέμβασης στον κατώτατο μισθό. Εδώ και τώρα ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Απευθύνουμε κάλεσμα σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να πάρουμε τα μέτρα μας και να τους «κόψουμε» ένα μεγάλο, πανεργατικό απεργιακό κουστούμι τον Οκτώβρη. Τα συνδικάτα να προετοιμαστούμε. Να ανάψει η σπίθα παντού.

Το σύνθημα «Απεργιακός ξεσηκωμός» να φτάσει παντού.

Κάθε κλάδος, κάθε εργασιακός χώρος να δώσει το σήμα της αντεπίθεσης. Κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία να πάρουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες, που συντονισμένα και ενιαία να ασκήσουν πίεση σε κυβέρνηση και εργοδοσία με αιτήματα προστασίας του λαϊκού εισοδήματος, με πραγματικά μέτρα ανακούφισης των εργαζομένων, της νεολαίας, των ανέργων.

Υπάρχουν δρόμος και ελπίδα σε αυτές τις συνθήκες. Οχι γενικά και αόριστα. Είναι ο δρόμος που ακολούθησαν οι λιμενεργάτες του Πειραιά στις προβλήτες της COSCO, οι εργαζόμενοι στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, οι μεταλλωρύχοι της ΛΑΡΚΟ, οι διανομείς της «e-food», οι οικοδόμοι, οι εργαζόμενοι στα Πετρέλαια και στα Λιπάσματα Καβάλας και τόσοι άλλοι κλάδοι. Με τους αγώνες τους, με την αταλάντευτη στάση τους, διεκδικούν, αγωνίζονται, κερδίζουν.

Αυτοί οι μαζικοί αγώνες των εργαζομένων έδωσαν έμπνευση, έσπειραν το έδαφος, για άλλους κλαδικούς αγώνες σε μεγάλους εργασιακούς χώρους. Είναι αγώνες που επιβεβαιώνουν ότι η δύναμη και η αξία της οργανωμένης εργατικής τάξης είναι τεράστιες, όταν βγαίνει στους δρόμους για να διεκδικήσει τη ζωή της.

Οι ταξικοί αγώνες, με την απειθαρχία, την αφοβία και τη σύγκρουση, είναι η διέξοδος για να ξεπερνά εμπόδια και παγίδες που βάζουν ο ταξικός αντίπαλος και το πολιτικό προσωπικό του.

Είναι θετικό το γεγονός ότι ακόμα και μέσα στον Αύγουστο οργανώθηκαν κινητοποιήσεις με σημαντική επιτυχία και, το κυριότερο, μαζική συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες, στην απεργία.

Οι κινητοποιήσεις στα ξενοδοχεία (Αττική, Κέρκυρα, Ζάκυνθος, η υπογραφή ΣΣΕ στη Σαντορίνη), στην «e-food» αποτελούν παράδειγμα για τη συνέχεια. Η υπογραφή τοπικής Σύμβασης από το Σωματείο Επισιτισμού στη Σαντορίνη είναι θετική εξέλιξη και αφορά και τους εμποροϋπάλληλους. Περιλαμβάνει αυξήσεις, κατοχύρωση ωραρίου, επαναπροσλήψεις όπως και στα ξενοδοχεία των εποχικών κ.λπ.

Επίσης, σημαντική επιτυχία αποτελεί η δικαστική απόφαση για τους εργαζόμενους στα Λιπάσματα Καβάλας, που ικανοποιεί βασικά ζητήματα, όπως επιστροφή όλων στη δουλειά, καταβολή υπερημεριών, καταβολή χρηματικού ποσού για ηθική βλάβη και περαιτέρω έλεγχο για τις εταιρείες που κάθε λίγο δημιουργεί ο όμιλος.

Αυτό φοβούνται η εργοδοσία, το κράτος της και οι κυβερνήσεις.

Οι εικόνες από πολλές χώρες, όπως πρόσφατα στη Μεγάλη Βρετανία, στην Ολλανδία, στην Ισπανία, στις ΗΠΑ, με τις μεγάλες απεργίες, δείχνουν πως το καζάνι βράζει. Αυτοί οι αγώνες είναι κάτι το ελπιδοφόρο. Δείχνουν ότι η εργατική τάξη δεν είπε την τελευταία της λέξη και ότι ο λαός θα γράψει τη δική του ιστορία, τις δικές του εξελίξεις.

Φυσικά οι κρίσεις και οι υφέσεις για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού επιδεινώνουν τη ζωή τους, για άλλους είναι χρυσωρυχείο και ευκαιρίες.

Σε αυτές τις συνθήκες 133 από τις 145 εισηγμένες εταιρείες αύξησαν τον κύκλο εργασιών τους κατά 25%. Στην Ενέργεια τα ΕΛΠΕ είχαν αύξηση πωλήσεων κατά 63% φτάνοντας σε ένα τρίμηνο τα 1,7 δισ. ευρώ. Η «Motor Oil» μέσα στο ίδιο διάστημα είχε αύξηση τζίρου κατά 73%, δηλαδή 3,25 δισ. ευρώ. Μεγάλα εργοστάσια μετάλλου που σχεδόν αύξησαν κατά 40% τον κύκλο εργασιών τους, κατασκευαστικοί όμιλοι με μεγάλη άνοδο στην κερδοφορία τους. Στα σούπερ μάρκετ οι 34 επιχειρήσεις κατέγραψαν πωλήσεις αξίας 9,98 δισ. ευρώ, αυξημένες κατά 868,77 εκατ. ευρώ σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.

Για την ενεργειακή φτώχεια υπάρχουν ένοχοι. Η πολιτική της «πράσινης» μπίζνας είναι η αιτία που ο λαός βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στη μεγαλύτερη ενεργειακή φτώχεια. Αυτήν την πολιτική υλοποίησαν όλοι όσοι κυβέρνησαν. Προώθησαν εναλλάξ την «απελευθέρωση» της Ενέργειας, το Χρηματιστήριο Ενέργειας, την απολιγνιτοποίηση, προκρίνοντας τις πανάκριβες ΑΠΕ για να βρουν νέα πεδία κερδοφορίας οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Τώρα επιδοτούν με δισεκατομμύρια τους ιδιώτες παρόχους για να μη χάσουν ούτε ένα ευρώ.

Για τους μισθούς των εργαζομένων υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες ως σήμερα. Μαζί όλες οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα έβαλαν το χέρι τους ώστε ο κατώτατος μισθός να αποφασίζεται από το υπουργείο Εργασίας με άξονα την «παραγωγικότητα», την «ανταγωνιστικότητα» και συνολικά την κατάσταση της οικονομίας. Μαζί διατήρησαν και επέκτειναν όλο το αντεργατικό πλαίσιο που αφήνει σχεδόν το 90% των εργαζομένων εκτός οποιασδήποτε ΣΣΕ και έχουν παγώσει τους μισθούς στα επίπεδα της προηγούμενης 15ετίας και ακόμα κάτω από τα 751 ευρώ που υπήρχε το 2009. Και τώρα μας πουλάνε φούμαρα και φιλία με την επαναφορά του μισθού στα 751 ευρώ, δηλαδή στον μισθό πριν από 13 χρόνια.

Μαζί τσάκισαν τον εργάσιμο χρόνο και έχουν δυναμώσει σε δυσθεώρητα επίπεδα τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, δηλαδή δουλειά όποτε, όσο και αν χρειάζεται η κάθε εργοδοσία.

Το ζήτημα των υποκλοπών που βρίσκεται στην επικαιρότητα εντάσσεται σε ένα θεσμικό πλαίσιο επικίνδυνο, το οποίο βάζει σταθερά στο στόχαστρο τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού στο όνομα της «εθνικής ασφάλειας», της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας». Είναι ένα πλαίσιο - πυροσβέστης για τις φωνές που αγωνίζονται και αντιστέκονται, για το εργατικό - λαϊκό κίνημα συνολικά.

Με βάση τις εξελίξεις και τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει στη Βουλή για τις υποκλοπές δεν μπορούμε να μη σχολιάσουμε ευρύτερες πλευρές, που έχουν να κάνουν με το φακέλωμα και τον χαφιεδισμό. Διότι το φακέλωμα αφορά ευρύτερες πλευρές στις ελευθερίες και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Είναι ή δεν είναι παρέμβαση στα προσωπικά δεδομένα και στο δικαίωμα της συνδικαλιστικής δράσης οι νόμοι για το ΓΕΜΗΣΟΕ, την ηλεκτρονική ψηφοφορία που μπορούν να παρακολουθούν τους εργαζόμενους ακόμα και τι ψηφίζουν.

Δηλαδή, πέρα από το γεγονός των υποκλοπών, των συνακροάσεων και των παρακολουθήσεων υπάρχει ένας νόμος που καλεί τα συνδικάτα να καταθέτουν στοιχεία, προκειμένου να φακελωθούν χιλιάδες συνδικαλιστές και εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα. Μάλιστα, σε αυτά τα στοιχεία προβλέπεται να έχουν πρόσβαση ακόμα και μεμονωμένοι εργοδότες! Δηλαδή, με λίγα λόγια, η κυβέρνηση θα μπορεί να δίνει άμεσα, με μια απλή αίτηση, σε οποιονδήποτε εργοδότη τα ονόματα όσων εργαζομένων συμμετέχουν δραστήρια στη συνδικαλιστική οργάνωση στον χώρο δουλειάς ή στον κλάδο, δημιουργώντας ένα ακόμα πιο ασφυκτικό πλαίσιο για την ανάπτυξη της συνδικαλιστικής δράσης.

Οι εργατικοί αγώνες τούς ενοχλούν. Τους φοβούνται. Βλέπουν ότι δυναμώνουν η οργή και η δυσαρέσκεια, ότι τα pass και τα vouchers δεν μπορούν να τραβήξουν για πολύ. Γι' αυτό και βάζουν πρόσθετα εμπόδια στην οργάνωση και τους αγώνες της εργατικής τάξης. Γι' αυτό έχουν στήσει ένα πυκνό δίκτυο παρακολουθήσεων με τις πλάτες όλων των κυβερνήσεων και της ΕΕ με στόχο να προλάβουν όσο μπορούν το λαϊκό ποτάμι.

Για το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα αυτά τα ζητήματα είναι κόκκινη γραμμή. Τις λαϊκές ελευθερίες μόνο τα συνδικάτα μπορούν να τις περιφρουρήσουν, όπως έδειξαν και οι μεγάλες κινητοποιήσεις την Πρωτομαγιά και για το Πολυτεχνείο που η κυβέρνηση με πρόσχημα την πανδημία ήθελε να μη γίνουν. Δεν τους πέρασε και δεν θα τους περάσει.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος συνεχίζεται και μπορεί να αποτελέσει αρχή μιας κλιμάκωσης γενικευμένων ανταγωνισμών και συγκρούσεων, αλλά δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τη μεγαλύτερη όξυνση, αλλά και γενίκευση του πολέμου.

Οι εικόνες που έρχονται καθημερινά, με νεκρούς και βομβαρδισμούς, δείχνουν πως ο καταιγισμός των εξελίξεων συνεχίζεται αδιάκοπα με διαρκή κλιμάκωση των ανταγωνισμών και της πολεμικής προετοιμασίας.

Υστερα από 7 μήνες πλέον αποδεικνύεται καθαρά πως ο πόλεμος δεν αφορά την Ουκρανία, τη Ρωσία, την Αμερική ή συνολικά το ΝΑΤΟ. Δεν επηρεάζει απλά κάποια μέρη που βρίσκονται μακριά από τη χώρα μας ούτε είναι κάτι πρόσκαιρο που θα περάσει.

Ο ενεργειακός και οικονομικός πόλεμος, που προϋπήρχε της πολεμικής σύρραξης και επέμβασης, έχει μεταφραστεί πέρα από το αίμα των λαών και σε αύξηση κατά κύματα της ακρίβειας, σε κατακόρυφη αύξηση της τιμής του ρεύματος και των καυσίμων, των τροφίμων και πολλών ειδών πρώτης ανάγκης. Πυκνώνουν ξανά τα σύννεφα μιας νέας οικονομικής κρίσης.

Η πάλη ενάντια στη συμμετοχή και την εμπλοκή της χώρας μας στις πολεμικές επιχειρήσεις πρέπει να συνεχιστεί. Μόνο δεινά μπορεί να φέρει για τον λαό μας, για τους λαούς της περιοχής.

Την ίδια στιγμή βρισκόμαστε ήδη στον 3ο χρόνο της πανδημίας και οι εξελίξεις και το καλοκαιριάτικο κύμα έρχονται να επιβεβαιώσουν με τον πιο τραγικό τρόπο τους κινδύνους από την απουσία ουσιαστικών μέτρων προστασίας με ευθύνη του κράτους. Η αντιλαϊκή διαχείριση της πανδημίας έχει αλλάξει «πίστα». Η κυβέρνηση ομολογεί κυνικά πως ο λαός θα συνεχίσει να προχωρά αθωράκιστος με ατομική ευθύνη, να μη νοσήσει βαριά, να μη μεταδώσει, την ίδια ώρα που η πραγματικότητα των γονατισμένων νοσοκομείων και του συστήματος Υγείας που αγκομαχάει να τα βγάλει πέρα εκθέτει όσους υπηρετούν την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας. Τα σχολεία θέλουν να ανοίξουν χωρίς κανένα μέτρο προφύλαξης.

Ο αγώνας για ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, με κρατική χρηματοδότηση στο ύψος των πραγματικών αναγκών, πρέπει να δυναμώσει, για να πάψει η Υγεία να αποτελεί εμπόρευμα, που πουλιέται και αγοράζεται με σκοπό το κέρδος.

Μέσα σε όλες αυτές τις εξελίξεις η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ, που πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι με τη συμμετοχή εκατοντάδων συνδικαλιστικών οργανώσεων, θεωρούμε πως είναι ελπίδα, ενθαρρυντική και αισιόδοξη εικόνα για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, για να μετρήσει βήματα στην κατεύθυνση της ανασύνταξης και αντεπίθεσής του.

Η συζήτηση που έγινε με τις δεκάδες ομιλίες των αντιπροσώπων, μαζί με τους αγώνες που παράλληλα εξελίσσονται, θεωρούμε πως δείχνει πρακτικά τον δρόμο για το πώς θα μπορέσει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα να βρεθεί σε θέση υπεροχής μέσα στους χώρους δουλειάς, να απαντήσει αγωνιστικά στην κυβέρνηση και την εργοδοσία, να περιθωριοποιήσει την επικίνδυνη γραμμή του εταιρισμού των πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Το πλαίσιο πάλης που υιοθετήθηκε από 510 εργατικές συνδικαλιστικές οργανώσεις που συμμετείχαν στην Πανελλαδική Σύσκεψη, οι διεκδικήσεις που αφορούν το σύνολο των αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, δίνεται σήμερα και μέσα από τη σημερινή συνέντευξη Τύπου.

Ειδικά για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, οι διεκδικήσεις των σωματείων πέρα από τις αυξήσεις στην ΕΓΣΣΕ και στις κλαδικές Συμβάσεις, με κατώτατο βασικό μισθό στα 825 ευρώ, συνδυασμένες με τις αντίστοιχες αναπροσαρμογές με βάση την αύξηση του πληθωρισμού, περιλαμβάνουν και αιτήματα για:

-- Γενναία μείωση και πλαφόν στις τιμές στα βασικά είδη πλατιάς κατανάλωσης, όπως διατροφής (π.χ. γάλα, άλευρα, έλαια, λίπη), ένδυσης κ.ο.κ.

-- Κατάργηση του ΦΠΑ στα βασικά είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.

-- Κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και του ΦΠΑ σε πετρέλαιο, βενζίνη, φυσικό αέριο και ηλεκτρική ενέργεια.

-- Γενναία μείωση και πλαφόν στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου.

-- Κατάργηση της Ρήτρας Αναπροσαρμογής και του χαρατσιού επιδότησης των ΑΠΕ (ΕΤΜΕΑΡ).

-- Κανένα εργατικό και λαϊκό σπίτι χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο. Διαγραφή χρεών για τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά και τους επαγγελματίες.

-- Διεύρυνση των κριτηρίων ένταξης στο Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο και στο επίδομα θέρμανσης, αύξηση του οικογενειακού εισοδηματικού κριτηρίου στα 30.000 ευρώ.

-- Επαναφορά των δωρεάν δρομολογίων στις αστικές συγκοινωνίες για τους εργαζόμενους κατά την έναρξη και τη λήξη των βαρδιών, μείωση της τιμής του εισιτηρίου στα ΜΜΜ κατά 50%. Δωρεάν μετακινήσεις για μαθητές, φοιτητές, ανέργους, ΑμεΑ και συνταξιούχους.

-- Επιδότηση ενοικίου για εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, φοιτητές και μικρές επιχειρήσεις, διεύρυνση των κριτηρίων ένταξης και αύξηση της επιδότησης.

-- Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ για τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά.

-- Κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος για τους επαγγελματίες.

-- Αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, προσαυξημένο κατά 3.000 ευρώ για κάθε παιδί.

-- Διαγραφή χρεών σε τράπεζες και εφορία.

Ηδη ο νόμος - έκτρωμα της κυβέρνησης σπάει τα μούτρα του σε αρκετούς κλάδους και χώρους δουλειάς. Με τους αγώνες μας μπορούμε να επιβάλουμε τις παραπάνω διεκδικήσεις.

Με βάση αυτό καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις σε μαζικό διεκδικητικό αγώνα. Καλούμε συνδικαλιστές σε όλους τους κλάδους που δεν συμφωνούν σε όλα με το ΠΑΜΕ, αλλά βλέπουν πως ο δρόμος που ακολουθούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού βρίσκεται μακριά από τις ανάγκες μας, πως οι δυνάμεις που πλειοψηφούν στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ πέρα από τον συμβιβασμό και την απογοήτευση που σπέρνουν, έχουν ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση της αντιλαϊκής επίθεσης, να συμπορευτούν με τις δυνάμεις που βλέπουν στον ταξικό διεκδικητικό αγώνα τη διέξοδο.

Μπροστά στα προβλήματα που έχουμε και θεριεύουν, στην προσπάθεια που κάνουν ώστε να παρουσιάσουν ότι τίποτε δεν αλλάζει, στο κλίμα αναμονής που καλλιεργούν, εμείς λέμε πως υπάρχει λύση. Να πυκνώσουν παντού οι εστίες αντίστασης ώστε να κλιμακώσουμε την πάλη μας με απεργιακή απάντηση μέσα στον Οκτώβρη.

Μόνο ο δρόμος του αγώνα διασφαλίζει τα δικαιώματά μας. Γιατί χωρίς εμάς τίποτα δεν κινείται και έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε αυτήν την κατάσταση.

Ολοι μαζί το Σάββατο στις 6 μ.μ., στην πλατεία ΧΑΝΘ! Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να πάρουν μαζικά μέρος σε όλες τις κινητοποιήσεις που θα γίνουν τις επόμενες μέρες στις μεγάλες πόλεις σε όλη τη χώρα. Σε όλες τις κινητοποιήσεις και τις παρεμβάσεις των συνδικάτων ενάντια στην ακρίβεια, των ιδιωτών παρόχων της Ενέργειας, της ΔΕΗ.

Προετοιμάζουμε την πανεργατική απεργία. Ολες οι δυνάμεις στη μάχη. Μόνο η εργατική τάξη με τους σύμμαχους της μπορεί να πετάξει στο καλάθι των αχρήστων, να ανατρέψει την καπιταλιστική βαρβαρότητα της ακρίβειας, της φτώχειας, της ανεργίας, των ιμπεριαλιστικών πολέμων και όσα την βασανίζουν. Να γίνει ο καπετάνιος, να χαράξει αζιμούθιο, για να εξουσιάζει όλα όσα παράγει.