Η σύσκεψη κατέληξε σε κάλεσμα κοινής δράσης με σωματεία και Ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, για να «νεκρώσει όλη η Αττική» εκείνη τη μέρα και να αποτελέσει η απεργία κορυφαίο σταθμό για την ένταση της πάλης και της διεκδίκησης.

Η συγκέντρωση ορίστηκε για τις 10.30 π.μ. στα Προπύλαια, ενώ μέχρι τότε τα εργατικά σωματεία θα «οργώσουν» κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο, θα πυκνώσουν οι Γενικές Συνελεύσεις, οι εξορμήσεις και οι περιοδείες.

Την εισηγητική τοποθέτηση στη σύσκεψη έκανε ο Γιώργος Στεφανάκης, πρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, εκτενή αποσπάσματα της οποίας παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης».

Πριν από σχεδόν έναν χρόνο η αντίστοιχη σύσκεψη των εργατικών σωματείων συνέβαλε καθοριστικά στον συντονισμό της δράσης εκατοντάδων σωματείων, δυνάμωσε το πανίσχυρο όπλο των εργαζομένων που είναι η αλληλεγγύη, διαμόρφωσε διεκδικητικό κλίμα μέσα στους χώρους δουλειάς, καλλιέργησε την ανυπακοή σε αντεργατικούς νόμους, έδωσε ώθηση για να αναπτυχθούν μεγαλειώδεις αγώνες. Συνέβαλε ώστε να ακολουθήσουν αντίστοιχες συσκέψεις σε όλη την Ελλάδα. Αντίστοιχες πρωτοβουλίες εργατικών σωματείων, Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων συνέβαλαν ώστε να πραγματοποιηθούν τα τελευταία 5 χρόνια 9 πανελλαδικές πανεργατικές απεργίες που δυνάμωσαν την ελπίδα ότι μπορούμε να γίνουμε πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Εδωσαν ηχηρή απάντηση σε αυτούς που και τότε μας έλεγαν «παιδιά, ας κάνουμε υπομονή, το ζήτημα είναι να φύγει η κυβέρνηση για να λυθούν τα προβλήματά μας».

Για φανταστείτε, οι υγειονομικοί στην αρχή της πανδημίας, οι εργάτες της COSCO, οι διανομείς της «e-food», οι εργάτες στα Λιπάσματα Καβάλας, οι εργάτες της ΛΑΡΚΟ, οι οικοδόμοι και όλοι εμείς να είχαμε υιοθετήσει αυτήν την άποψη, αυτήν τη γραμμή μέσα στο κίνημα. Φανταστείτε να περιμέναμε τους «σωτήρες», την κυβερνητική αλλαγή. Φανταστείτε να συμβιβαζόμασταν με τον νόμο Χατζηδάκη, τι θα γινόταν; Δεν θα ήταν ακόμα χειρότερα τα πράγματα; Φανταστείτε να ακολουθούσαμε τη γραμμή της ΓΣΕΕ, δεν θα είχε μείνει τίποτα όρθιο. Κυρίως θα είχαν περάσει πλήρως η απογοήτευση, η μοιρολατρία, θα είχαν αποστρατευτεί ακόμα περισσότεροι εργαζόμενοι.

Τους ξέρουμε πλέον. Θα αρχίσουν πάλι την κλάψα και τα παρακάλια για να βάλουμε πλάτη. Για να κάνουμε υπομονή, να στηρίξουμε το λεγόμενο εθνικό συμφέρον. Να περιμένουμε να λυθούν τα προβλήματά μας μέσω αυτών που τα δημιούργησαν. Εκεί αποσκοπούν να καταλήξουμε όσοι μας λένε, με αφορμή τις 9 Νοέμβρη, ότι «με μια απεργία δεν γίνεται τίποτα», ή ότι «τα φάγανε τα ψωμιά τους οι απεργίες». Εκεί θέλουν να στρέψουν την άποψη των εργαζομένων τα ΜΜΕ, αλλά και όσοι θέλουν να χρησιμοποιήσουν το εργατικό κίνημα ως σκαλοπάτι για κυβερνητική εναλλαγή. Για να «αλλάξει ο Μανολιός» και εμείς να συνεχίσουμε να υποφέρουμε από τον Μανολιό.

Να τους το πούμε καθαρά μπας και το καταλάβουν: Δεν μας τρομοκρατείτε όσα δικαστήρια κι αν κάνετε. Εσείς είστε κατηγορούμενοι γιατί είστε ένοχοι γι' αυτά που τραβάμε. Ανοχή δεν πρόκειται να δείξουμε, αναμονή δεν πρόκειται να κάνουμε. Δεν θα αυτοκτονήσουμε. Η σημερινή σύσκεψη και η προετοιμασία της πανελλαδικής απεργίας στις 9 Νοέμβρη είναι η απάντησή μας. Πραγματοποιείται με σκοπό να ενώσει τις δυνάμεις μας απέναντι στην κατάσταση που έχουν διαμορφώσει οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι κυβερνήσεις που τους υπηρετούν. Αποτελεί απάντηση στη ληστεία που γίνεται αυτήν την περίοδο από τα μονοπώλια της Ενέργειας στο εισόδημα των εργαζομένων και όλου του λαού. Απάντηση απέναντι στην τεράστια ακρίβεια, στους μισθούς πείνας, στα εξαντλητικά 12ωρα, στην απληρωσιά, στα θανατηφόρα και πολύ σοβαρά εργατικά «ατυχήματα», απέναντι στην εμπορευματοποίηση κάθε αναγκαίου κοινωνικού αγαθού.

Μας λένε κάθε μέρα για τον βαρύ χειμώνα που έρχεται. Μάλιστα, είχε το θράσος η κυβέρνηση να μας καλέσει να προσαρμοστούμε λέγοντάς μας ότι όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει. Η εργοδοσία, είτε είναι το κράτος είτε οι επιχειρηματίες, ξεσαλωμένη από το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχουν διαμορφώσει όλες οι κυβερνήσεις, έχει κλιμακώσει την προσπάθεια τρομοκράτησης κι εκφοβισμού των εργαζομένων. Υπάρχει σχέδιο που υλοποιείται κι εκφράζεται σε πολλούς χώρους εναντίον συνδικαλιστών που είναι πρόεδροι ή σε προεδρεία δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων. Οποια απεργία πάει στα δικαστήρια βγαίνει παράνομη, όποιος εργαζόμενος μπαίνει μπροστά στον αγώνα απειλείται με απόλυση. Παραπέμπουν σε δίκες τον γενικό γραμματέα της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, την πρόεδρο της ΟΕΝΓΕ. Χτυπάνε στο ψαχνό για να μη σηκώσει κανείς κεφάλι. Μέλη Ομοσπονδιών έχουν καταδικαστεί πρόσφατα σε πολύμηνες φυλακίσεις. Απολύονται πρωτοπόροι αγωνιστές, πρόσφατα ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Εμφιαλωμένων Ποτών και του σωματείου της «Μαλαματίνα». Μισούν κάθε λαϊκή κινητοποίηση. Επιστρατεύουν δικά τους ΜΜΕ για να συκοφαντήσουν δίκαιους αγώνες.

Δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα αν παλεύαμε για τα δικά τους συμφέροντα. Αυτό προσπαθούν να κάνουν, όπως στο παράδειγμα των Ναυπηγείων της Ελευσίνας όπου δυστυχώς αξιοποιήθηκε η πλειοψηφία του ΔΣ του Σωματείου για να διαμορφώσουν μια ειδική οικονομική ζώνη, χωρίς δικαιώματα για τους εργαζόμενους. Γι' αυτό δεν ενοχλούνται από τις θέσεις της πλειοψηφίας στη ΓΣΕΕ που ζητά ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης με κρατική στήριξη, επιδότηση ενεργοβόρων επιχειρήσεων και πολλά άλλα.

Αν νομίζουν ότι θα φοβηθούμε, τους λέμε ότι τα όνειρά τους δεν θα είναι και τόσο γλυκά. Εχουν πάρει ήδη απάντηση από τους αγώνες που πραγματοποιούνται σε πολλούς κλάδους και χώρους δουλειάς. Εχουν πάρει απάντηση από τους εργαζόμενους στη «Μαλαματίνα»! Που με τον αποφασιστικό τους αγώνα, παρά την προκλητική στήριξη της κυβέρνησης με ΜΑΤ, φοροαπαλλαγές, καταστολή και συλλήψεις, παρά τις απολύσεις, ο αγώνας τους συνεχίζεται απαιτώντας την ανάκλησή τους και την υπογραφή ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς! Είμαστε μαζί τους και εκφράζουμε και σήμερα την αλληλεγγύη μας.

Εχουν πάρει απάντηση από τους εργαζόμενους στα ξενοδοχεία και την εστίαση που βρίσκονται όλο το καλοκαίρι σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις για υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων.

Πήραν απάντηση από τους εργαζόμενους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπου, παρά τις απειλές και την κήρυξη της απεργίας τους ως παράνομης και καταχρηστικής, έβαλαν χειρόφρενο και απέδειξαν στην πράξη ότι χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά.

Πήραν απάντηση από τους νοσοκομειακούς γιατρούς, συνολικά από τους εργαζόμενους στην Υγεία και συγκεκριμένα αυτές τις μέρες από τους εργαζόμενους στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» που με την απεργία τους ανέδειξαν τις τεράστιες ευθύνες των κυβερνήσεων για τις δολοφονικές ελλείψεις στα νοσοκομεία και μάλιστα στα νοσοκομεία παίδων.

Παίρνουν απάντηση από τους απόμαχους της δουλειάς, τους συνταξιούχους, που με τη σημερινή (σ.σ. 5/10) κινητοποίησή τους διεκδίκησαν ουσιαστικές αυξήσεις στις συντάξεις, επαναφορά 13ης και 14ης σύνταξης κ.ά. Αντίστοιχα από τις κινητοποιήσεις των οργανώσεων των μικρών εμπόρων, των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών σε διάφορους κλάδους.

Αλλωστε, δεν είμαστε μόνοι μας. Οι αγώνες της εργατικής τάξης οργανώνονται σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες και σε όλο τον κόσμο. Στη Γαλλία, στη Σρι Λάνκα, στην Αγγλία, στη Νέα Υόρκη, στη Φινλανδία και σε πολλές ακόμα χώρες, με την πρωτοπόρα δράση των συνδικάτων που είναι μέλη της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας.

Οι εργαζόμενοι λοιπόν σε καμία περίπτωση δεν προσαρμοζόμαστε. Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλες νεκροθάφτες.

Δεν περνάνε όλοι δύσκολα, δεν χάνουν όλοι. Αυτοί που δεν χάνουν, αυτοί που δεν περνούν δύσκολα, μας καλούν να προσαρμοστούμε ή να πεθάνουμε. Και όλοι αυτοί έχουν προφανώς και τους υποστηρικτές τους.

Εχουν τα κόμματα που διαμόρφωσαν και που υλοποίησαν την πολιτική της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας, που στηρίζουν το ΝΑΤΟ και τη μετατροπή της χώρας σε πεδίο βολής. Εχουν αυτούς που χειροκροτούσαν μέσα στη Βουλή τους Αζόφ και έδωσαν θάρρος στους φασίστες να βγουν από την τρύπα κάνοντας προεκλογική φιέστα με ναζιστικούς χαιρετισμούς προχτές μέσα στο Εφετείο. Εχουν υποστηρικτές αυτούς που όλοι μαζί μείωσαν τους μισθούς και τις συντάξεις, που ρήμαξαν τον εργάσιμο χρόνο και έστειλαν το 90% των εργαζομένων εκτός Συλλογικών Συμβάσεων, με τον νόμο Χατζηδάκη να βάζει ταφόπλακα στο 8ωρο και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Εχουμε στην κυριολεξία βαρεθεί να ακούμε για την ανάπτυξη που ωφελεί όλους. Εμείς οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, τη φυσάμε και δεν κρυώνει αυτήν την ανάπτυξη. Ζούμε στο πετσί μας τα αποτελέσματά της. Δεν μπορεί κανείς να μας πει ότι ο κλάδος μας δεν έχει ανάπτυξη. Κι όμως, εμείς ζούμε και εργαζόμαστε κάθε χρόνο και χειρότερα. Με συμβάσεις ενός μήνα, με εργολαβικά δουλεμπορικά γραφεία που μας νοικιάζουν, με μαθητεία, με εκ περιτροπής, με μαύρη εργασία, με 7 στα 7 τη βδομάδα, 30 στα 30 τον μήνα το καλοκαίρι και τον χειμώνα απόλυση, ανεργία και στην καλύτερη 400 ευρώ, με ένα σωρό άλλες μορφές που μας καταδικάζουν να δουλεύουμε σαν σύγχρονοι σκλάβοι. Από την άλλη, ρεκόρ κερδών για τους ξενοδόχους, που μόνο για το 2021 πήραν από το κράτος πάνω από 800 εκατομμύρια ευρώ για ενισχύσεις με αφορμή την πανδημία και στο πλαίσιο του ανταγωνισμού για τα κέρδη απαιτούν τώρα να κατοχυρωθεί το 10ωρο μέσα στις Συλλογικές Συμβάσεις.

Αυτήν την ανάπτυξη εννοούν όσες κυβερνήσεις πανηγύριζαν το τέλος των μνημονίων είτε το 2018 είτε φέτος τον Αύγουστο. Ποιος ξέρει τι θα ακούσουμε ακόμα από αυτά τα κόμματα, αλλά και την ίδια την ηγεσία της ΓΣΕΕ, για τη στήριξη αυτής της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Η απεργία στις 9 Νοέμβρη μπορεί και πρέπει να οργανωθεί σε κάθε κλάδο και επιχείρηση με τα ίδια τα σωματεία να είναι οι οργανωτές. Με στόχο να συμμετάσχουν στην προετοιμασία της όσο γίνεται περισσότεροι εργαζόμενοι. Να μπουν στη διαδικασία όσο γίνεται περισσότεροι για να πουν τη γνώμη τους, να αναλάβουν καθήκοντα, με πρώτο και κύριο να φτάσει παντού το μήνυμα του ξεσηκωμού.

Η απεργία πρέπει για κάθε χώρο να είναι κλαδική, επιχειρησιακή και ταυτόχρονα για όλους τους κλάδους γενική πανελλαδική. Τα αιτήματα που διαμορφώνονται από τα σωματεία και τις Ομοσπονδίες για τον χώρο και τον κλάδο τους δεν έρχονται σε αντιπαράθεση με τα κοινά αιτήματα που έχουν μπει και στο κάλεσμα. Το αντίθετο, τα ενισχύουν, διαμορφώνουν προϋποθέσεις να συνδυαστούν και να κάνουν ακόμα πιο ισχυρό τον αγώνα μας.

Καλούμε από τη σημερινή σύσκεψη των εργατικών σωματείων της Αττικής όλα τα σωματεία στην περιοχή και όλη τη χώρα. Να δυναμώσουν τον αγώνα για:

• Γενναία μείωση και πλαφόν στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου.
• Κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και του ΦΠΑ σε πετρέλαιο, βενζίνη, φυσικό αέριο και ηλεκτρική ενέργεια.
• Γενναία μείωση και πλαφόν στις τιμές στα βασικά είδη πλατιάς κατανάλωσης.
• Κατάργηση του ΦΠΑ στα βασικά είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
• Κανένα εργατικό και λαϊκό σπίτι χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο. Διαγραφή χρεών για τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά και τους επαγγελματίες.
• Αυξήσεις στους μισθούς, κανείς εργαζόμενος χωρίς ΣΣΕ. Επαναφορά της υποχρεωτικότητας των κλαδικών Συμβάσεων, της αρχής της ευνοϊκότερης Σύμβασης και των τριετιών.