Με τις μαρτυρίες των ανθρώπων που έχασαν τους αγαπημένους τους, ή κάηκαν και οι ίδιοι από την πυρκαγιά στο Μάτι τον Ιούλιο του 2018, συνεχίστηκαν τις δύο τελευταίες μέρες οι καταθέσεις στο δικαστήριο. Χτες απουσίασαν από τη δίκη οι 17 από τους 21 κατηγορούμενους, προκαλώντας την ενόχληση της Πολιτικής Αγωγής, η οποία υπέβαλε αίτημα να γίνει υποχρεωτική η μόνιμη παρουσία τους, το οποίο απορρίφθηκε από το δικαστήριο.

Και οι νέες μαρτυρίες ήταν «γροθιά στο στομάχι», αποκαλύπτοντας τις ευθύνες της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και της Τοπικής Διοίκησης, που ούτε πήραν μέτρα πρόληψης ούτε είχαν σχέδιο για την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς, με τα αναγκαία μέσα και συντονισμό ώστε να μην εγκλωβιστούν οι άνθρωποι.

Η Παναγιώτα Μαλαίνου, η οποία έχασε την 73χρονη μητέρα της, περιέγραψε πώς η ίδια και η ανιψιά της μπήκαν στη θάλασσα για να σωθούν. Για την μητέρα της ανέφερε: «Εψαχνα όλη τη νύχτα στα καμένα, σε εκείνο το οικόπεδο όπου βρήκαν τους 26. Περίπου 8-9 ώρες την έψαχνα. Δεν μπορούσα να την αναγνωρίσω. Είχε φουσκώσει από τα θερμά αέρια». Για την ανιψιά της: «Δεν ξέρω πώς να σας μεταφέρω τον πόνο της. Ηταν τέσσερις ώρες μέσα στη θάλασσα. Ρωτάει "γιατί μας άφησαν;". Κάθε χρόνο παίρνω τον καπετάνιο που την έσωσε, να του ευχηθώ στη γιορτή του. Εσωσε την Ειρήνη, την έφερε ζωντανή... Το παιδί είναι αμίλητο από εκείνη τη μέρα, ένα πανέξυπνο πλάσμα δεν μπορεί να τελειώσει το σχολείο».

Ο Ευάγγελος Κωστόπουλος έχασε την μητέρα του στο Κόκκινο Λιμανάκι και ο πατέρας του υπέστη εγκαύματα αλλά επέζησε. Περιέγραψε την αγωνιώδη προσπάθειά του, όταν έφτασε στο φλεγόμενο σπίτι και είδε την μητέρα του καμένη και τον πατέρα του με εγκαύματα σε χέρια και πόδια, με τα παρακάτω: «Τον πήρα στην πλάτη, τον έβαλα στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Πήγαμε προς Ραφήνα. Ηταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Πρώτα πήγαμε στο "Σωτηρία" και μετά στον "Ευαγγελισμό". Εκεί αμέσως τον διασωλήνωσαν. Χέρια, πόδια και πρόσωπο ήταν καμένα. Προσπαθούμε να συνέλθουμε από εκείνη τη μέρα...».

Για την απώλεια του γιου του κατέθεσε ο Ευάγγελος Χαμηλοθώρης: «Πήγαμε στη Νέα Μάκρη και μας ενημέρωσαν πως "δεν φέρνουν εδώ επιζώντες, μόνο στη Ραφήνα". Πήγαμε στη Ραφήνα, δεν υπήρχε κανένα νέο. Αυτό κράτησε μέχρι το πρωί. Μας είπαν τότε ότι ήρθε και το τελευταίο πλοίο με επιζώντες. Από εκεί άρχισε ο Γολγοθάς μας. Οπως κατάλαβα, είχε βρεθεί η σορός, αλλά δεν μας το λέγανε. Την επόμενη μέρα μάς ειδοποίησαν να παραλάβουμε τη σορό του παιδιού μου. Ο γιος μου εγκλωβίστηκε στον δρόμο του θανάτου και εκεί χάθηκαν πολλοί. Είχε ακούσει μάλλον ότι η φωτιά πάει προς τον Αγιο Πέτρο και αποφάσισε να πάει από Μαραθώνος. Τους οδηγούσαν προς αυτόν τον δρόμο». Μετά από τον χαμό του γιου τους, όπως είπε ο μάρτυρας, η σύζυγός του άρχισε να μην είναι καλά: «Ηταν μια υγιής γυναίκα, αλλά από εκείνη τη μέρα δεν ήταν καλά. Επαθε καρδιακή προσβολή. Την έχασα».

Ο Παναγιώτης Μανέτας, εγκαυματίας, έχασε την γυναίκα του, η οποία ήταν κατάκοιτη, με σκλήρυνση κατά πλάκας. Ανέφερε κι αυτός ότι έμειναν αβοήθητοι.

Ο Εκτορας Διαμαντίδης, που έχασε την μητέρα του, περιγράφει την ανοργανωσιά και της επόμενης μέρας στου Γουδή και στο Σχιστό, όπου συγκεντρώνονταν οι σοροί των νεκρών: «Μας παίζανε μπαλάκι. Εκεί δεν θα ξεχάσω μια μάνα πανιασμένη να ψάχνει τα παιδιά της. Ηταν 11 παιδιά που πέθαναν... Οταν μετά από μια βδομάδα πήγα να πάρω την μητέρα μου, μας είπαν να μην τη δω γιατί ήταν σε αποσύνθεση επειδή ήταν εκτός ψυγείου. Η προσβολή των νεκρών συνεχιζόταν...».

Ο πατριός του Ε. Διαμαντίδη, Γεώργιος Καΐρης, σύζυγος της γυναίκας, με σπαρακτικό τρόπο διηγείται πώς έχασε την σύζυγό του, που έμεινε αβοήθητη μια ολόκληρη ώρα, ενώ όταν πέρασε ένα βανάκι της Πυροσβεστικής και ζήτησε βοήθεια, του απάντησε ότι «είμαστε για άλλη δουλειά». Και πρόσθεσε: «Εν καιρώ ειρήνης στην Ανατολική Αττική έγινε πόλεμος, από την ανυπαρξία του κράτους και όλων των υποδομών του. Μετά από όλο αυτό δεν είχα πού να μείνω. Κοιμόμουν τέσσερις μέρες στο αυτοκίνητο. Πήγα στο Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Μάκρης να πάρω εσώρουχα. Η απόλυτη ξεφτίλα... Και βρέθηκαν ένας άνθρωπος και δύο κυρίες που μας επέτρεψαν να μείνουμε δωρεάν σε ένα ξενοδοχείο. Αυτό όφειλε να το κάνει το κράτος. Αυτό το κράτος της ντροπής θα έπρεπε να έχει σκεφτεί να χορηγηθούν οι τάφοι δωρεάν, ώστε να μην υπάρχουν εκταφές. Διανοείστε ότι έχουν ξεκινήσει οι εκταφές;».

«Η μητέρα μου δεν πέθανε αλλά δολοφονήθηκε, την παρέλαβα σε μια σακούλα σούπερ μάρκετ», είπε στην κατάθεσή του ο Νίκος Γιαννόπουλος, συμπληρώνοντας ότι «με τις τόσες φορές που μπήκα στο σπίτι για να την ψάξω, δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι αυτό που νόμιζα για καμένη κουρτίνα μπάνιου ήταν η μητέρα μου...».

Οι δύο αδελφές Λαμπρίδου έχασαν τον πατέρα τους. Στην κατάθεσή τους ανέφεραν ότι δεν υπήρχε ενημέρωση από κανέναν.

Η δίκη θα συνεχιστεί μετά τις γιορτές.