Από την εκδήλωση του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Το ΠΑΜΕ εκπροσώπησε ο Νίκος Μαυροκέφαλος, μέλος της Γραμματείας.

Στην ιστορία του πολιτικού εργατικού κινήματος της Κούβας αναφέρθηκε ο πρόεδρος του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου, Νίκος Καρανδρέας.

Με εκτενείς αναφορές στη διαμόρφωση και συνειδητοποίηση της εργατικής τάξης, στην εξέλιξη του καπιταλισμού στην Κούβα, στην ίδρυση του ΚΚ Κούβας, αλλά και στον ρόλο των φοιτητών, στάθηκε στις εργατικές απεργίες και εξεγέρσεις του 1933 κατά της δικτατορίας του Ματσάδο, ως προπομπό για την Κουβανική Επανάσταση.

Η απεργία των εργαζομένων στις συγκοινωνίες της Αβάνας, στις 4 Αυγούστου, που γρήγορα μετατράπηκε σε γενική απεργία διαρκείας, καθοδηγήθηκε από το ΚΚ Κούβας και υποστηρίχθηκε από το Φοιτητικό Διευθυντήριο.

«Στις 7 Αυγούστου η αστυνομία επιτέθηκε σε διαδήλωση, σκότωσε 20 και τραυμάτισε 170 διαδηλωτές, ενώ ο Ματσάδο εγκατέλειψε τη χώρα στις 12 Αυγούστου. Το κίνημα της εργατικής τάξης έφτασε σε ένα νέο, ανώτερο επίπεδο. Οργανωτικά, τα μέλη της Εθνικής Εργατικής Συνομοσπονδίας Κούβας έφτασαν τις 400.000, του ΚΚ τις 5.000, το ίδιο και της Νεολαίας».

«Ακόμα πιο σημαντικό ήταν το νέο επίπεδο μαχητικότητας και ταξικής συνείδησης των εργατών. Χαρακτηριστικά, στους εργάτες ζάχαρης και τους εργάτες γης, ο αριθμός των απεργών ξεπέρασε τις 200.000, καταλήφθηκαν από εργάτες πολλές βιομηχανίες ζάχαρης, δημιουργήθηκαν σοβιέτ και άρχισε διανομή γης σε ακτήμονες και ανέργους. Υπήρξαν και αρκετά περιστατικά συναδέλφωσης εργατών, στρατού και αστυνομίας».

Στην αξία και τη δυναμική των αγώνων της εργατικής τάξης για τις κατοπινές εξελίξεις στην Κούβα αναφέρθηκε ο Φιντέλ Κάστρο, στο 1οΣυνέδριο του ΚΚ Κούβας, το 1975: «Οι νέοι μαχητές έτρεφαν βαθύ σεβασμό και θαυμασμό για τους παλιούς κομμουνιστές, που σε ηρωικά και δύσκολα χρόνια πάλεψαν για την κοινωνική αλλαγή και κράτησαν ψηλά με αλύγιστη σταθερότητα τις περήφανες σημαίες του μαρξισμού - λενινισμού».

Ο Σπύρος Κωνσταντάς, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής, αναφέρθηκε στην πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος στην Κούβα και στη συμβολή του στην Επανάσταση.

Το πρώτο συνδικάτο, η Ενωση Καπνεργατών της Αβάνας, ιδρύθηκε το 1866, όταν το νησί βρισκόταν υπό τον έλεγχο του ισπανικού ιμπεριαλισμού.

Αναφέρθηκε στις εργατικές απεργίες του 1933 ενάντια στον δικτάτορα Ματσάδο, στη νέα γενική απεργία το 1935 ενάντια στην κυβέρνηση Μεντιέτα, στην οποία ο στρατός απαντά με τρομακτική καταστολή με επικεφαλής τον μετέπειτα δικτάτορα Μπατίστα. Η κυβέρνηση χτυπά τα σωματεία, διαλύει τη Συνομοσπονδία, χιλιάδες συλλαμβάνονται και βασανίζονται. Σε αυτές τις συνθήκες, το 1939 πραγματοποιείται το ιδρυτικό συνέδριο της Ενωσης Εργατών Κούβας (CTC).

Τον Φλεβάρη του 1956 έγιναν καθολικές απεργίες εργατών στη βιομηχανία ζάχαρης και σε άλλους κλάδους. Το 1958 η CTC είχε 1 εκατ. μέλη. Σε πολλούς τομείς, ιδίως στο Σαντιάγο, σε λιμάνια, σιδηροδρόμους και εργοστάσια, οι εργάτες ήταν μαζικά οργανωμένοι.

Η εργατική τάξη της Κούβας έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην ανατροπή της δικτατορίας του Μπατίστα, με ίδρυση μαχητικών επιτροπών στα εργοστάσια και στις πόλεις, αλλά και στο πεδίο των μαχών, όπως στη μάχη της Σάντα Κλάρα, μια στιγμή - κλειδί για την Επανάσταση.

Με τη νίκη της Επανάστασης στην Κούβα, τα συνδικάτα αναλαμβάνουν νέα καθήκοντα στην οικοδόμηση της νέας κοινωνίας.

Στην ομιλία του ο πρέσβης της Κούβας στην Αθήνα, Αραμίς Φουέντε Ερνάντες, απέτισε φόρο τιμής στην εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα της Κούβας, για το έργο τους και για τον ρόλο τους στην Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία και το διεθνές εργατικό κίνημα.

«Δεν μπορεί να αγνοηθούν οι μάχες που έδωσαν οι Κουβανοί εργαζόμενοι στα διάφορα στάδια της πάλης του λαού μας, από εκείνους τους ταπεινούς καπνεργάτες της Τάμπα», που συνέβαλαν να αρχίσει ο αγώνας για ανεξαρτησία, «ως όλους εκείνους που δολοφονήθηκαν ή αψήφησαν την αιματηρή καταστολή, παλεύοντας για τις διεκδικήσεις των εργατών γης, των εργατών στο ζαχαροκάλαμο, των λιμενεργατών και άλλων, τη σκληρή εποχή των δικτατοριών».

«Μετά τον θρίαμβο της Επανάστασης, η κουβανική εργατική τάξη όχι μόνο διαπίστωσε πως δίνονταν λύσεις στις διεκδικήσεις της αλλά ανέλαβε ενεργό ρόλο μαζί με ολόκληρο τον λαό μας».

Η εκδήλωση έκλεισε με λαϊκά - αγωνιστικά τραγούδια από τους μουσικούς Γιώργο Δορλή και Θάνο Μπουκουβάλα.