Μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο αντιπαράθεσης για το ποιου οι βίλες είναι νόμιμες και ποιου όχι, άκρατης δημαγωγίας με τα προβλήματα του λαού, για τα οποία αμφότεροι ευθύνονται, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έταξε αυξήσεις μισθών, μειώσεις τιμών, ρύθμιση χρεών και δίκαιο, ασφαλές και αποτελεσματικό κράτος, αφήνοντας στο απυρόβλητο τις αιτίες για καθένα από τα προβλήματα για τα οποία έταξε λύσεις, αφού ούτε θέλει ούτε μπορεί να συγκρουστεί μαζί τους.

Κατήγγειλε ότι «η μεγαλύτερη υποβάθμιση ήταν αυτή που έγινε στους εργαζόμενους, με τους εργασιακούς νόμους ζούγκλας που κατήργησαν την εργασιακή νομοθεσία, το 8ωρο, θέσπισαν τις απλήρωτες υπερωρίες, διέλυσαν το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας». Αυτή η ζούγκλα βέβαια φέρει τη σφραγίδα και του ΣΥΡΙΖΑ, που πέραν των δικών του άγρια αντεργατικών νόμων, της περιόδου 2015 - 2019, υπερψήφισε τα μισά άρθρα του εκτρωματικού νόμου Χατζηδάκη.

Απευθύνθηκε ακόμα στη «μεσαία τάξη» και στους συνταξιούχους, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα ότι η πρώτη «κατάντησε σήμερα να ζει με κουπόνια στο σούπερ μάρκετ, στη βενζίνη, στο ρεύμα, παντού». Ομως αυτή είναι η εξέλιξη της άγριας φορολεηλασίας που η κυβέρνησή του επέβαλε και τη διατήρησε η ΝΔ, η στρατηγική «απελευθέρωσης» της Ενέργειας που η κυβέρνησή του υλοποίησε και βύθισε τον λαό στην ενεργειακή φτώχεια. Για τους δε συνταξιούχους είχε το θράσος να κομπάσει για την 13η σύνταξη που θέσπισε η κυβέρνησή του και δεν απέδωσε η κυβέρνηση της ΝΔ, όταν και οι δύο, ο ένας μετά τον άλλο, πετσόκοψαν τις συντάξεις και έπληξαν βάναυσα τα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα εργαζομένων και συνταξιούχων.

Από την ψηφοθηρική του στόχευση δεν θα μπορούσε να λείπει το γκρουπ των δανειοληπτών, που αγωνιούν για το αν θα καταφέρουν να διατηρήσουν κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, με τον Αλ. Τσίπρα - τον πρωθυπουργό της κυβέρνησης που ήρε το τελευταίο ίχνος προστασίας της πρώτης κατοικίας, καθιέρωσε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και έκανε «ιδιώνυμο» αδίκημα την αντίσταση σε αυτούς - να μέμφεται τη σημερινή κυβέρνηση επειδή έπιασε το νήμα από εκεί που το άφησε η δική του. Είναι άλλωστε ο ίδιος που είπε ευθαρσώς ότι «25.000 πλειστηριασμοί επί ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πολλοί» και ότι «σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία δεν απαγορεύονται οι πλειστηριασμοί». Για το θέμα αυτό η κοκορομαχία έχει και συνέχεια, αφού μετά την ανακοίνωση του κυβερνητικού προγράμματος για απόκτηση στέγης από νέους έως 39 ετών, σήμερα ο Αλ. Τσίπρας παρουσιάζει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που, από όσα μέχρι τώρα έχουν δημοσιοποιηθεί, θα είναι ένα μοντέλου «νόμου Κατσέλη - Σταθάκη» και όχι μόνο δεν προστατεύει την πρώτη κατοικία, αλλά καταδικάζει τα χρεωμένα νοικοκυριά ή να χάσουν το σπίτι τους ή να πουλήσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να ενταχθούν σε μία ρύθμιση που δεν θα μπορέσουν να ξοφλήσουν ποτέ. Αλλωστε, 1 στα 3 «κόκκινα» δάνεια που είχαν ρυθμιστεί το 2021, μέσω του νόμου Κατσέλη, έχουν «ξανακοκκινίσει»...

Υποσχέθηκε ένα κράτος «που δεν θα είναι εχθρικό στον πολίτη, που δεν θα γεμίζει με ανασφάλεια τον πολίτη, που δεν θα προσλαμβάνει κομματικά ρουσφέτια, σταθμάρχες ανεκπαίδευτους», γιατί «μας αξίζει να γίνουμε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα» όπως ανέφερε. Βέβαια η Ελλάδα είναι μια κανονική καπιταλιστική χώρα, σαν όλες τις άλλες, με τους κρατικούς μηχανισμούς να λειτουργούν σαν ελβετικό ρολόι όταν πρόκειται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου αλλά να αποδεικνύονται ανίκανοι όταν πρόκειται για τον λαό και την προστασία της ζωής του.

Για «κερασάκι στην τούρτα» έθεσε κάλπικα - εκβιαστικά διλήμματα όπως «να συνεχίσει να βουλιάζει η χώρα ή να αλλάξει η χώρα. Αλαζονεία ή ευθύνη. Εντιμότητα ή διαφθορά. Δημοκρατία ή οικογενειοκρατία. Δικαιοσύνη παντού ή προνόμια για τους λίγους». Είναι μερικά από τα πολλά διλήμματα που θέτουν πάντα στον λαό παραμονές εκλογών, όπως «Οικονομική εξυγίανση ή χρεοκοπία» του Σαμαρά το 2012, «Το παλιό αναμετράται με το νέο» του Τσίπρα το 2015, «Πρόοδος ή συντήρηση» πάλι του Τσίπρα το 2019 και «Μπροστά ή πίσω» του Μητσοτάκη το 2023... Διλήμματα που κατέληγαν πάντα σε νέες θυσίες και βάρη για τον λαό.