«Σε ένα σπίτι που σχεδόν διπλασιάστηκε σε μέγεθος το 1946, λειτουργούσαν δύο βιοτεχνίες (...) όπως αφηγείται ο Ταξίαρχος ε.α. Δημήτρης Χατζηλιάδης... Στις δύσκολες ώρες της Κατοχής, η δουλειά κόπηκε και οι γιοι του Ιωάννη Χατζηλιάδη στράφηκαν στο εμπόριο (...) Οπως αφηγείται ο Δημήτρης Χατζηλιάδης "γυρίζανε τα χωριά (...) δίνανε υφάσματα, ρούχα και φέρνανε εδώ πέρα τρόφιμα". Αλλά διευκρινίζει. "Υπήρχαν περιορισμοί. Παίρναν χαρτιά από την Αστυνομία..."».

Αυτό το «νοσταλγικό αφήγημα» για το εμπόριο της οικογένειάς του επί Κατοχής, που πήγε τόσο καλά ώστε το 1946 να έχει ένα σπίτι ακόμα, ανήκει στον νέο μπροστινό των ναζί του Κασιδιάρη. Δεν ξέρουμε αν θα μακροημερεύσει στον ρόλο της μπροστάντζας του φασιστομορφώματος, αλλά πάντως ξεκινάει με όλες τις περγαμηνές...