Χαρακτηριστικές των αντιθέσεων που οξύνονται στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού άξονα ήταν οι αντιδράσεις μιας σειράς επιτελείων στις ΗΠΑ για τις δηλώσεις Μακρόν κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Κίνα.

Η εφημερίδα «Wall Street Journal» σχολίασε ότι ο Γάλλος ηγέτης «αποδυναμώνει την αποτροπή της κινεζικής επιθετικότητας και υπονομεύει τη στήριξη των ΗΠΑ για την Ευρώπη».

Οι «New York Times» έγραψαν ότι «ως προς την αντιμετώπιση της Κίνας, ΗΠΑ και Ευρώπη παίρνουν διαφορετικά μέτρα» και ότι «ορισμένοι διαμορφωτές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής αμφισβητούν ότι ευρωπαϊκά έθνη θα πρόσφεραν σημαντική στρατιωτική στήριξη στις ΗΠΑ σε μία σύγκρουση για την Ταϊβάν ή θα επιθυμούσαν να επιβάλουν αυστηρές οικονομικές κυρώσεις στην Κίνα».

Ο δε ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Μ. Ρούμπιο διατύπωσε τον «προβληματισμό» μεγάλου τμήματος του αμερικανικού κεφαλαίου, δηλώνοντας ότι αν οι δηλώσεις Μακρόν «εκφράζουν την Ευρώπη συνολικά», τότε οι ΗΠΑ πρέπει να αλλάξουν προτεραιότητες «και να σας αφήσουν παιδιά να χειριστείτε εσείς το θέμα της Ουκρανίας».

Αμερικανικά ΜΜΕ μετέδωσαν ακόμα φόβους που εξέφραζαν (ανώνυμα) αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπάιντεν για τη «διατάραξη της ενότητας στο ΝΑΤΟ αν οι χώρες αρχίσουν μονομερώς να υπονομεύουν τις προτεραιότητες η μία της άλλης...».

Την ίδια ώρα, από κινεζικής πλευράς, ο πρέσβης της χώρας στην ΕΕ, Φου Κανγκ, τη βδομάδα που πέρασε εκτίμησε ότι «η ευρωπαϊκή πλευρά δεν πρέπει να εξετάζει τις σχέσεις Κίνας - Ευρώπης υπό το πρίσμα της ουκρανικής κρίσης και να αφήσει να αναπτυχθούν οι σχέσεις με τις ΗΠΑ σε βάρος των σχέσεων Κίνας - Ευρώπης». Πρόσθεσε δε ότι «η συνεργασία της Κίνας με την ΕΕ δεν έχει «ανώτατο όριο"».

Αξιοσημείωτο φυσικά ήταν και το ενδιαφέρον με το οποίο τα κινεζικά ΜΜΕ έσπευσαν να σχολιάσουν τις δηλώσεις Μακρόν, αφού έφυγε από το Πεκίνο:

Η εφημερίδα «Γκλόμπαλ Τάιμς» ασχολούνταν με το θέμα για μέρες: Στις 10/4 σχολίασε πως «η αμηχανία των ΗΠΑ για τη δήλωση Μακρόν περί "στρατηγικής αυτονομίας" δείχνει τη μειούμενη ικανότητα της Ουάσιγκτον να διατηρήσει την ηγεμονία». Στις 11/4 έγραψε ότι «η συμπεριφορά του Μακρόν δείχνει ότι η Ευρώπη επιδιώκει την αξιοπρέπεια και το προσωπικό της συμφέρον», αναλύοντας πως «μπορούμε αποτελεσματικά να φράξουμε τον σχηματισμό ενός ενωμένου μετώπου κατά της Κίνας που θέλουν οι ΗΠΑ και να διαμορφώσουμε την ορμή να το τσακίσουμε». Στις 12/4 παρατηρούσε ότι η Ευρώπη καλείται να επιλέξει αν «θα πάρει το πεπρωμένο στα δικά της χέρια και θα προωθήσει τη συνεργασία αμοιβαίου οφέλους με όλους», υποστηρίζοντας ότι «οι λογικές φωνές στην Ευρώπη δεν μένουν πια σιωπηλές».

Φιλοξενούσε ακόμα εκτιμήσεις αναλυτών ότι «η Ευρώπη είναι πιο πρόθυμη να δεχτεί έναν κόσμο όπου η Κίνα μετατρέπεται σε περιφερειακό ηγεμόνα» και «ορισμένοι από τους ηγέτες της πιστεύουν ακόμα και ότι μια τέτοια παγκόσμια τάξη έχει περισσότερα πλεονεκτήματα για την Ευρώπη».