Τέτοια «ευθύνη» το ΚΚΕ ούτε πήρε, ούτε πρόκειται να πάρει απέναντι στον λαό, που υποφέρει από την πολιτική της θωράκισης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Μάλιστα, όσοι κατηγορούν το ΚΚΕ ότι είναι «κόμμα διαμαρτυρίας», στην πραγματικότητα απευθύνονται στους εργαζόμενους, ομολογώντας ότι ούτε αυτό δεν ανέχονται! Οτι θέλουν έναν λαό υποταγμένο, να χειροκροτά ή και να βάζει πλάτη στην αντιλαϊκή πολιτική.
Αυτήν την ευθύνη αναλαμβάνουν τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ, οι φίλοι, οι βουλευτές, οι εκλεγμένοι του Κόμματος: Να πρωτοστατούν με ανιδιοτέλεια και αυτοθυσία στη δράση για τα πραγματικά συμφέροντα του λαού, χωρίς να υπολογίζουν κόστος και θυσίες, διώξεις από κράτος και εργοδοσία, εκδικητικές απολύσεις και καταστολή. Γιατί τους εκλεγμένους του ΚΚΕ ο λαός θα τους βρει εκεί που κρίνεται το δίκιο του, εκεί που συγκρούεται με το σάπιο κράτος του κεφαλαίου:
Οι βουλευτές του Κόμματος στέκονται ασπίδα απέναντι στους δικαστικούς επιμελητές και τις δυνάμεις των ΜΑΤ, όταν αξημέρωτα μπουκάρουν σε λαϊκά σπίτια και ξεσπιτώνουν εργατόκοσμο και συνταξιούχους. Από την άλλη, οι βουλευτές των αστικών κομμάτων είτε ψηφίζουν «υπεύθυνα» τους νόμους ξεσαλώματος των funds και των τραπεζιτών για τη «θωράκιση της οικονομίας», είτε είναι οι ίδιοι ιδιοκτήτες εταιρειών - «κορακιών».
Μέλη και στελέχη του ΚΚΕ σέρνονται στα δικαστήρια επειδή ανέλαβαν την πιο μεγάλη ευθύνη απέναντι στον λαό, να μπουν μπροστά στην απειθαρχία του, για να μην εφαρμοστεί π.χ. ο νόμος Χρυσοχοΐδη για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, αντί να καλέσουν τους εργαζόμενους να αναμένουν τις επόμενες κάλπες. Δεν υπάρχει μεγάλος αγώνας σε χώρο δουλειάς ή κλάδο όπου να μη βρέθηκαν μέλη και φίλοι του Κόμματος στο στόχαστρο της εργοδοσίας, στην προσπάθειά της δηλαδή να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους.
Η μοναδική λοιπόν υπεύθυνη στάση απέναντι στον λαό και στις ανάγκες του είναι αυτή την οποία κρατά το ΚΚΕ, πρωταγωνιστώντας στον αγώνα για το σήμερα και το ελπιδοφόρο αύριο. Για να υπάρξει μια πραγματική λαϊκή ανάταση την επόμενη μέρα, μπροστά στα ακόμα πιο δύσκολα που φέρνουν για τον λαό οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου, όποιες κι αν είναι αυτές.