Βήμα το βήμα η κυβέρνηση προχωράει τον σχεδιασμό της για την παράδοση του δασικού πλούτου της χώρας σε επιχειρηματίες, που εμφανίζει ως δήθεν φορείς της «ολοκληρωμένης διαχείρισης των δασικών οικοσυστημάτων» ή στους λεγόμενους δασικούς συνεταιρισμούς, που είναι επί της ουσίας συγκαλυμμένες καπιταλιστικές επιχειρήσεις.

Το σχέδιο παρουσίασε τη Δευτέρα ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Θόδωρος Σκυλακάκης, που αναφέρθηκε στο λεγόμενο νέο μοντέλο διαχείρισης, στο όνομα δήθεν της σωτηρίας των δασών. Αυτό παρά τις φανφάρες είναι εντελώς αντιεπιστημονικό. Μάλιστα, ο υπουργός παρουσίασε και στοιχεία περί διαχείρισης σήμερα του 49% των δασών, κάτι που οι επιστήμονες θεωρούν ψευδές και εντελώς υπερτιμημένο. Μίλησε για διαχειριστικές μελέτες για όλα τα δάση με επικαιροποιημένες τεχνικές προδιαγραφές, που θα λαμβάνουν την έγκριση από την αρμόδια Δασική Υπηρεσία, και ότι θα δημιουργηθεί ψηφιακή πλατφόρμα, μέσω της οποίας θα παρακολουθούνται και θα υλοποιούνται αυτές οι διαχειριστικές μελέτες, καθώς και όλες οι άλλες εργασίες της δασικής υπηρεσίας. Η εμπειρία έως τώρα έχει δείξει ότι οι μελέτες αυτές δίνονται με απευθείας αναθέσεις και είναι κατά πολύ υπερκοστολογημένες για να βγάζουν τρελά κέρδη οι ενδιαφερόμενοι, ενώ επί της ουσίας είναι ...ασκήσεις επί χάρτου.

Σε ό,τι αφορά τη βιομάζα, πρόκειται για ένα πεδίο που για χρόνια έχει μπει στο μάτι επιχειρηματικών ομίλων που θέλουν να διευρύνουν τη χρήση του πέλετ ως καυσίμου και των ξυλοβιομηχανιών τόσο θρυμματισμένου υλικού όσο και βιομηχανικής ξυλείας. Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται η κυβέρνηση, και μάλιστα δεν φτάνει που θα παίρνουν το υλικό του δάσους τσάμπα, θα τους επιδοτούν κιόλας. Ειπώθηκε χαρακτηριστικά: «Οσο πιο δύσκολη είναι η απόληψη της βιομάζας και όσο περισσότερο συνεισφέρει στην πρόληψη, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η επιδότηση. Θα παρέχεται ετησίως, με βάση τα τιμολόγια πώλησης της απολαμβανόμενης βιομάζας. Για τον σχεδιασμό του συστήματος επιδότησης θα λαμβάνονται υπόψη όλες οι σχετικές παράμετροι, όπως ο τύπος ξυλείας, η τελική χρήση, ο βαθμός δυσκολίας απόληψης (π.χ. κλίση δάσους, δυνατότητα πρόσβασης, ειδικά χαρακτηριστικά αναγλύφου) κ.ά.».

Η πρόκληση προχωράει ακόμα παραπέρα καθώς προβλέπεται η λεγόμενη «δημιουργία εθελοντικής αγοράς απορροφήσεων CO2, μέσω χρηματιστηρίου, από έργα δάσωσης, αναδάσωσης ή βελτίωσης διαχείρισης δασών. Οι απορροφήσεις CO2 υπολογίζονται με βάση κοινούς κανόνες, που θα θέσει το κράτος - ανάλογα με το είδος του έργου, το είδος βλάστησης και την κλιματική ζώνη - και θα πιστοποιούνται από ειδικά διαπιστευμένες εταιρείες αναγνωρισμένου κύρους». Για να «χρυσωθεί» το χάπι εξαγγέλθηκαν και «υποχρεωτικά μέτρα αντιπυρικής προστασίας» μέσω των λεγόμενων δασικών συνεταιρισμών και ελάχιστες προσλήψεις στη Δασική Υπηρεσία, 500 μόνιμων και 1.200 εποχικών υπαλλήλων ετησίως και το πρόγραμμα «έξυπνο δάσος».

Μια πρώτη δυναμική αντίδραση στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης έγινε την Κυριακή στην Αιδηψό κατά τη διάρκεια της ομιλίας του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, στο 21ο Συνέδριο της Δασολογικής Εταιρείας, όπου μέλη της «Δημοσιοϋπαλληλικής Ενότητας Δασολόγων» και της «Πανεπιστημονικής Γεωτεχνικών» ανάρτησαν πανό και κατήγγειλαν την κυβερνητική πολιτική που εκχωρεί στις ξυλοβιομηχανίες τη διαχείριση των κρατικών δασών, που αποτελούν το 65% της χερσαίας επιφάνειας της Ελλάδας, δηλαδή μια έκταση 55 εκατομμυρίων στρεμμάτων περίπου.

Σε σχετική ανακοίνωσή τους η «Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα Δασολόγων» και η «Πανεπιστημονική Γεωτεχνικών» τονίζουν ότι «ο υπουργός στην ομιλία του με πρόσχημα την κλιματική αλλαγή και επιδιώκοντας την αξιοποίηση ακόμη και αυθαίρετων αντιεπιστημονικών συμπερασμάτων, εξήγγειλε όχι μόνο την εκχώρηση από την κυβέρνηση της ΝΔ της διαχείρισης των δασών, αλλά και την επιδότησή τους. Διαχείριση η οποία φυσικά μέχρι σήμερα δεν γίνεται, ως αποτέλεσμα της διαχρονικά ασκούμενης δασικής πολιτικής από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις και αυτών της ΝΔ, γιατί η διαχείρισή τους δεν υπήρξε μέχρι σήμερα ως επενδυτική προτεραιότητα για το κεφάλαιο.

Σήμερα όμως στο πλαίσιο της εξειδίκευσης της δήθεν πράσινης ανάπτυξης και με πρόσχημα τη λεγόμενη κλιματική κρίση, οι ξυλοβιομηχανίες υλοποιούν τον από 10ετία σχεδιασμό τους, με τον οποίο όχι μόνο θα εξασφαλίσουν δωρεάν την πρώτη ύλη - βιομάζα, (βιομηχανική ξυλεία, καυσόξυλα, κλαδεύσεις, προϊόντα αραιώσεων κ.λπ.), αλλά θα επιδοτούνται κιόλας στο πλαίσιο της "ορθής διαχείρισης" και της αγοραπωλησίας ρύπων.

Ετσι σύμφωνα με τη "νέα δασική πολιτική", οι "διαχειριστές" του κρατικού δάσους, που θα προκύπτουν μέσα από την εξασφάλιση της σύμπραξης ιδιωτικών εταιρειών και "δασικών συνεταιρισμών", (βλέπε εμπορικών επιχειρήσεων που μπορεί να στήνουν και οι ξυλοβιομηχανίες), θα πιστοποιούνται για την ποσότητα των όγκων διοξειδίου του άνθρακα που καταφέρνουν να απορροφήσουν, και την οποία μετά θα πωλούν σε επιχειρήσεις που θέλουν να μειώσουν το ανθρακικό τους αποτύπωμα, όπως διυλιστήρια, τσιμεντοβιομηχανίες και γενικά ενεργοβόρες βιομηχανίες.

Σ' αυτό άλλωστε το πλαίσιο, μέχρι σήμερα εμφανίστηκαν και οι λεγόμενοι "ανάδοχοι αναδασώσεων". Αυτός είναι πάντα ο στόχος της εμπορευματοποίησης και των δασών. Η εξυπηρέτηση των κερδών των βιομηχάνων με την "πράσινη" μούφα ανάπτυξη.

Συμπέρασμα: Τα δάση εκχωρούνται στους επιχειρηματικούς ομίλους και μάλιστα με κρατική επιδότηση, οι ελάχιστοι απομείναντες δασολόγοι στην απαξιωμένη Δασική Υπηρεσία μετατρέπονται σε πρωτοκολλητές των ομίλων, ως αποτέλεσμα της κυβερνητικής επιλογής έντασης της εμπορευματοποίησης των δασών και εκχώρηση της διαχείρισής τους σε ξυλοβιομηχανίες».

Η ανακοίνωση καταλήγει ότι πρέπει να δυναμώσει η πάλη του λαϊκού κινήματος «για την ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία των δασών με κρατική χρηματοδότηση και αναβαθμισμένη σε προσωπικό, μέσα και κονδύλια Δασική Υπηρεσία».