«Ησυχία κάνουμε όταν παιδιά κοιμούνται, όχι όταν σκοτώνονται...». Και μαθητές μαζί με φοιτητές, κάνοντας πράξη το παραπάνω σύνθημα στο πανό, φώναξαν χτες με όλη τη δύναμη της φωνής τους ενάντια στην πολιτική που καταδικάζει σε ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση τα σχολεία, τις σχολές, τα πτυχία, τις προοπτικές, που την ίδια ώρα βάζει πλάτη στη σφαγή αμάχων που εκτυλίσσεται στη Γάζα.

Το κέντρο της Αθήνας συγκλονίστηκε από μία γεμάτη ζωντάνια πορεία, με τους μαθητές και τους φοιτητές να προτάσσουν τις ανάγκες τους απέναντι στην πολιτική που στερεί μορφωτικά δικαιώματα, ασφάλεια στα σχολεία και στις σχολές, σύγχρονες δυνατότητες και την ίδια στιγμή δίνει απλόχερα στου «ΝΑΤΟ τα σφαγεία».

Το ραντεβού είχε δοθεί στα Προπύλαια, όπου από νωρίς δέσποζε το γιγαντοπανό του ΜΑΣ καλώντας στην κινητοποίηση. «Εδώ χτυπά η καρδιά των φοιτητών, των μαθητών που δεν συμβιβάζονται με τη σάπια πολιτική υποβάθμισης, των πανεπιστημίων, των πτυχίων, της μόρφωσής μας. Εκείνων που βλέποντας τις εικόνες του εγκλήματος που διαπράττεται τις τελευταίες μέρες στη Λωρίδα της Γάζας, βράζουν μέσα από τους από οργή», σημείωσε ο Θ. Θεοδωρόπουλος, πρόεδρος του φοιτητικού συλλόγου ΠαΔΑ μιλώντας στη συγκέντρωση. Αναφέρθηκε στις πολύμορφες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης των φοιτητών στον Παλαιστινιακό λαό, στην εκρηκτική κατάσταση που διαμορφώνουν οι ελλείψεις στις σχολές, αλλά και τις κινητοποιήσεις και κατακτήσεις των φοιτητών μέσα από συλλογική δράση.

Τα Προπύλαια ήταν «βαμμένα» από τα μπαλόνια στα χρώματα της σημαίας της Παλαιστίνης, με τους μαθητές να φορούν σηματάκια της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας με το σύνθημα «Free Palestine». Οπως είπε μεταξύ άλλων στην ομιλία της η μαθήτρια του 2ου ΓΕΛ Αγ. Αναργύρων Κατερίνα Πρωτούλη, «σήμερα η συγκέντρωση και η πορεία μας έχει τέσσερα χρώματα, όπως οι συγκεντρώσεις και οι πορείες σε όλο τον κόσμο, όλες τις μέρες και στη χώρα μας». «Πράσινο, όπως το χορτάρι που θα έπρεπε να έχουν τα πάρκα και οι πλατείες για να παίζουν τα παιδιά όλου του κόσμου, αλλά στην Παλαιστίνη δεν τολμάνε να βγουν από τα σπίτια τους. Ασπρο, όπως οι τοίχοι των σχολείων κάθε παιδιού, αλλά στην Παλαιστίνη τα σχολεία είναι ερείπια και γκρίζα από τις στάχτες και τους βομβαρδισμούς. Κόκκινο, όπως το αίμα των 4.000 νεκρών παιδιών. Μαύρο, όπως ο ουρανός στην Παλαιστίνη από τους βομβαρδισμούς».

Ο Παλαιστίνιος φοιτητής Ραχίμ Σίχα, από το βήμα της συγκέντρωσης, περιέγραψε πώς πολλοί Παλαιστίνιοι όπως εκείνος έχουν ως παιδικές εικόνες «να παίζουμε στα συντρίμμια, να φυλάνε οι γονείς μας τσίλιες, να μην μπορούμε να πάμε στο σχολείο γιατί είναι αποκλεισμένο ένα τμήμα της πόλης, σήμερα να έχουμε νέο καθηγητή γιατί τον άλλον τον μάζεψε ο ισραηλινός στρατός και δεν ξέρουμε πότε θα βγει, κάποιοι να πενθούν τους γονείς τους...». «Ο λαός της Παλαιστίνης δεν περιμένει πολλά από αυτούς που σιωπούν για τη σφαγή του. Ξέρουμε ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. Τα πλάνα από πλημμυρισμένους δρόμους και πλατείες σε όλο τον κόσμο, όπως χτες στην Αθήνα, δεν μπορούν να κρυφτούν και το σύνθημα "Λευτεριά στην Παλαιστίνη" δεν μπορεί να σωπάσει», σημείωσε.

Η Λάιλα Ελ Φαρ Πατούνα, από το Μουσικό Σχολείο Ιλίου, μετέφερε την κατάσταση στα Μουσικά και Καλλιτεχνικά Σχολεία. «Θέλουμε σχολεία σύγχρονα και ασφαλή, που δεν θα φοβόμαστε ότι θα γίνει κάποια έκρηξη όπως πέρσι στις Σέρρες, ούτε ότι θα μας πέσουν τα ταβάνια στο κεφάλι», τόνισε χαρακτηριστικά, σημειώνοντας πως οι γονείς κάθε χρόνο πληρώνουν για μουσικά βιβλία, ενώ Νοέμβρη μήνα δεν υπάρχουν καθηγητές για μουσικά όργανα.

«Στις σχολές μας τα προβλήματα είναι εκρηκτικά, με ελλείψεις καθηγητών και ανεπαρκείς υποδομές, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση δίνει εκατομμύρια σε επιχειρηματίες και εργολάβους, στην εμπλοκή στον πόλεμο. Δεν ανεχόμαστε να βάζουμε άλλο το χέρι στην τσέπη για το μεγάλο κόστος των σπουδών μας και για πτυχία χωρίς αξία, ενώ η κυβέρνηση θα προωθεί την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και το παραπέρα χτύπημα στις σπουδές και τα πτυχία μας», τόνισε η Δήμητρα Κόκλα, πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Κοινωνιολογίας ΕΚΠΑ.

«Ολοι μαζί, μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί, γονείς, παλεύουμε για μόρφωση, δουλειά με δικαιώματα, να σταματήσει εδώ και τώρα η σφαγή στην Παλαιστίνη. Καθημερινά στο σχολείο ζούμε τα προβλήματα που δημιουργεί η αντιεκπαιδευτική και αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Διεκδικούμε σχολείο που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες», σημείωσε χαιρετίζοντας εκ μέρος των εκπαιδευτικών ο Δημήτρης Ακτύπης, μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ. «Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια μας, ειδικά οι εκπαιδευτικοί, όταν έχουν σκοτωθεί από τους βομβαρδισμούς των Ισραηλινών πάνω από 10.000 άνθρωποι, με τους μισούς να είναι παιδιά», σημείωσε μεταξύ άλλων, ενώ κατήγγειλε και «τις απαράδεκτες και ανιστόρητες δηλώσεις του υπουργού Παιδείας που αλλοιώνουν τις αποφάσεις της Ομοσπονδίας και ταυτίζουν τις μαζικές κινητοποιήσεις για να σταματήσει η σφαγή του Παλαιστινιακού λαού, να μη σκοτώνονται παιδιά, με αντισημιτισμό» (βλ. σελ. 7).

«Εμείς ως γονείς κάνουμε ησυχία όταν τα παιδιά κοιμούνται, όταν τα παιδιά μας διαβάζουν. Δεν κάνουμε ησυχία όταν σκοτώνονται παιδιά στην Παλαιστίνη, όταν πέφτουν ταβάνια στα σχολεία της Αττικής, όταν τα παιδιά μας μαθητές είναι μέσα στο άγχος των εξετάσεων ενός βάρβαρου εξεταστικού κέντρου Λυκείου, όταν δεν έχουν εκπαιδευτικούς, σχολικούς νοσηλευτές, δεν έχουν βιβλία, δεν έχουν σχολική μεταφορά, δεν έχουν δικαίωμα στο πολιτισμό και αθλητισμό», τόνισε η Στέλλα Βαλαβάνη, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής, τονίζοντας: «Μαζί με τους μαθητές κάνουμε φασαρία σήμερα και φωνάζουμε ως εδώ - Οχι άλλη μια χρονιά χαμένη!».

Σε όλη τη διάρκεια της πορείας τα συνθήματα «η νέα γενιά έχει ιδανικά, ούτε ξεπουλιέται ούτε προσκυνά», «δώστε λεφτά για την Παιδεία, όχι για της Γάζας τη γενοκτονία» κυριαρχούσαν. Φτάνοντας στο Σύνταγμα καπνογόνα χρωμάτισαν τον χώρο στα χρώματα του παλαιστινιακού αγώνα, ενώ την ίδια στιγμή ένας μακρύς κατάλογος με τα ονόματα των χιλιάδων νεκρών στη Λωρίδα της Γάζας είχε ξεδιπλωθεί μπροστά στη Βουλή, αδιάψευστος μάρτυρας του εγκλήματος που βρίσκεται σε εξέλιξη. Μαθητές και φοιτητές ανανέωσαν, μετά από αυτή την πρώτη μεγάλη κοινή αγωνιστική συνάντηση, το ραντεβού για νέες κινητοποιήσεις που θα έχουν στο επίκεντρο όσα δικαιούνται.