Από νωρίς το μεσημέρι της Παρασκευής οι δρόμοι της Αθήνας έσφυζαν από νέους και νέες, ανθρώπους της βιοπάλης από όλους τους κλάδους για να συμμετάσχουν στη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία για την 50ή επέτειο του Πολυτεχνείου. Νέα παιδιά και εργαζόμενοι που εμπνέονται και σήμερα από τα ιδανικά της εξέγερσης μίλησαν στον «Ριζοσπάστη».

Η Αννα, από το Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου, σημείωσε ότι τα συνθήματα της εξέγερσης του Νοέμβρη του '73 είναι απολύτως επίκαιρα και σήμερα. «Ως φοιτητές τιμούμε τους νεκρούς μας. Παλεύουμε σήμερα για πραγματικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία και αντιπαλεύουμε την πολιτική που θέλει με την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος να προωθήσει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αντιπαλεύουμε την αντιλαϊκή πολιτική με τη φοβερή ακρίβεια και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν το εισόδημα των οικογενειών μας», μας λέει. «Την ίδια ώρα», προσθέτει, «η ελευθερία είναι και σημερινό ζητούμενο ειδικά τώρα που βλέπουμε το Ισραήλ και τους ιμπεριαλιστές να δολοφονούν τον Παλαιστινιακό λαό. Γι' αυτό και η πορεία μας είναι άλλη μια έκφραση αλληλεγγύης στον δίκαιο αγώνα αυτού του λαού, καταδίκης των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και της κυβέρνησης που συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και απαιτούμε καμία εμπλοκή, καμία συμμετοχή της χώρας μας στο μακελειό».

Ο Λάμπρος, από το Φυσικό, πρόσφατα οργανωμένος στην πρωτοπόρα οργάνωση νεολαίας, στην ΚΝΕ, τονίζει ότι «ο αγώνας του Πολυτεχνείου είναι ένας σημαντικός σταθμός στην Ιστορία του τόπου μας, που δείχνει ότι ο λαός μπορεί να σηκώνει το ανάστημά του και να παλεύει για τα δικαιώματά του. Αυτό είναι και το σύγχρονο μήνυμά του, ότι ο λαός μπορεί να συγκρουστεί με τους εκμεταλλευτές του για τη ζωή που πραγματικά αξίζει».

Η Χρυσάνθη, από τη Νομική Αθήνας, μας λέει γιατί ο αγώνας του Πολυτεχνείου αποτελεί και σήμερα έμπνευση για τους νέους και τον λαό μας: «Ιδιαίτερα φέτος, στην 50ή επέτειο, νιώθουμε πολύ μεγάλη συγκίνηση και ιδιαίτερα εμείς οι φοιτητές της Νομικής. Οι φοιτητές που ήταν στα έδρανα που κάνουμε εμείς σήμερα μάθημα, ξεκίνησαν τον αγώνα και μαζί με τους συμφοιτητές τους και τους εργαζόμενους αγωνίστηκαν για αξίες και δικαιώματα που και εμείς σήμερα παλεύουμε». Και πρόσθεσε: «Τα συνθήματα "Εξω το ΝΑΤΟ , έξω αι ΗΠΑ" είναι στην προμετωπίδα και των δικών μας αγώνων, συνεχίζουμε στον ίδιο αγώνα ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, ενάντια στους άδικους πολέμους που σφαγιάζουν τους λαούς, όπως γίνεται στην Παλαιστίνη».

Ο Λάμπρος, ξυλουργός, μας είπε με λίγα και σταράτα λόγια: «Για εμάς τους εργαζόμενους δεν έχει εκπληρωθεί κανένα από τα αιτήματα του αγώνα του Πολυτεχνείου, γι' αυτό παλεύουμε και σήμερα, για τα μεροκάματα που είναι στον πάτο, την Παιδεία που πάει από το κακό στο χειρότερο, την πραγματική ελευθερία που σημαίνει κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης, τέρμα στους πολέμους κατά των λαών, ειρήνη και φιλία μεταξύ τους».

Η Αγγελική, νοσηλεύτρια, συμπληρώνει: «Και σήμερα παλεύουμε για τα συσσωρευμένα προβλήματα σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, που προκαλεί το βάρβαρο, άδικο σύστημα που ζούμε. Το Πολυτεχνείο διδάσκει ότι ο λαός, όταν το πιστέψει, μπορεί να αλλάξει τη ζωή του».

Ο Μάνος, εργαζόμενος στο αεροδρόμιο της Αθήνας, μας ανέφερε: «Θεωρώ ότι ιδιαίτερα στις μέρες μας που γίνονται ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και "σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ", όπως λέει και το τραγούδι, ειδικά το αντιιμπεριαλιστικό μήνυμα του Πολυτεχνείου δείχνει τον δρόμο της πάλης και της ανατροπής που πρέπει να ακολουθήσουν και σήμερα οι λαοί για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες, να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές για τους εργαζόμενους και τα παιδιά τους».