Τον Οκτώβρη του 1935 ο Δ. Γληνός εξορίστηκε μαζί με τον Βάρναλη στον Αη - Στράτη από τη δικτατορία του Γεωργίου Κονδύλη. Τότε ο Βάρναλης έγραψε το παρακάτω ποίημα.

Μας σιδεροδέσανε τα χέρια

και μας κλείσαν ολούθε μαλιγχέρια.

Μας μετρήσανε, κάπου εξηνταριά,

και μας ζυγιάσαν την ψυχή - βαριά!

Μουδιάσανε σφιχτόδετα καιρό

χέρι δεξί με χέρι αριστερό.

Μουδιασμένο και τ' άλλο μας που εκράτει

βαλίτσα ή δέμα για τον Αη - Στράτη.

Κατάχαμ' Αρετή, Μυαλό και Νιάτα,

τον κάλλιον ο χειρότερος επάτα...

Τυχερέ, κείνο τ' άθλιο δειλινό

σε δέσαν με το Δάσκαλο Γληνό.

Μεγάλα μάτια αστραφτερά, στητός

κι ατάραγος πάνου απ' τη Μοίρα αφτός.

Κοιτούσε την ερχόμενην ευδία,

σα νευρικός από την αηδία.

Μαζί μας, τελεφταίοι, με το βαπόρι

πρεζάκηδες, αλάνια, λαθρεμπόροι,

ξεπίτηδες, για να φανεί, πως ίσια

λογιούνται ή Λεφτεριά και τα χασίσια.

Μα το καλογεράκι απ' τ' Αγιονόρος

που πέταξε τα ράσα ο θεοφόρος

και το πιάσανε νύχτα στην Ομόνοια

με ξουρισμένα χείλια και σαγόνια,

μαζί μας δεν το δέσανε. Βλακεία

να πομπέψουν Πατρίδα και θρησκεία!

Ετσι μας εφορτώσαν στο βαπόρι

τους πατριώτες οι πατριδεμπόροι.

Εξορία στο Λαό, χέρια δεμένα,

για να 'ρθει ο εξορισμένος απ' τα ξένα,

να χωρίσει το έθνος και να βάλει

τη μια μεριά να πολεμάει την άλλη.