Στη φύση είναι σύνηθες αρκετά είδη της πανίδας να επιδεικνύουν μια εξαιρετική ικανότητα προσαρμογής στο φυσικό περιβάλλον. Ο χαμαιλέοντας είναι ξακουστός για τις «μεταμφιέσεις» του. Αν όμως στη φύση αυτή η συμπεριφορά είναι επιβεβλημένη για λόγους επιβίωσης, δεν ισχύει το ίδιο και στην πολιτική «σκακιέρα». Εκεί οι «μεταμφιέσεις», η πλεύση κατά πού φυσάει ο άνεμος κάθε φορά, υποδηλώνουν πολιτικό τυχοδιωκτισμό.
Διαβάσαμε προσεκτικά την ομιλία του Ν. Κωνσταντόπουλου προχτές σε συγκέντρωση του κόμματός του, όταν είχαν ήδη γίνει γνωστά τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. Το μήνυμα που αυτές εξέπεμψαν ελήφθη πάραυτα από το Συνασπισμό, που επέδειξε μια αξιοθαύμαστη προσαρμοστικότητα στα νέα δεδομένα. Η ηγεσία του, λοιπόν, που μέχρι χτες ήταν από τους πιο πιστούς υπερασπιστές του γαλλικού μοντέλου διακυβέρνησης, προβάλλοντάς το στην Ελλάδα ως πρότυπο, ξαφνικά ανακάλυψε «ανέμπνευστους τεχνοκράτες», «ανιστόρητους πολιτικούς» και «διαχειριστές κυβερνήτες»! Η ηγεσία του ΣΥΝ και εν προκειμένω ο πρόεδρός του, που μία μόλις βδομάδα πριν διατύπωνε παράπονα για τον τρόπο που το ΠΑΣΟΚ ως προοδευτική δύναμη αντιμετωπίζει την υπόθεση της κεντροαριστεράς, ξαφνικά ανακάλυψε το «συντηρητισμό» του ΠΑΣΟΚ και τις «σοσιαλδημοκρατικές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις που δεν μπόρεσαν(;) να αντισταθούν στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και αφομοιώθηκαν»!
Μήπως όμως έστω και αργά άλλαξε γνώμη; Μήπως κατανόησε το λανθασμένο των όσων μέχρι χτες διακήρυττε; Σ' αυτή την περίπτωση η κριτική μας θα ήταν άδικη. Πλην όμως μια προσεκτική ανάγνωση της ομιλίας του Ν. Κωνσταντόπουλου δείχνει πως δεν είναι έτσι. Και γι' αυτό ο πρόεδρος του ΣΥΝ αποφεύγει να πει τα πράγματα με το όνομά τους και καταφεύγει σε επιχειρήματα του τύπου «η κομμουνιστική αριστερά δεν έχει καταφέρει να παρέμβει αποτελεσματικά και να ανακόψει τη μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας επωφελούμενη απ' αυτή». Ομως μέχρι χτες εκθείαζε τη στάση της «κομμουνιστικής αριστεράς» στη Γαλλία ως τέτοια ακριβώς, ως «αποτελεσματική παρέμβαση» και τη διαφήμιζε ως παράδειγμα προς μίμηση. Σήμερα προσπερνά το ότι ήταν αυτή η παρέμβαση της κατ' ευφημισμόν «κομμουνιστικής» αριστεράς της Γαλλίας που επικύρωσε τη δική της μετάλλαξη και την καταπόντισε.
Ο Ν. Κωνσταντόπουλος υποδεικνύει και τη «λύση», που δεν είναι άλλη από τη «συγκρότηση μιας σύγχρονης αριστεράς που θα μπορεί να απαντήσει στη σύγχρονη δεξιά». Μέχρι χτες αυτή η σύγχρονη αριστερά ήταν η αριστερά τύπου Γαλλίας. Σήμερα είναι μια άλλη. Ποια όμως; Θα είναι μια αριστερά σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό; Μια αριστερά που θα συνεγείρει αγωνιστικά το λαό, θα αφυπνίζει, θα ριζοσπαστικοποιεί συνειδήσεις, θα δίνει προοπτική στον αγώνα προβάλλοντας τη σοσιαλιστική κοινωνία ή θα είναι μια αριστερά εντός των τειχών, μια αριστερά της διαχείρισης και των ψευδαισθήσεων; Σίγουρα για το Συνασπισμό η αριστερά που οραματίζεται δεν είναι η πρώτη. Ομως σ' αυτή την περίπτωση πού διαφοροποιείται από την «αριστερά» άλλων ευρωπαϊκών χωρών που πληρώνει τώρα τις επιλογές της; Τι διαφορετικό προτείνει, τι διαφορετικό θα πράξει η αριστερά που οραματίζεται ο πρόεδρος του ΣΥΝ από όσα έπραξαν π.χ. στη Γαλλία;
Τίποτα το διαφορετικό δεν έχει να προτείνει. Γιατί είναι αδύνατο, χωρίς να αμφισβητείς το υπάρχον κοινωνικοοικονομικό σύστημα, να διατυπώνεις ανατρεπτικές προτάσεις. Η πρόταση για «ανασυγκρότηση της Αριστερής Εναλλακτικής Πρότασης στην Ελλάδα», με άλλα λόγια, είναι πρόταση εναλλαγής της διαχείρισης. Καλώντας μάλιστα το λαό να ψηφίσει με αυτό το κριτήριο στις βουλευτικές εκλογές, αλλά και στις δημοτικές (όπου μάλιστα ο ΣΥΝ έχει προχωρήσει σε ευρύτατες συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ) δείχνει πως τίποτε επί της ουσίας δεν άλλαξε στις απόψεις της ηγεσίας του ΣΥΝ και πως απλά για μια ακόμα φορά δίνει μαθήματα πολιτικού καιροσκοπισμού.
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
Κυρίως φύλλο 
Feeds
ΠΡΟΣΦΟΡΑ 
