Εδώ και τρία χρόνια, διά στόματος της νυν υπουργού Εργασίας Δόμνας Μιχαηλίδου ακούγαμε πολλά περισπούδαστα για την ανάγκη της πρώιμης παρέμβασης. Μάλιστα, σε δελτίο Τύπου του υπουργείου Εργασίας (αλήθεια, τι συνάφεια έχει αυτό το υπουργείο με τα βρέφη με αναπηρία!) εκδόθηκε πέρυσι η ακόλουθη ανακοίνωση: «Για πρώτη φορά εκπρόσωποι των υπουργείων Εργασίας, Παιδείας, Υγείας και Εσωτερικών, καθώς και πάνω από 30 ακαδημαϊκοί, μέλη της ιατρικής κοινότητας, φορείς του χώρου της αναπηρίας, εκπρόσωποι του Συνηγόρου του Παιδιού και του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, συναντήθηκαν στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων με σκοπό την ανταλλαγή απόψεων για την κατάρτιση ενός Σχεδίου Δράσης για τις Υπηρεσίες Πρώιμης Παιδικής Παρέμβασης στη χώρα μας»!

• Ούτε σκέψη για τη δημιουργία αναβαθμισμένων δημόσιων και δωρεάν δομών πρώιμης διάγνωσης και παρέμβασης, με τους γονείς και τα παιδιά με αναπηρία να συνεχίζουν να αποτελούν «πελατεία» στον χρυσοφόρο ιδιωτικό τομέα.
• Αλήθεια, η διάγνωση, που είναι προαπαιτούμενο της παρέμβασης, και μια ενιαία διαδικασία, από ποιον θα γίνονται; Φυσικά, από τον πανάκριβο ιδιωτικό τομέα. Με τους γονείς για άλλη μια φορά να καλούνται να κάνουν τους αναπτυξιολόγους ώστε οι ίδιοι, με δική τους ευθύνη και δικό τους κόστος, να απευθύνονται στους ιδιώτες γιατρούς, γιατί οι παιδοαναπτυξιολόγοι των δημόσιων νοσοκομείων είναι ελάχιστοι για τις ανάγκες που υπάρχουν. Βαραίνει δηλαδή την οικογένεια η ατομική ευθύνη του εντοπισμού και της διάγνωσης τυχόν προβλήματος. Γιατί προφανώς, για να αποδείξεις ότι δικαιούσαι το voucher για την πρώιμη παρέμβαση, πρέπει να έχεις ήδη διάγνωση. Και ειδικά στο τμήμα των βρεφών αυτή απαιτεί εξειδικευμένες ιατρικές υπηρεσίες.
• Η δήθεν επένδυση της κυβέρνησης μεταφράζεται τελικά σε νέα χρηματοδοτική ενίσχυση των επιχειρηματιών του χώρου.

Και, επιπλέον, στο κομμάτι της παρέμβασης η νομιμοποίηση του να «αλωνίζουν» οι ιδιώτες καθιστά τις οικογένειες όλο και πιο ευάλωτες στις θεραπείες και παρεμβάσεις που θα προτείνουν οι ιδιώτες, στον χρόνο που εκείνοι θα εκτιμούν ότι απαιτείται, ώστε να «τσεπώνουν» τα χρήματα του voucher ή/και τα επιπλέον που θα χρειάζεται να βάζουν οι γονείς από την τσέπη τους, ανάλογα με τις υπηρεσίες που απαιτούνται για κάθε περίπτωση. Γιατί πρέπει να σημειωθεί ότι συχνά μιλάμε για υπηρεσίες ακριβές, που ούτε τα ασφαλιστικά ταμεία τις καλύπτουν πλήρως.