Με διαδραστικό τρόπο, και συμμετοχή του κοινού μέσα από μια σχεδιασμένη εφαρμογή, στην οποία είχε πρόσβαση μέσω κινητού τηλεφώνου, ξεδιπλώθηκε η συζήτηση με θέμα «Μαγκιά δεν είναι να στοχοποιείς τον "αδύναμο", αλλά να αγωνίζεσαι κόντρα στο σύστημα της αδικίας», που άνοιξε το πρόγραμμα των εκδηλώσεων του Σαββάτου.

Ο Κυριάκος Ιωαννίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ, άνοιξε αυτήν τη συζήτηση οδηγώντας τους νέους να σκεφτούν και να απαντήσουν «γιατί δεν κουμπώνουν οι νέοι στο παρόν;» και μέσω της εφαρμογής συνέχιζαν να τίθενται ερωτήματα και να απαντιούνται από τους μαθητές.

Στο ερώτημα «Ποιο είναι το πιο κοινό συναίσθημα των μαθητών για το σχολείο;» η πιο κοινή απάντηση των μαθητών από το κοινό ήταν το «βαριέμαι τις περισσότερες ώρες μέσα στο μάθημα», μια απάντηση που δεν δικαιολογείται για τους 15χρονους που «βράζει το αίμα τους», αλλά δείχνει το υπόβαθρο που δημιουργεί τα φαινόμενα της βίας, του μπούλινγκ κ.λπ.

Στο επόμενο ερώτημα για το τι χρειάζεται για να εξαλειφθεί το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού, η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών απάντησε το «να μπουν οι ανάγκες των μαθητών στο επίκεντρο του σχολείου σε μια κοινωνία που θα έχει εξαλειφθεί το κυνήγι του κέρδους». Ομως εκεί ο Κ. Ιωαννίδης ανέδειξε ότι στα σχολεία σήμερα υπάρχουν μόνο 2.181 ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί για 3.500 σχολικές μονάδες, ότι 20 εκατ. παιδιά στην ΕΕ βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού κ.λπ.

Η Μυρτώ Καλτικοπούλου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, αναφέρθηκε σε θεωρίες που με βιολογικούς όρους προσπαθούν να εξηγήσουν τη βίαιη και επιθετική συμπεριφορά έως και τις γυναικοκτονίες, ενώ οι μαθητές από την πλευρά τους με τη συμμετοχή τους από την εφαρμογή απάντησαν στην πλειοψηφία τους ότι ένας έφηβος γίνεται επιθετικός αντιδρώντας στις δυσκολίες που βιώνει και την πίεση που του ασκείται. Εδωσαν έτσι τη σκυτάλη στην Μ. Καλτικοπούλου να αναφερθεί στους νόμους και τις εγκυκλίους του υπουργείου που ονομάζουν βία τις μαθητικές κινητοποιήσεις και να τονίσει, στον αντίποδα, ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ «παλεύουμε ώστε η αντιμετώπιση των φαινομένων επιθετικής συμπεριφοράς των μαθητών να είναι πρώτα και κύρια υπόθεση των συλλόγων γονέων, των σωματείων, των εκπαιδευτικών και φυσικά των ίδιων των μαθητών μέσα από τα μαθητικά τους συμβούλια. Στη θέση της καλλιέργειας κλίματος γενικής απειλής να μπαίνει το σύνθημα "ένας για όλους και όλοι για έναν" κι έτσι το σχολείο με μπροστάρηδες τα μέλη της ΚΝΕ και την πάλη τους να γίνεται ασπίδα προστασίας για τον καθένα που έχει ανάγκη».

Στο θέμα των εξαρτήσεων στάθηκε ο Παναγιώτης Κατηφές, υπεύθυνος του Τμήματος Κατά των Ναρκωτικών της ΚΕ του ΚΚΕ, παραθέτοντας στοιχεία για τη διακίνηση ουσιών, τις συμμορίες ανηλίκων και τις αιτίες που οδηγούν τους νέους σε αυτά.

Ενώ κατέληξε ότι δεν είναι ελευθερία η χρήση και η τοξικομανία, γιατί εξάρτηση σημαίνει φραγμός στην κοινωνική δράση. Πρόοδος είναι να κρατάς τη ζωή στα χέρια σου κι όχι να τους την παραδίνεις. Να έχεις το κεφάλι ψηλά, να καθορίζεις εσύ τη ζωή σου, να μπορείς να σχεδιάζεις και να ονειρεύεσαι το μέλλον.

Ο Παναγιώτης Βαλάκος, φιλόλογος στο 52ο Γυμνάσιο - 52ο ΓΕΛ Αθηνών και μέλος της Τομεακής Επιτροπής Εκπαιδευτικών της ΚΟ Αττικής, μίλησε για την καθημερινότητα του σημερινού σχολείου και τη βία του, για τους μαθητές που δεν μπορούν να συμμετάσχουν στις εκδρομές, για τους μαθητές που πάνε στο σχολείο χωρίς κολατσιό, για τους καθηγητές που κάθε χρόνο αλλάζουν και δεν μπορεί να διαμορφωθεί μια σταθερή σχέση με τα παιδιά, για τους μαθητές που έχουν να αντιμετωπίσουν φασιστικές ομάδες όπως η «ΠΡΟΠΑΤΡΙΑ» κ.λπ. Αλλά φέρνοντας και παραδείγματα για το πώς ένας εκπαιδευτικός μπορεί να σταθεί απέναντι σε όλα αυτά σπέρνοντας τον σπόρο της αλληλεγγύης και του αγώνα για την υπεράσπιση των ξεριζωμένων, των κάθε είδους αδυνάτων, για να έρθουν οι μέρες του φωτός, για να φτιάξουμε μια άλλη κοινωνία.