Η δημιουργός του τόσο γνωστού κουκλοθέατρου «Ντενεκεδούπολη» Ευγενία Φακίνου, στο ένατο μυθιστόρημά της: «Ποιος σκότωσε τον Μπόμπι Ντικ»;, κριτικάρει φανερά κάποιους πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς. Μετά την πρώτη τους επιτυχία, και μερικές άστοχες σε συνέχεια γραφές τους, ψάχνονται για να βρουν κάτι που θα τους ξαναδώσει την πρώτη δόξα και φήμη.

Με το εύρημα της Ευγενίας Φακίνου - σ' αυτό της το μυθιστόρημα - για τη διαφήμιση κάποιου θέρετρου, που έπεσε σε μαρασμό ύστερα από την παράκαμψή του από την Εθνική Οδό, ανατίθεται σε νέο γνωστό συγγραφέα η συγγραφή διαφημιστικού βιβλίου.

Οι δωροθέτες, δήμαρχος και επίσημοι του τόπου, πιστεύουν ακράδαντα ότι ένα ενδιαφέρον βιβλίο, από τόσο δοξασμένο πρόσωπο, θα ξαναδώσει την παλιά ακμή στην περιοχή τους.

Η πλοκή, πολύ έξυπνη και σβέλτη, όπου τόσα πρόσωπα παρελαύνουν ολοζώντανα, δίνοντας το στίγμα της σύγχρονης πραγματικότητας, συν το άλας της ζωής, τις αισθηματικές περιπέτειες του συγγραφέα, ποικίλλουν το θέμα και το προεκτείνουν σε έντονο ψυχογραφικό πεδίο.

Η καραμπόλα, στην οποία πέφτει, όσο και να το υποπτεύεται και να το ψάχνει ο συγγραφέας, σχετική με την ιστορία του Μπόμπι Ντικ, δίνει και τη λύση στο ζήτημα του τόπου. Κι ο νέος συγγραφέας γίνεται πρωτοσέλιδο στα ΜΜΕ κι ο τόπος ξαναβρίσκει την πρωτινή του ακμή. «Στερνά καλά και όλα καλά» ή και «happy end», έτσι ακριβώς που το γυρεύει η εποχή μας. Ευστοχότατη η ειρωνεία, με τα τσαρούχια, όπως λένε, της Ευγενίας Φακίνου. (Εκδόσεις «Καστανιώτη»).