Ο εφιάλτης του Βιομηχανικού Ατυχήματος Μεγάλης Εκτασης (ΒΑΜΕ) ξύπνησε χθες από την πυρκαγιά που ξέσπασε στο εργοστάσιο στην Κάτω Κηφισιά, σε μία ακόμα βιομηχανική περιοχή που είναι φυτεμένη μέσα στον αστικό ιστό.

Ετσι, δίπλα σε σπίτια, σε κοντινή απόσταση με το Ογκολογικό Νοσοκομείο της Κηφισιάς, κοντά σε σχολεία και δύο βήματα από την Εθνική οδό, είχαμε ξανά εκρήξεις και τοξικό νέφος, ενώ από τύχη φαίνεται ότι αποφεύχθηκε μια αλυσιδωτή μετάδοση της πυρκαγιάς σε άλλες βιομηχανίες που γειτνιάζουν με το εργοστάσιο.

Πρόκειται για το ίδιο χιλιοπαιγμένο έργο, που κάθε τόσο δημιουργεί ασφυκτικές συνθήκες στον λαό της Αττικής. Θυμίζουμε ενδεικτικά τη φωτιά σε εργοστάσιο ξυλείας στον Ασπρόπυργο τον Σεπτέμβρη του 2021, το εργοστάσιο ανακύκλωσης που έκαιγε για μήνες επίσης στον Ασπρόπυργο, την καταστροφή του Κέντρου Υπερυψηλής Τάσης με μεγάλη έκρηξη, την πυρκαγιά σε αποθήκη ανακυκλώσιμων υλικών στη Μεταμόρφωση τον Αύγουστο το 2021 κ.ο.κ.

Σε κάθε τέτοια καταστροφή, κάθε φορά που εργαζόμενοι και κάτοικοι έρχονται αντιμέτωποι με ανυπολόγιστους κινδύνους, με άγνωστες μάλιστα τις συνέπειες από τον «θάλαμο αερίων», γίνεται φανερή η εγκληματική πολιτική κράτους και κυβερνήσεων.

Και στη συγκεκριμένη περίπτωση άλλωστε της χθεσινής καταστροφής «συναντιούνται» όλοι οι παράγοντες που φέρνουν τον λαό αντιμέτωπο με την πιθανότητα ΒΑΜΕ και συνδέονται με τον χωροταξικό σχεδιασμό, ο οποίος έχει γίνει με κριτήριο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.

Πιο συγκεκριμένα: Χημική βιομηχανία που λειτουργεί μέσα στον αστικό ιστό. Δρόμοι «βουβοί» και αδιέξοδα, σαν λαβύρινθος, που περικυκλώνουν το εργοστάσιο, όπως και τις γειτονικές εγκαταστάσεις, χωρίς οδούς διαφυγής, καθιστώντας δύσκολη έως αδύνατη την άμεση και ασφαλή εκκένωση των εργοστασίων και τη διαφυγή του πληθυσμού. Οδοί από τις οποίες δεν μπορούν εύκολα να προσεγγίσουν πυροσβεστικά οχήματα και ασθενοφόρα, με αποτέλεσμα ακόμα και με απλά συμβάντα να γίνεται μποτιλιάρισμα και ο ένας να «κουτουλάει» στον άλλο.

Αν τα παραπάνω είναι η μία πλευρά του «νομίσματος» που πληρώνει με την υγεία και τη ζωή του ο λαός, η άλλη πλευρά είναι η πολύμορφη «ασυλία» στους επιχειρηματικούς ομίλους από κράτος, κυβερνήσεις και ΕΕ. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι υποστελεχωμένοι, το νομοθετικό πλαίσιο είναι λάστιχο και αξιοποιείται αναλόγως από τους βιομηχάνους.

Ολα αυτά τα ζητήματα το ΚΚΕ τα έχει αναδείξει επανειλημμένα στη Βουλή και στην Ευρωβουλή, ενώ και οι εκλεγμένοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» σε δήμους και στην Περιφέρεια Αττικής τα αναδεικνύουν σταθερά σε κάθε περιφερειακό συμβούλιο, επιμένοντας π.χ. για τις Μελέτες Περιβαλλοντολογικών Επιπτώσεων που εγκρίνονται, καθώς επίσης καταγγέλλοντας τις άδειες για βιομηχανικές ζώνες και επικίνδυνες επιχειρηματικές δραστηριότητες δίπλα σε ζώνες κατοικίας.

Τέτοια ζητήματα άλλωστε βρέθηκαν στο επίκεντρο των παρεμβάσεων των εκλεγμένων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στις «φιέστες» που έχει στήσει η περιφερειακή αρχή της ΝΔ σε μια σειρά περιοχές που βρίσκονται στο «μάτι του κυκλώνα», Ασπρόπυργο, Κερατσίνι, Μάνδρα κ.ά. Αντίστοιχες άλλωστε ήταν και οι συγκεκριμένες καταγγελίες που έκαναν σε αυτές τις συνεδριάσεις εκπρόσωποι σωματείων και φορέων, μεταφέροντας τον εφιάλτη που ζουν καθημερινά οι κάτοικοι και οι εργαζόμενοι στις περιοχές αυτές, με την περιφερειακή αρχή βέβαια να κωφεύει.

Χαρακτηριστικά ήταν τα όσα είχε καταγγείλει ο επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην Περιφέρεια Αττικής, Γιάννης Πρωτούλης, τον περασμένο Γενάρη, σε σχετική συνέντευξη Τύπου. Αναδεικνύοντας τις ελλείψεις των αρμόδιων υπηρεσιών που καλούνται να ελέγχουν τη βιομηχανική δραστηριότητα και την επιβάρυνση για το περιβάλλον και τους κατοίκους, είχε σημειώσει μεταξύ άλλων: «Το Τμήμα Περιβάλλοντος Δυτικής Αττικής έχει 4 (!) άτομα για αυτοψίες και έναν υπάλληλο διοικητικό. Μιλάμε για τη μεγαλύτερη βιομηχανική περιοχή της χώρας, που έχει και τη μεγαλύτερη χωματερή της Ευρώπης (...) Οι 9 στους 10 χώρους είναι παράνομοι, λειτουργούν σαν γκέτο και δεν μπορούν να μπουν... Μονάδες ανακύκλωσης πλαστικών κ.λπ. που παίρνουν φωτιά ή που καίνε λάστιχα. Δεν έχουν καν πρόσβαση στα στοιχεία ρύπων (αιωρούμενα σωματίδια, μονοξείδιο, διοξείδιο κ.λπ.) που καταγράφουν σε πραγματικό χρόνο οι σταθμοί μέτρησης ρύπων που υπάρχουν σε μεγάλες μονάδες (ΕΛΠΕ, Χάλυβας, ΤΙΤΑΝ, δήμος Ελευσίνας κ.λπ.), για να μπορούν έστω και αυτοί οι ελάχιστοι ελεγκτές να κάνουν τη δουλειά τους...».

Σε σχέση δε με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν ακόμα και οι λιγοστοί εργαζόμενοι που καλούνται να ελέγξουν τα πολυάριθμα εργοστάσια, ανέφερε για τις παρεμβάσεις των βιομηχάνων: «Δεν υπάρχει τεχνικός υπάλληλος με "χρεωμένους" δρόμους για επιτήρηση, που να μην έχει οδηγηθεί σε δικαστική αίθουσα. Και μιλάμε για δρόμους τους οποίους αξιοποιούν μεγάλες βιομηχανίες, με μεγάλη οικονομική ισχύ».

Αναφερόμενη άλλωστε στη χθεσινή πυρκαγιά στο εργοστάσιο στην Κάτω Κηφισιά, η Κατερίνα Γεράκη, περιφερειακή σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης», τόνισε σε συνέντευξή της ότι μιλάμε για μια φωτιά δίπλα από τον αστικό ιστό «και το τεράστιο πρόβλημα έλλειψης ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού στην περίπτωση μιας πυρκαγιάς και ενός Μεγάλου Βιομηχανικού Ατυχήματος δίπλα σε σπίτια, δίπλα στον αστικό ιστό, παραμένει και είναι εδώ. Το συναντάμε στην Κηφισιά, στον Ασπρόπυργο, στο Θριάσιο. Φυσικά η Περιφέρεια Αττικής, ανεξάρτητα από την όποια αρμοδιότητα έχει, χρειάζεται και να γνωρίζει και να παίρνει θέση για όλα αυτά. Δεν μπορεί να περιορίζεται η αρμοδιότητα της Περιφέρειας Αττικής, όταν μιλάμε για την πυρκαγιά, στο να μισθώνει - ξοδεύοντας χιλιάδες ευρώ κάθε μέρα - μηχανήματα από εργολάβους, ένα μέτρο εντελώς αποσπασματικό, που δεν εντάσσεται σε κανένα ολοκληρωμένο σχέδιο πυροπροστασίας, πρόληψης και κατάσβεσης».