Νέες διαβεβαιώσεις ότι η «Εθνική Συσπείρωση» (RN) θα θέσει όλες τις δυνάμεις της στην υπεράσπιση των συμφερόντων του γαλλικού κεφαλαίου έδωσε χτες η ηγεσία της, αυτήν τη φορά με δηλώσεις του επικεφαλής της και πιθανού νέου πρωθυπουργού, 28χρονου Ζορντάν Μπαρντελά, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι το κόμμα του κυβερνώντας θα σεβαστεί τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας.

«Εχω μια κόκκινη γραμμή. Δεν σχεδιάζω να αμφισβητήσω τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Γαλλία σε διεθνές επίπεδο, διότι υπάρχει ζήτημα αξιοπιστίας προς τους Ευρωπαίους εταίρους μας και τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ», τόνισε μιλώντας στην έκθεση άμυνας και ασφάλειας Eurosatory στο Βιλπέντ, στα προάστια του Παρισιού.

Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο «εξαιρετικά βαρύ διεθνές πλαίσιο» που έχει δημιουργηθεί σήμερα με τον πόλεμο στην Ουκρανία, «στις πύλες της Ευρώπης», εκφράζοντας μάλιστα την ευχή «η Ουκρανία να μπορεί να έχει στη διάθεσή της πυρομαχικά και εξοπλισμό, όλα αυτά τα οποία έχει ανάγκη για να κρατήσει το μέτωπο».

Κατά τ' άλλα, είπε ότι δεν σχεδιάζει «την παράδοση ειδικά πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, ή όπλων που θα μπορούσαν να επιτρέψουν στην Ουκρανία να πλήξει το ρωσικό έδαφος», σπεύδοντας όμως να ξεκαθαρίσει ότι η Γαλλία πρέπει να προετοιμάζεται ολόπλευρα και αποφασιστικά να υπερασπιστεί τις ανάγκες της άρχουσας τάξης της, με κάθε μέσο και σε όλους τους τομείς: «Ηοικονομία πολέμουπου εφαρμόστηκε εδώ και δύο χρόνια από τον Εμανουέλ Μακρόνείναι αρκετά ελαφριά», έκρινε σκόπιμο να τονίσει ο Μπαρντελά, αναγγέλλοντας ότι «σκοπεύω να συνεχίσω αυτήν την προσπάθεια επανεξοπλισμού της χώρας, σε ό,τι αφορά τις αμυντικές της δυνατότητες, την αύξηση του προϋπολογισμού του στρατού, τις δημοσιονομικές προσπάθειες που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια και τις οποίες στηρίξαμε»!

Τη συζήτηση για τη στάση της RN απέναντι στο ΝΑΤΟ, στη Ρωσία, γενικά για την εξωτερική πολιτική, αναζωπύρωσαν και διαπιστώσεις ΜΜΕ ότι στις θεματικές θέσεις του κόμματος για σχετικά ζητήματα «εξαφανίστηκαν» τις τελευταίες βδομάδες διατυπώσεις που παλιότερα παρέπεμπαν σε «ελαστικότερη» αντιμετώπιση της Ρωσίας και «αυστηρότερη» εξέταση των όρων συνεργασίας με τους άλλους εταίρους στο ΝΑΤΟ.

Πάντως, ενδεικτικές της οπτικής από την οποία η RN σταθερά εξετάζει την οποία αναπροσαρμογή θέσεων απαιτούν οι ανάγκες του γαλλικού κεφαλαίου είναι οι διευκρινίσεις που η Μαρίν Λεπέν (ιδρυτικό στέλεχος της RN και σήμερα επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της) έκανε και το 2022, παρατηρώντας μεταξύ άλλων ότι χρειάζεται μια «στρατηγική προσέγγισης μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας» μόλις τελειώσει ο πόλεμος και «διευθετηθεί με ειρηνευτική συνθήκη», γιατί - συνέχιζε - «αυτό είναι το συμφέρον της Γαλλίας και της Ευρώπης, αλλά πιστεύω και των ΗΠΑ, που δεν έχουν κανένα συμφέρον να δουν να αναδύεται μια στενή σινο-ρωσική σχέση».

Αλλά και ο Μπαρντελά, εξηγώντας την προσοχή με την οποία κάθε γαλλική κυβέρνηση πρέπει να εξετάζει τη συνεργασία της με τις ΗΠΑ, παρατηρούσε τον περασμένο Μάρτη ότι οι επικείμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ θα είναι καθοριστικές για το μέλλον του ΝΑΤΟ, ενώ, παραδεχόμενος ότι μεταξύ Μπάιντεν και Τραμπ «η καρδιά μου είναι περισσότερο με τον Τραμπ», αναγνώριζε ότι μια νέα κυβέρνηση Τραμπ «δεν θα ήταν απαραίτητα» καλά νέα για τη Γαλλία, «όταν βλέπουμε τις απειλές κυρώσεων και τελωνειακών δασμών στις γαλλικές εξαγωγές κρασιού».

Η κριτική στη «σύμμαχο Ουάσιγκτον» δεν είναι αποκλειστικό γνώρισμα της RN, αφού εδώ και πολλά χρόνια μεγαλώνει στη Γαλλία ο προβληματισμός για τα ανταλλάγματα και τα οφέλη που έχει η ντόπια αστική τάξη από τη συνεργασία της με άλλα μέλη του ΝΑΤΟ. Ο ίδιος ο Μακρόν τον Μάη στη Σορβόνη έλεγε ότι η ΕΕ, παγιδευμένη ανάμεσα στους δύο γίγαντες, πρέπει «να βγει από την αφέλεια» εκφράζοντας προβληματισμό ότι «η Ευρώπη μπορεί να πεθάνει». Τόνιζε δε ότι καθώς ΗΠΑ, Κίνα και άλλοι εξοπλίζονται και αυξάνουν ραγδαία τις στρατιωτικές τους δαπάνες, «η Ευρώπη πρέπει να θέσει στον εαυτό της το ζήτημα της στρατιωτικής της προστασίας» και να μην υπολογίζει πλέον στην προστασία των ΗΠΑ, σπεύδοντας να προσθέσει ότι «σε δέκα χρόνια, αντιμέτωποι με αυτές τις προκλήσεις, εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να οργανωθούμε και να είμαστε πιο αυτόνομοι, μεταξύ άλλων και έναντι των Αμερικανών» και καταλήγοντας ότι «προτιμώ να επιλέξω τη σχέση μου με τις ΗΠΑ, με την Κίνα, παρά να μου την επιβάλει ένα από τα δύο μέρη. Δεν θέλω να συντρίβομαι ανάμεσα σε δύο μπλοκ».

Και δεν ήταν, φυσικά, η πρώτη φορά που ο Μακρόν διατύπωνε τέτοιες απόψεις. Τον περσινό Απρίλη (2023), ενόψει επίσημης επίσκεψής του στην Κίνα, σχολίαζε πως «είμαστε σύμμαχοι των ΗΠΑ, δεν είμαστε σε ίση απόσταση από το Πεκίνο και την Ουάσιγκτον, αλλά έχουμε τα συμφέροντά μας και την προσέγγισή μας». Επιστρέφοντας δε από το Πεκίνο, δήλωνε πως «το να είσαι σύμμαχος με τις ΗΠΑ δεν σημαίνει ότι πρέπει να είσαι και υποτελής (...) στη δεδομένη στιγμή οφείλουμε να θέσουμε στους εαυτούς μας το ερώτημα του δικού μας συμφέροντος, γνωρίζοντας ότι δεν θέλουμε να μπούμε στη λογική των μπλοκ». Ηταν τότε που στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ΜΜΕ υποστήριξαν ότι ο Γάλλος ηγέτης «αποδυναμώνει την αποτροπή της κινεζικής επιθετικότητας και υπονομεύει τη στήριξη των ΗΠΑ για την Ευρώπη», και εξέφρασαν φόβους για τη «διατάραξη της ενότητας στο ΝΑΤΟ αν οι χώρες αρχίσουν μονομερώς να υπονομεύουν τις προτεραιότητες η μία της άλλης».