«Ο πραγματικός χρυσός είναι ο εργάσιμος χρόνος. Πάνω σ' αυτόν πατάνε για να βγάζουν περισσότερα κέρδη»: Η φράση ανήκει σε συνδικαλιστή της «Ελληνικός Χρυσός» στη Χαλκιδική, εκεί που εδώ και δυο βδομάδες οι εργαζόμενοι δίνουν μια μεγάλη απεργιακή μάχη για το ωράριο και τους μισθούς τους (βλ. σελ. 10 - 11). Και είναι αρκετά διαφωτιστική ως προς το για ποιον λόγο κυβερνήσεις, ΕΕ και επιχειρηματικοί όμιλοι χτυπάνε αλύπητα εδώ και χρόνια τον σταθερό εργάσιμο χρόνο, αφού μέσα από την πλήρη ελαστικοποίησή του, τη μεγέθυνση των απλήρωτων ωρών δουλειάς, γιγαντώνεται η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Το παράδειγμα όμως της εργοδοσίας της «Ελληνικός Χρυσός», όπως και αντίστοιχα παραδείγματα από άλλους μεγάλους χώρους δουλειάς, δίνει αποστομωτική απάντηση και σε όσους παρουσιάζουν τη σφοδρή αυτή επίθεση στο ωράριο σαν μια «εξαίρεση» της χώρας μας από την «ευρωπαϊκή κανονικότητα», ως αποτέλεσμα τάχα της «ιδεοληψίας» της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ.

«Στην Ελλάδα έρχεται το 6ήμερο ενώ στην ΕΕ καθιερώνεται το 4ήμερο», λένε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, σε μία ακόμα προσπάθεια να ξεπλύνουν την ΕΕ και τη στρατηγική του κεφαλαίου.

Αυτό που κρύβουν είναι ότι πρόκειται για μία ακόμα μορφή «διευθέτησης» του εργάσιμου χρόνου, όπου οι εργαζόμενοι δεσμεύονται να «βγάζουν τη δουλειά» μίας βδομάδας σε λιγότερες μέρες, ανεβάζοντας την παραγωγικότητα και φτάνοντας στα όριά τους, ώστε οι όμιλοι να καμώνονται ότι έχουν «4ήμερη εργασία».

Ετσι λοιπόν και στην «Ελληνικός Χρυσός», σε μία από τις εργολαβίες της η εργοδοσία απαίτησε από το προσωπικό να δουλεύει 12ωρα για 4 μέρες τη βδομάδα, γιατί έτσι έκρινε ότι τη συμφέρει περισσότερο από άποψη παραγωγικότητας και συνεχούς λειτουργίας των ορυχείων! Αυτό είναι το περιβόητο «τετραήμερο», που πατάει πάνω στις ευρωπαϊκές Οδηγίες και στους αντεργατικούς νόμους της «διευθέτησης». Αυτή η απαίτηση ξεσήκωσε τους μεταλλωρύχους και ξεκίνησαν τη μεγάλη τους απεργία, η οποία εξελίσσεται σε έναν ιστορικό αγώνα για τη Χαλκιδική, με διεκδικήσεις και για τις Συμβάσεις, για τους μισθούς κ.ο.κ.

Αντίστοιχη προσπάθεια στη χώρα μας έγινε και στον κολοσσό PwC (παροχής λογιστικών και ελεγκτικών υπηρεσιών), που πριν μερικούς μήνες διαφήμιζε ότι «πρωτοπορεί εισάγοντας τετραήμερη εργασία» και μάλιστα «χωρίς καμία μεταβολή στο μηνιαίο εισόδημα ή στα εργασιακά προνόμια».

Η αλήθεια βέβαια αποκαλύφθηκε από το γεγονός ότι αυτή η «καινοτόμα ρύθμιση» αφορούσε τους εργαζόμενους που δούλευαν έως τρία χρόνια στο ελεγκτικό τμήμα και ήταν υποχρεωμένοι να παρακολουθούν και να δίνουν εξετάσεις για πιστοποιήσεις. Αυτοί λοιπόν κλήθηκαν να δουλεύουν 4 αντί για 5 μέρες και 32 αντί για 40 ώρες τη βδομάδα για 6 μήνες τον χρόνο, από Ιούλη έως Δεκέμβρη.

Και, όπως σημείωνε η Ενωση Λογιστών - Ελεγκτών Αττικής (ΕΛΕΠΑ), διαλύοντας τον μύθο, ο χρόνος επιμόρφωσης είναι - σύμφωνα και με τον νόμο, μάλιστα - χρόνος εργασίας, άρα θα έπρεπε να αμείβεται υπερωριακά. Με το μέτρο αυτό, λοιπόν, που η εργοδοσία βάφτισε «τετραήμερη εργασία», ουσιαστικά υποχρέωνε τους εργαζόμενους να παρακολουθούν τα μαθήματα εκτός εργάσιμου χρόνου και μάλιστα απλήρωτοι! Το μέτρο άλλωστε είναι πιθανό να αξιοποιηθεί για τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, αφού με το πέρας των 6 μηνών κατά τη διάρκεια των οποίων θα δουλεύουν μία μέρα λιγότερη, μπορεί να ακολουθήσει μια περίοδος αυξημένου ωραρίου, το οποίο δεν θα πληρώνεται ως υπερωρία. «Επίσης, ακόμα κι αν υποθέσουμε το απίθανο, ότι δηλαδή ο χρόνος εργασίας τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου δεν θα αυξηθεί, ο εργαζόμενος θα είναι υποχρεωμένος να φέρει εις πέρας σε 4 μέρες τη δουλειά που έβγαζε σε 5 μέρες, που σημαίνει απογείωση της εντατικοποίησης και της πίεσης που θα ασκείται στον καθέναν», προειδοποιούσε η ΕΛΕΠΑ, αφού αυτή είναι η φιλοσοφία της «διευθέτησης», όπως προβλέφθηκε και από τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη το 2021.