Σε αυτό το κλίμα, για την αμερικανική πρωτεύουσα ταξιδεύουν αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων από τα 32 κράτη - μέλη όπως και από χώρες «εταίρους» με κεντρικό στόχο να πάρουν αποφάσεις «για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Συμμαχία και την περαιτέρω ενίσχυση της αποτροπής και άμυνας του ΝΑΤΟ». Στα προπαρασκευαστικά της Συνόδου κείμενα τονίζεται επίσης ότι «οι ηγέτες του ΝΑΤΟ θα ασχοληθούν με μια μεγάλη ποικιλία θεμάτων που αντιμετωπίζει η Συμμαχία και θα διασφαλίσουν ότι το ΝΑΤΟ παραμένει έτοιμο να ανταποκριθεί σε οποιαδήποτε πρόκληση», με ό,τι κινδύνους φέρνει αυτό στους λαούς όπου Γης.

Νούμερο 1, φυσικά, στο μενού, η λεγόμενη Αμυνα κι Αποτροπή, υπογραμμίζοντας ότι μετά τα γεγονότα στην Κριμαία το 2014 οι ΝΑΤΟικοί προχώρησαν στη μεγαλύτερη ενίσχυση των δυνάμεών τους μέσα σε μια γενιά, ενώ παράλληλα ήδη από τη Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης το 2022 υιοθέτησαν μια νέα Στρατηγική Αντίληψη (κείμενο - πολεμικό δόγμα του ΝΑΤΟ), καθορίζοντας τις προτεραιότητες, τα βασικά καθήκοντα και τις προσεγγίσεις του ΝΑΤΟ για την επόμενη δεκαετία.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι συζητήσεις θα πιάσουν ξανά τη λεγόμενη συλλογική άμυνα με ακρογωνιαίο λίθο την ενεργοποίηση του άρθρου 5 της ιδρυτικής συνθήκης του ΝΑΤΟ, το οποίο άρθρο προβλέπει ότι επίθεση εναντίον ενός κράτους - μέλους θεωρείται επίθεση εναντίον όλων με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Παρεμφερής ενότητα η ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία. Θυμίζουμε, το 2017 στήθηκαν τα πρώτα τέσσερα «Battlegroups» σε Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία και Πολωνία. Ακολούθησαν το 2022 άλλα τέσσερα, σε Βουλγαρία, Ουγγαρία, Ρουμανία και Σλοβακία. Σημειωτέον, σε αυτό της Βουλγαρίας μετέχει από τον Οκτώβρη του 2022 Διμοιρία Αντιαρματικών Ειδικής Σύνθεσης του Ελληνικού Στρατού (Ελληνική Δύναμη Βουλγαρίας - ΕΛΔΥΒΟ).

Αναπόσπαστο κομμάτι του ΝΑΤΟικού οπλοστασίου τα πυρηνικά του, θέμα κι αυτό για συζήτηση στην επερχόμενη Σύνοδο. «Τα πυρηνικά όπλα αποτελούν βασικό συστατικό των συνολικών δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ για αποτροπή και άμυνα, παράλληλα με τις συμβατικές δυνάμεις και τις δυνάμεις πυραυλικής άμυνας. Το ΝΑΤΟ έχει δεσμευτεί στον έλεγχο των όπλων, τον αφοπλισμό και τη μη διάδοση, αλλά όσο υπάρχουν πυρηνικά όπλα, θα παραμείνει μια πυρηνική συμμαχία», ξεκαθαρίζεται στα σχετικά κείμενα.

Αλλωστε και στη Στρατηγική Αντίληψη του 2022 τονίζεται ότι «η αποτρεπτική και αμυντική στάση του ΝΑΤΟ βασίζεται σε έναν κατάλληλο συνδυασμό δυνατοτήτων πυρηνικής, συμβατικής και πυραυλικής άμυνας, που συμπληρώνεται από διαστημικές και κυβερνοδυνάμεις» (cyber), ενώ και στην περσινή Σύνοδο, στο Βίλνιους της Λιθουανίας, κατέληξαν στη «συνέχιση του εκσυγχρονισμού της πυρηνικής ικανότητας του ΝΑΤΟ», στην «αύξηση της ευελιξίας και της προσαρμοστικότητας των πυρηνικών δυνάμεων της Συμμαχίας».

Αλλη ενότητα οι δαπάνες και τα εξοπλιστικά, με ισχύουσα τη ΝΑΤΟική νόρμα (ορίστηκε στη Σύνοδο της Ουαλίας το 2014) κάθε κράτος - μέλος να δαπανά ετησίως τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ του για στρατιωτικές δαπάνες, κι απ' αυτό το ποσό τουλάχιστον 20% να πηγαίνει για μείζονες εξοπλισμούς (π.χ. μαχητικά αεροσκάφη, φρεγάτες κ.λπ.). Πλέον ακούγονται φωνές το 2% να ανέβει τουλάχιστον στο 2,5% αντανακλώντας κι έτσι την κλιμάκωση των ανταγωνισμών που απαιτούν περισσότερα και πιο εξελιγμένα όπλα.

Σημειωτέον, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΝΑΤΟ («Defence Expenditure of NATO Countries» 2014 - 2024), η Ελλάδα φιγουράρει στην 5η θέση φέτος μεταξύ των κρατών - μελών, στη σχετική λίστα με το ποια πιάνουν τη ΝΑΤΟική νόρμα. Συγκεκριμένα, στις 5 πρώτες θέσεις καταγράφονται: Πολωνία (με 4,12% του ΑΕΠ), Εσθονία (3,43%), ΗΠΑ (3,38%), Λετονία (3,15%), Ελλάδα (3,08%). Να σημειωθεί βέβαια ότι καθώς σύσσωμος ο ευρωατλαντικός άξονας περνά ταχέως σε φάση πολεμικής οικονομίας, από μόλις 3 χώρες που έπιαναν τη νόρμα το 2014, 7 το 2022 και 10 το 2023, το 2024 οι χώρες που «συμμορφώνονται» με τον κανόνα εκτοξεύονται στις 23. Σε αυτό το πλαίσιο, και σύμφωνα πάντα με τους ΝΑΤΟικούς πίνακες, ο ελληνικός λαός πλήρωσε για στρατιωτικές δαπάνες (προσανατολισμένες όπως είναι στα πρότυπα και προτάγματα του ΝΑΤΟ) 8,054 δισ. ευρώ το 2022, 6,224 το 2023, ενώ προϋπολογίζεται να καταβάλει 7,126 δισ. ευρώ το 2024. Το αντίστοιχο ποσό το 2014 ήταν «μόλις» 3,939 δισ.

Σε αυτό το φόντο, θα συζητηθεί και η περαιτέρω «βοήθεια» προς την κυβέρνηση του Κιέβου, με τους ΝΑΤΟικούς να λένε ότι «από την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας το 2022, το ΝΑΤΟ και οι Σύμμαχοι έχουν παράσχει πρωτοφανή επίπεδα υποστήριξης» στην Ουκρανία, ξεκαθαρίζοντας βέβαια ότι οι διμερείς σχέσεις «χρονολογούνται από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και έκτοτε έχουν εξελιχθεί σε μια από τις πιο ουσιαστικές συνεργασίες του ΝΑΤΟ». Ταυτόχρονα, κρατούν στο τραπέζι το σενάριο ένταξης της Ουκρανίας στη λυκοσυμμαχία ως πλήρες μέλος, ανεβάζοντας το θερμόμετρο της έντασης με τη Μόσχα, που στο ενδιάμεσο απειλεί ευθέως με χρήση πυρηνικών.

Στο ενδιάμεσο είναι ήδη σε λειτουργία το Συμβούλιο και η Επιτροπή ΝΑΤΟ - Ουκρανίας (NATO - Ukraine Council και NATO- Ukraine Commission). Ειδικά το NATO - Ukraine Council συνεδριάζει σε διάφορα φορμάτ (αναμένεται να γίνει και στην Ουάσικτον) συμπεριλαμβανομένων 5 κύριων υπο-επιτροπών: Political Affairs Committee, Defence and Security Sector Committee, Strategic Communications Committee, Innovation and Hybrid Committee και Military Representatives Working Group.

Τέλος, ξεχωριστή ενότητα της Συνόδου θα είναι οι «εταιρικές σχέσεις» του ΝΑΤΟ, το οποίο σημειωτέον, πέραν των 32 μελών του, έχει σχέσεις με περισσότερες από 40 τρίτες χώρες και διεθνείς οργανισμούς. «Αυτό το δίκτυο συνεργασίας ενισχύει την ασφάλεια εκτός της επικράτειας του ΝΑΤΟ, γεγονός που καθιστά το ίδιο το ΝΑΤΟ ασφαλέστερο», λένε. Εξ ου και έχουν στήσει σχήματα όπως η «Συνεργασία για την Ειρήνη», ο «Μεσογειακός Διάλογος» και η «Πρωτοβουλία Συνεργασίας της Κωνσταντινούπολης», με στόχους όπως «Ενίσχυση της ευρωατλαντικής και διεθνούς ασφάλειας, ειρήνης και σταθερότητας», «Προώθηση της περιφερειακής ασφάλειας και συνεργασίας», «Ανταλλαγής πληροφοριών», κοινές επιχειρήσεις και αποστολές, συνεκπαιδεύσεις, «Αντιτρομοκρατική» συνεργασία κ.λπ.

Ξεχωρίζουν, βέβαια, οι κολιγιές του ΝΑΤΟ με Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία ως τόξο ανάσχεσης της κινεζικής επέκτασης, η οποία επίσης θα αποτελέσει ζήτημα στην ατζέντα. Αλλωστε, οι ΝΑΤΟικοί εκφράζουν ανησυχίες για τις δραστηριότητες του Πεκίνου στις θάλασσες της Απω Ανατολής και στον Ινδικό, όπως και για τη διείσδυση κινεζικών επιχειρηματικών ομίλων στις ευρωατλαντικές αγορές, αλλά και για την στήριξη που φέρεται να δίνει η Κίνα στη Ρωσία στο Ουκρανικό.

Διόλου τυχαία, για πρώτη φορά το 2022 σε κείμενο - Στρατηγική Αντίληψη του ΝΑΤΟ τονιζόταν επισήμως η σημασία του Ινδο-Ειρηνικού, σημειώνοντας ότι «οι εξελίξεις στην περιοχή αυτή μπορούν να επηρεάσουν άμεσα την ευρωατλαντική ασφάλεια» και διαβεβαιώνοντας ότι «το ΝΑΤΟ θα ενισχύσει τον διάλογο και τη συνεργασία με νέους και υπάρχοντες εταίρους στον Ινδο-Ειρηνικό για την αντιμετώπιση διαπεριφερειακών προκλήσεων και κοινών συμφερόντων ασφάλειας».

Είχε προηγηθεί βέβαια η Απόφαση της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο τον Δεκέμβρη 2019, όπου η λυκοσυμμαχία έλεγε για πρώτη φορά ότι «η αυξανόμενη πολιτική επιρροή της Κίνας και οι διεθνείς πολιτικές της αποτελούν προκλήσεις για τη Συμμαχία και θα πρέπει να αντιμετωπιστούν από κοινού».

Σημειωτέον, η ελληνική αστική τάξη έχει στρατιωτική παρουσία και σε αυτήν τη ζώνη, καθώς στον ευρωατλαντικό καταμερισμό στέλνει φρεγάτα στον Κόλπο του Αντεν (αυτό το διάστημα τα «Ψαρά» - αναμένεται το Σάββατο να τα επισκεφτεί ο υπουργός Αμυνας Ν. Δένδιας μαζί με τον ύπατο εκπρόσωπο της ΕΕ για θέματα Εξωτερικών και Αφάλειας, Ζ. Μπορέλ), ενώ ασκεί από τη Λάρισα τη διοίκηση της ευρωενωσιακής επιχείρησης «ASPIDES» που επιτηρεί την ευρύτερη περιοχή.

Αλλωστε, αναγνωρίζοντας την αξία του έτερου πόλου του ευρωατλαντικού άξονα, οι ΝΑΤΟικοί έχουν τις διμερείς σχέσεις με την ΕΕ ψηλά στην ατζέντα της Ουάσιγκτον, τονίζοντας μεταξύ άλλων, στα προπαρασκευαστικά της Συνόδου κείμενα ότι «η ΕΕ είναι ένας ουσιαστικός εταίρος για το ΝΑΤΟ», καθώς «οι δύο οργανισμοί μοιράζονται κοινές αξίες, στρατηγικά συμφέροντα και την πλειοψηφία των χωρών - μελών τους (23 κράτη). Εργάζονται δίπλα - δίπλα στη διαχείριση κρίσεων, στην ανάπτυξη ικανοτήτων, στην αντιμετώπιση υβριδικών απειλών και προκλήσεων που θέτει ο αυξανόμενος στρατηγικός ανταγωνισμός, καθώς και στην οικοδόμηση των ικανοτήτων των κοινών τους εταίρων στα ανατολικά και νότια».

Σε αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, η συνεργασία ΝΑΤΟ - ΕΕ έχει επεκταθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, βασιζόμενη σε τρεις Κοινές Δηλώσεις (το 2023, το 2018 και το 2016), καθώς και στη Στρατηγική Αντίληψη του ΝΑΤΟ και την αντίστοιχη Στρατηγική Πυξίδα της ΕΕ το 2022.

Παράλληλα με τη Σύνοδο Κορυφής θα τρέξει - όπως γίνεται σε κάθε τέτοια Σύνοδο - και το λεγόμενο NATO Public Forum 2024. Επισήμως, πρόκειται για «μια εκδήλωση που στοχεύει στην προώθηση μιας καλύτερης δημόσιας κατανόησης των πολιτικών, των στόχων και των αποφάσεων του ΝΑΤΟ μέσω διαλόγου και δέσμευσης με μια μοναδική και ποικιλόμορφη ομάδα ενδιαφερομένων». Βασικά εμφανίζονται διάφοροι γυρολόγοι ΜΚΟ, μεγαλοδημοσιογράφοι, στελέχη επιχειρηματικών κολοσσών, καθηγητάδες του κατεστημένου, κι άλλα τέτοια ...ευυπόληπτα στοιχεία που αναλαμβάνουν τη βρώμικη αποστολή να προπαγανδίσουν στους χώρους τους, στα ΜΜΕ και εν γένει στην «κοινή γνώμη» τα «γιατί και πώς» των επιχειρήσεων κι αποστολών της λυκοσυμμαχίας.

Διόλου τυχαία, στη διοργάνωση των NATO Public Forum εμπλέκονται βαρβάτα ευρωεαμερικανικά think tanks, ο μηχανισμός προπαγάνδας του ΝΑΤΟ και ολόκληρες κυβερνήσεις. Π.χ. το φετινό της Ουάσιγκτον συνδιοργανώνεται από το ΝΑΤΟ και την κυβέρνηση των ΗΠΑ σε συνεργασία με το Atlantic Council, το Center for a New American Security (CNAS), το GLOBSEC, το German Marshall Fund of the United States (GMF) και το Hudson Institute. Ολοι μαζί θα προσφέρουν «συζητήσεις σε πάνελ, debates και διαδραστικές συνεδρίες για διάφορα θέματα στην ατζέντα του ΝΑΤΟ»...