Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι παλεύουν για τα δικαιώματά τους

Την ίδια ώρα που για άλλη μια χρονιά προβάλλονται τα ρεκόρ αφίξεων επισκεπτών, μαζί με το «άγχος» μεγαλοξενοδόχων, τουρ οπερέιτορ, εφοπλιστών κ.ά. μεγαλοεπιχειρηματιών για ακόμα μεγαλύτερα κέρδη, χιλιάδες εργαζόμενοι σε μια σειρά κλάδους που σχετίζονται άμεσα με τον Τουρισμό βιώνουν στο πετσί τους τη λεγόμενη «τουριστική ατμομηχανή», με εξαντλητικά ωράρια και πίεση για δουλειά με χειρότερους όρους. Εργαζόμενοι οι οποίοι εκτός από τη συνολική αντεργατική πολιτική όλων των κυβερνήσεων, που δίνει «αέρα στα πανιά» των εργοδοτών, έχουν να διαχειριστούν και την ένταση της δουλειάς από την έναρξη της τουριστικής σεζόν και μετά.

Και ενώ προβάλλονται και διαφημίζονται τα «κάλλη» του νησιού, οι υπερσύγχρονες, πολυτελείς ξενοδοχειακές κ.ά. μονάδες που ξεφυτρώνουν κάθε χρόνο σαν «μανιτάρια» για ακριβά βαλάντια και γούστα, χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά - είτε διαμένουν μόνιμα είτε βρίσκονται για δουλειά στο νησί - βιώνουν έναν ατελείωτο Γολγοθά, με πολλά και μεγάλα άλυτα καθημερινά προβλήματα, που με ευθύνη κυβερνήσεων, περιφερειακών και τοπικών αρχών συνεχώς διογκώνονται.

Ο «Ριζοσπάστης» πραγματοποίησε ένα μικρό αφιέρωμα στο άλλοτε «Φιόρο του Λεβάντε», αναδεικνύοντας πτυχές από το τι αντιμετωπίζουν εργαζόμενοι και λαός, αλλά και την αισιοδοξία που ενέπνευσε το θετικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, με την ανάδειξη του ΚΚΕ σε δεύτερο κόμμα στο νησί, για οργάνωση της πάλης για όσα είναι αναγκαία σήμερα, με τους κομμουνιστές μπροστάρηδες.

Για να γίνει αντιληπτό τι συμβαίνει, αρκεί να αναφερθεί ότι μόνο ο φετινός Μάιος παρουσίασε αύξηση στις αφίξεις επισκεπτών στο αεροδρόμιο Ζακύνθου κατά 17,4% σε σχέση με πέρυσι, με 224.130 επιβάτες, από τους οποίους οι 190.962 προέρχονται από πτήσεις του εξωτερικού. Τα αντίστοιχα νούμερα πέρυσι τον ίδιο μήνα ήταν 214.294 επιβάτες, από τους οποίους οι 183.284 προέρχονταν από πτήσεις του εξωτερικού.

Αντίστοιχα μεγάλα νούμερα αναμένονται και τους επόμενους μήνες, με «απογείωση» τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, αλλά και στη συνέχεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2023 οι αφίξεις επισκεπτών στο νησί έφτασαν κοντά στις 1.987.000, με τη μερίδα του λέοντος να αφορά αυτές ξένων επισκεπτών, κατά κύριο λόγο από τον Μάρτιο έως τον Οκτώβριο, φτάνοντας συνολικά τα 1.810.679 άτομα, σύμφωνα και με τα στοιχεία της «Fraport», που εκμεταλλεύεται το αεροδρόμιο. Εχοντας τους «ρυθμούς» του Μαΐου, που ακολούθησε το +15,5% του Απρίλη φέτος σε σχέση με τον ίδιο μήνα πέρυσι στις αφίξεις, όπου οι 214.294 επισκέπτες σε ένα σύνολο 224.130 ήταν από το εξωτερικό, άλλο ένα καλοκαίρι αναμένεται να σπάσει όλα τα «κοντέρ».

Τεράστια η ροή κερδών, σμπαράλια κρίσιμες υποδομές για τον λαό

Είναι τέτοια η εντατικοποίηση της εργασίας που δεν «τολμά» κανείς να αρρωστήσει, με την εργοδοσία την ίδια ώρα που επικαλείται έλλειψη προσωπικού να απαιτεί ένα άτομο να καλύπτει διαφορετικά πόστα, εντείνοντας και την πίεση για περισσότερες ώρες δουλειάς. Στην προσπάθειά της αυτή, μάλιστα, αναζητά περισσότερους «πρακτικάριους» που εργάζονται κανονικά, εκμεταλλεύεται εργαζόμενους από κάθε γωνιά της Γης (ακόμη και από Ινδία, Νιγηρία, Ουκρανία και άλλες χώρες) προκειμένου να πληρώνει λιγότερα. Οι τελευταίοι, καθώς και συνάδελφοί τους από άλλες περιοχές της χώρας, διαμένουν εντός των ξενοδοχείων, σε ακατάλληλους πολλές φορές χώρους. Επιπλέον, η εργοδοσία ασκεί πίεση να απαλλαγεί από παλαιότερους εργαζόμενους, με εργασιακά δικαιώματα, προκειμένου να προσλάβει νέους κάτω από χειρότερες συνθήκες, ενώ κρατά συγκεκριμένα μικρά οργανογράμματα προσωπικού, μειώνοντας και μ' αυτόν τον τρόπο τα έξοδά της και αυξάνοντας την κερδοφορία της.

Μέσα σε αυτήν την κατάσταση, όπου το μεγάλο κύμα τουριστών απορροφάται από τα μεγαλοξενοδοχεία, μικρότερες εγκαταστάσεις κλείνουν, αφήνοντας τους εργαζομένους τους χωρίς δουλειά, και πολλοί όταν αναζητούν εργασία σε μεγαλύτερες μονάδες λαμβάνουν απαντήσεις ότι αυτές δεν έχουν ανάγκες!

«Συνεχίζουμε τις παρεμβάσεις μας στους χώρους δουλειάς. Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να μην αφήνουν τίποτα να πέφτει κάτω, να γίνουν η "μαγιά" του Συνδικάτου παντού, να μη σταματήσει η κινητοποίηση για υπογραφή τοπικής Σύμβασης Εργασίας με δικαιώματα», αναφέρει από την πλευρά του ο Θοδωρής Σαρακίνης, πρόεδρος του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων.

«Συνολικά, ενώ οι εργοδότες επικαλούνται έλλειψη προσωπικού, η αλήθεια είναι ότι επιδιώκουν να βγάλουν την ίδια ή και περισσότερη δουλειά χρόνο με τον χρόνο έχοντας τον ίδιο αριθμό εργαζομένων ή και λιγότερους», προσθέτει. Θυμίζει τις παρεμβάσεις του Συνδικάτου μαζί με τους εργαζόμενους, οι οποίες είχαν αποτελέσματα, κερδίζοντας ωράρια, καταβολή δεδουλευμένων κ.ά., και καλεί να δυναμώσει η διεκδίκηση του κλάδου σε κάθε ξενοδοχείο, με μπροστάρη το σωματείο.

Γύρω από τον Τουρισμό δραστηριοποιούνται και μια σειρά άλλοι κλάδοι εργαζομένων. Αμεσα πληττόμενοι είναι οι εργατοϋπάλληλοι στο Εμπόριο. Εκτός από τα «σπαστά» ωράρια που αποτελούν «κανονικότητα», ήδη μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ, όπως η «Lidl» και τα «My Market», προσπαθούν να αυξήσουν τις εβδομαδιαίες ημέρες εργασίας των υπαλλήλων τους, με την πρώτη να επιδιώκει άνοιγμα του καταστήματός της και τις Κυριακές και τη δεύτερη να αφαιρεί το ένα από τα δύο εβδομαδιαία ρεπό. Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη ιδιαίτερα για τις γυναίκες: Μία υπάλληλος αναγκάζεται να δουλεύει σε πολλά πόστα, να μην μπορεί παράλληλα να ανταποκριθεί και στις οικογενειακές της υποχρεώσεις και να τελειώνει το καλοκαίρι σακατεμένη. Είναι χαρακτηριστικό ότι εντοπίζονται αρκετά μυοσκελετικά προβλήματα στο τέλος της κάθε σεζόν, όπως καταγγέλλεται και στο Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων.

Ετσι, ενώ ένας μισθός εργαζόμενου με 25 χρόνια προϋπηρεσία μόλις που φτάνει τα 900 ευρώ «καθαρά», πολλοί αρνούνται ακόμα και να λαμβάνουν τα επιπλέον χρήματα που καταβάλλει με διατακτικές η εργοδοσία, απαιτώντας να τηρούνται τα ωράρια και τα ρεπό. Προκειμένου μάλιστα να πετύχουν την εντατικοποίηση της δουλειάς, οι εργοδότες ασκούν τρομοκρατία για απολύσεις, εφόσον έχουν το «πλεονέκτημα» ότι κάποιος στον κλάδο δουλεύει για όλο τον χρόνο και όχι τον μισό, λαμβάνει τα ίδια ένσημα και όχι μισά, έχει ανάγκες συνολικά και προσπαθεί να τις καλύψει.

Ατελείωτα ωράρια και δουλειά όλες τις μέρες καταγράφουν στην πλειοψηφία τους και οι εργαζόμενοι στις αλυσίδες Τροφίμων και Ποτών. Ο ανεφοδιασμός ξενοδοχείων και καταστημάτων εστίασης, σημειώνεται, δεν σταματά ποτέ... Αποτέλεσμα: Δουλειά όλες τις μέρες, ατελείωτα ωράρια, συνθήκες εξαντλητικές για χιλιάδες εργατοϋπαλλήλους της «εφοδιαστικής αλυσίδας».

Παρόμοια είναι η κατάσταση στους οδηγούς του κλάδου αλλά και σε αυτούς των τουριστικών λεωφορείων, με τα οχήματα κίνησης πολλές φορές ασυντήρητα, με ό,τι κινδύνους συνεπάγεται αυτό για εργαζόμενους και επιβάτες. Οι όποιοι έλεγχοι της τροχαίας αφορούν μόνο τροχονομικές παραβάσεις, όχι πόσες ώρες μπορεί να βρίσκεται κάποιος στο τιμόνι και με ποιανού την ευθύνη.

Αυτά συμβαίνουν την ίδια ώρα που υπάρχει ούτως ή άλλως ένα κακό οδικό δίκτυο, με τεράστια αύξηση της κίνησης το καλοκαίρι, μεγεθύνοντας τους κινδύνους πρόκλησης εργατικών «ατυχημάτων» που καταγράφονται ως τροχαία... Αντίστοιχη είναι η εικόνα και στους εκατοντάδες πλέον διανομείς - ντελιβεράδες, που αυξάνονται τους θερινούς μήνες αλλά μειώνονται αισθητά τον χειμώνα, παρότι οι υποχρεώσεις όλων «τρέχουν» και δεν αφορούν μόνο τον μισό χρόνο, αλλά ολόκληρο.

Χώρος όπου επικρατούν πολλών ειδών εργασιακές σχέσεις και εξαντλητική δουλειά είναι και αυτός του αεροδρομίου. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων, εργάζονται τουλάχιστον 1.000 υπάλληλοι σε όλες τις υπηρεσίες του αερολιμένα, εργαζόμενοι πολλών εθνοτήτων και σε διάφορα πόστα, με πολλές και διαφορετικές συμβάσεις εργασίας. Η δουλειά το καλοκαίρι είναι ανυπόφορη, ιδιαίτερα στον αεροδιάδρομο, όπου αναπτύσσονται θερμοκρασίες ακόμα και πάνω από 50 βαθμούς Κελσίου, με εργαζόμενους να συνεχίζουν να δουλεύουν χωρίς να διακόπτεται καμία πτήση ή να λαμβάνονται άλλα μέτρα προστασίας!

Κλάδος άμεσα συνδεδεμένος με τον Τουρισμό είναι και οι Κατασκευές. Στο νησί αναπτύσσονται χρόνο με τον χρόνο νέες μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, πολυτελείς βίλες και λοιπά καταλύματα, που για να «προλάβουν» να λειτουργήσουν κάθε καλοκαίρι απαιτείται δουλειά καθημερινή, με εργαζόμενους ντόπιους και από άλλες περιοχές να εξαντλούνται προκειμένου όλα να είναι έτοιμα «στην ώρα τους».

Απέναντι στην υπερεργασία, δεν λείπουν οι καταγγελίες στο Συνδικάτο Οικοδόμων αλλά και στο Εργατικό Κέντρο ώστε να σταματούν τα έργα τις Κυριακές, να τηρούνται όλα τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, που ουσιαστικά είναι ανύπαρκτα προκειμένου να «τρέξουν» τα έργα και να ολοκληρωθούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αντίστοιχα, παρεμβάσεις πραγματοποιήθηκαν και για παύσεις των εργασιών σε συνθήκες καύσωνα, αφού μεγαλοεργολάβοι και κατασκευαστικές εταιρείες συνέχιζαν τις εργασίες.

Από κοντά στα μεγάλα προβλήματα οι δεκάδες ναυτεργάτες της γραμμής με την Κυλλήνη. Την ώρα που τα εισιτήρια έχουν εκτοξευθεί στα 180,40 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια με παιδιά άνω των 10 ετών και ΙΧ στο πήγαινε - έλα (και μάλιστα με κατάργηση της έκπτωσης για το αυτοκίνητο την περίοδο από 1η Ιουνίου έως 15 Σεπτεμβρίου), παίρνοντας κάθε χρόνο ...την ανηφόρα, οι εργαζόμενοι στα πλοία με κινητοποιήσεις διεκδίκησαν την καταβολή υπερωριών, ανθρώπινα ωράρια και συνθήκες εργασίας. Αυτά την ίδια ώρα που οι εφοπλιστές επικαλούνται ότι για τις αυξήσεις των εισιτηρίων ευθύνονται οι μισθοί των ναυτεργατών... Ενώ η τοπική εταιρεία που εκμεταλλεύεται τη γραμμή, η «Levante Ferries», μέσα σε λίγα μόνο χρόνια έχει στόλο 6 πλοίων, που δραστηριοποιείται επίσης σε Κεφαλονιά - Ιθάκη κ.α.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα καθημερινά δρομολόγια Κυλλήνης - Ζακύνθου και αντιστρόφως αυξάνονται σε 6 για τον Ιούλιο και 7 για τον Αύγουστο, χωρίς όμως πρόβλεψη για την ανάπαυση του προσωπικού και την τήρηση των κανόνων της ναυσιπλοΐας, που έχει να κάνει και με τον αριθμό μεταφερόμενων επιβατών και οχημάτων. Ουσιαστικά η εφοπλιστική εταιρεία γιγαντώνει τα κέρδη της από την εκμετάλλευση των εργαζομένων της και του λαού στο νησί, που έχει ανάγκη μεταφορών.

Γύρω από τον Τουρισμό όμως χτίζεται και ο μύθος περί «παραδείσου» για χιλιάδες μικρούς αυτοαπασχολούμενους. Την ώρα που η τεράστια πλειοψηφία όσων δραστηριοποιούνται στον χώρο είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν κάθε μέρα, όλη μέρα, πολλοί οικογενειακώς, για να μπορέσουν να «σταθούν» για όλο τον χρόνο (τον χειμώνα κλείνουν), τα τελευταία φορολογικά μέτρα έρχονται να προσθέσουν έναν ακόμα σοβαρό «βραχνά» στη δραστηριότητά τους.

«Οι κάτοχοι των μικρών καταλυμάτων φορολογούνται με 15% από το πρώτο ευρώ. Εδώ προστίθεται και το τεκμαρτό εισόδημα, για εισπράξεις που μπορεί να μην έχουν», εξηγεί η Αθηνά Μυλωνά, λογίστρια, ιδιοκτήτρια ενοικιαζόμενων δωματίων.

«Ολοι εμείς, που μας αναφέρουν ως ραχοκοκαλιά της οικονομίας, οδηγούμαστε σε έξοδο από τον χώρο. Ιδιαίτερα τα μικρά καταλύματα έχουν σοβαρά προβλήματα, με αποτέλεσμα να συγκεντρώνεται όλο και μεγαλύτερο μερίδιο στους μεγαλοξενοδόχους και στις πολυεθνικές του Τουρισμού. Δυστυχώς η Ζάκυνθος δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτήν την κατάσταση», τονίζει. Καυτηριάζει δε το ότι «δουλεύουμε για μισό χρόνο για να πληρώνουμε συνολικά όλους τους φόρους, από εισοδήματος, ΕΝΦΙΑ και ΦΠΑ μέχρι τεκμαρτό, χωρίς να υπολογίζουμε το κόστος Ενέργειας και τα υπόλοιπα έξοδά μας», προσθέτοντας πως λόγω αυτής της κατάστασης πολλοί μικροεπαγγελματίες ήδη βάζουν λουκέτο ή παραχωρούν τις μονάδες τους.

Και ενώ επικρατούν αυτές οι συνθήκες δουλειάς, τα προβλήματα για τους εργαζόμενους και τον λαό δεν τελειώνουν εκεί. Σε πολλές περιοχές είναι ζήτημα αν θα γυρίσει κάποιος σπίτι του και θα βρει ...νερό στη βρύση. Περιοχές όπως τα ορεινά παραμένουν χωρίς δίκτυο, χωριά ξεμένουν για μέρες, με τα προβλήματα να ξεκινούν έντονα φέτος από τον Μάρτιο, ενώ το νερό είναι ακατάλληλο για πόση, με τον λογαριασμό για την αγορά εμφιαλωμένων και την εξασφάλισή του (για δεξαμενές, ντεπόζιτα κ.λπ.) να φορτώνεται διαχρονικά στις τσέπες των λαϊκών στρωμάτων. Το νερό στη Ζάκυνθο κινείται πάνω σε ...ρόδες, με βυτιοφορείς να το εκμεταλλεύονται από διάφορες «ιδιωτικές» πηγές, ενώ δεν είναι λίγες οι απαντήσεις ότι μπροστά στην παροχή σε χωριά και την πόλη προηγείται η παροχή στα μεγαλοξενοδοχεία, στις πισίνες για βίλες και άλλα παρόμοια. Είναι μια κατάσταση που δημιουργήθηκε με ευθύνη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, περιφερειακών και τοπικών αρχών, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την εκροή πετρελαίου από το δίκτυο ύδρευσης στην πόλη - λόγω της σαθρότητας του τελευταίου - στις αρχές του χρόνου.

Πρόκειται για ένα σύνολο προβλημάτων που έρχονται να προστεθούν στην κατάσταση στη δημόσια Υγεία, στα προβλήματα υποβάθμισης της ποιότητας ζωής, πρόσβασης και επαφής στον γνήσιο λαϊκό πολιτισμό και τη δημιουργία. Αλλωστε το «θαύμα» των τουρ οπερέιτορ συνδέεται και με φαινόμενα σαπίλας, αποκρουστικά για τη λαϊκή πλειοψηφία, ξένα προς τα τοπικά ήθη και έθιμα.

Ζώντας από «πρώτο χέρι» την κατάσταση, η Κατερίνα Δεμέτη, υποψήφια με το ΚΚΕ στις πρόσφατες ευρωεκλογές και διευθύντρια του Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, επεσημαίνει:

«Η εικόνα που επικρατεί σήμερα στη Ζάκυνθο, το νησί της πρώτης ταξικής κοινωνικής επανάστασης στην Ιστορία της σύγχρονης Ευρώπης με το "Ρεμπελιό των Ποπολάρων" το 1628, τον τόπο που γέννησε αγωνιστές και σημαντικά πρόσωπα που συνδέονται με την Ιστορία μας συνολικά, όπως είναι φυσικό μάς γεμίζει οργή και αγανάκτηση.

Στο νησί όπου ένα κουφάρι παράνομων λαθρεμπορικών δραστηριοτήτων στην άλλοτε απρόσιτη και φτωχότερη ορεινή περιοχή του στα βορειοδυτικά, το λεγόμενο "Ναυάγιο", αναδείχθηκε σε σύμβολο τουριστικής έλκυσης, τοπικό, πανελλήνιο και παγκόσμιο, και πάνω του σήμερα στηρίζεται μια άγρια εκμετάλλευση χιλιάδων εργαζομένων σε πολλούς χώρους, ανοίγοντας ταυτόχρονα την "πόρτα" σε μια σειρά συμφέροντα, φαίνονται ξεκάθαρα δύο δρόμοι.

Ο ένας είναι αυτός των μεγαλοεπιχειρηματικών συμφερόντων, των μεγαλοξενοδόχων, εφοπλιστών και άλλων που εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα και το βιος των εργαζομένων, του λαού συνολικά. Είναι αυτός που με τις Οδηγίες της ΕΕ και τους νόμους των ελληνικών κυβερνήσεων, της ΝΔ σήμερα, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και άλλων προηγουμένως, αλλά και με όλους όσοι τους στηρίζουν σε επίπεδο περιφερειακών και τοπικών αρχών, ευθύνεται για την κατάσταση που βιώνουν σήμερα χιλιάδες ξενοδοχοϋπάλληλοι και άλλοι εργαζόμενοι, μικροί επαγγελματίες, συνολικά τα λαϊκά στρώματα, προκειμένου να μεγεθύνονται τα κέρδη των λίγων. Είναι ο ίδιος δρόμος μιας κουλτούρας και στάσης απέναντι καταρχήν στην ίδια την ανθρώπινη ζωή, ξένης προς τις αξίες και τα ιδανικά που πρέπει να έχουν συνολικά οι εργαζόμενοι, ο λαός, η νεολαία.

Από την άλλη είναι ο δρόμος τον οποίο χαράσσει καθημερινά το ΚΚΕ, της πάλης για μια ζωή στο ύψος των αναγκών μας σήμερα, απέναντι στα καθημερινά μας προβλήματα. Της αισιοδοξίας και αγωνιστικής ανάτασης, για έναν δρόμο ανάπτυξης όπου αυτοί που παράγουν θα καρπώνονται και τα οφέλη της δουλειάς τους.

Και στο νησί, σε αυτόν τον δρόμο σταθερά αγωνίζονται οι κομμουνιστές και όλοι όσοι συμπορεύονται μαζί τους μέσα από τα σωματεία τους, το Εργατικό Κέντρο, τη δράση τους στους χώρους δουλειάς αλλά και για κάθε πρόβλημα που απασχολεί τη ζωή και το μέλλον των ίδιων μας των παιδιών. Είναι αυτή η αναγνώριση που συνέβαλε και να μεγαλώσει η πραγματική δύναμη του λαού στο νησί: Το Κόμμα του, το ΚΚΕ. Δεν υπάρχει διαφορετική επιλογή προς το συμφέρον μας σήμερα!

Σε αυτήν την πορεία χρειάζεται να συνεχίσουμε το επόμενο διάστημα, πιο αποφασιστικά, δυναμικά, με πείσμα και αισιοδοξία, διότι εργαζόμενοι και λαός δεν έχουμε πει ακόμα την τελευταία μας λέξη και μπορούμε σίγουρα να τα καταφέρουμε!».