Πέμπτη 19 Σεπτέμβρη, στη Λαϊκή Σκηνή, στις 22.00: «Πώς η ανάγκη γίνεται Ιστορία» - Αφιέρωμα στον Δημήτρη Μητροπάνο, σε επιμέλεια - ενορχήστρωση Γιάννη Παπαζαχαριάκη. Συμμετέχουν: Πέγκυ Ζήνα, Δημήτρης Μπάσης.

Μετά την ιστορική συναυλία που έδωσε η ΚΕ του ΚΚΕ μαζί με την οικογένεια του Δημήτρη Μητροπάνου τον Μάη του 2022 στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης για τα δέκα χρόνια από τον θάνατό του, έρχεται και το 50ό Φεστιβάλ της ΚΝΕ να αποτίσει φόρο τιμής σε έναν μοναδικό άνθρωπο, που με την ταπεινότητα και τη σεμνότητα που τον χαρακτήριζαν μιλούσε πάντα στις ψυχές όλων μας.

Ο Δημήτρης Μητροπάνος γεννήθηκε τον Απρίλη του 1948 στην Αγία Μονή Τρικάλων, και ως παιδί αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ βιώνει το κυνηγητό και τις διώξεις του αστικού κράτους προς τις οικογένειες των αγωνιστών. Φτάνει 29 ετών για να συναντήσει τον πατέρα του, που ήταν πολιτικός πρόσφυγας, ενώ από τα 16 του χρόνια που εγκαθίσταται στην Αθήνα μεγαλώνει και καθορίζεται από τη σχέση του με τον θείο του, αδερφό της μητέρας του, ο οποίος είχε πρόσφατα απολυθεί από πολύχρονη εξορία.

Πρώτος δάσκαλός του στο τραγούδι γίνεται στα μέσα της δεκαετίας του '60 ο Γιώργος Ζαμπέτας, και η πορεία του ξεκινά από τότε λαμπρή, με συνεργασίες με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Δήμο Μούτση στον εμβληματικό δίσκο «Ο Αγιος Φεβρουάριος» και άλλους σημαντικούς δημιουργούς, Κατσαρό, Χατζηνάσιο, Παπαβασιλείου, Μουσαφίρη, Καλδάρα, Κουγιουμτζή, Νικολόπουλο, Σπανό... Από τις αρχές της δεκαετίας του '90 η καριέρα του απογειώνεται με τη συνεργασία του με τον Μάριο Τόκα και αργότερα με τον Θάνο Μικρούτσικο, «Στου αιώνα την παράγκα», ενώ υπέροχα τραγούδια που αγαπήθηκαν πολύ δίνουν οι συνεργασίες του με τον Στέφανο Κορκολή, τον Βαγγέλη Κορακάκη, τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, τον Χρήστο Λεοντή, τον Σταμάτη Κραουνάκη και πολλούς άλλους συνθέτες και δημιουργούς.

Η πρώτη συνάντηση του Δημήτρη Μητροπάνου με το Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» είναι το 1977, στο 3ο Φεστιβάλ, που έγινε στο Περιστέρι, και έκτοτε επαναλαμβάνεται πολλές φορές, όχι μόνο στα Φεστιβάλ αλλά και σε άλλες συναυλίες και εκδηλώσεις που διοργανώνουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ. Ενδεικτικά είναι τα δικά του λόγια σε συνέντευξη στον «Οδηγητή» το 2010, όπου σημειώνει για τη μεγάλη γιορτή της ΚΝΕ: «Στο Φεστιβάλ παρουσιάζεται ακριβώς αυτό που θέλουμε. Την τέχνη πώς τη θέλουμε, τη ζωή πώς τη θέλουμε. Αυτό είναι το νόημά του. (...) Το Φεστιβάλ για μένα είναι κομμάτι από τη ζωή μου. Ο λόγος ύπαρξης του Φεστιβάλ είναι η συντροφικότητα, η συλλογικότητα. Μέσα από το Φεστιβάλ δείχνουμε πως μπορούν να γίνουν πράξη τα όνειρα που έχουμε. Ετσι ήταν και έτσι παραμένει»...