Eurokinissi

Αυτά τα αδιέξοδα ανακυκλώνουν, ορθώνοντας διαρκώς νέα, τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας και τα άλλα κόμματα με τη στρατηγική τους σύμπλευση σε όσα καθορίζουν τη ζωή των εργαζομένων και της νεολαίας.

Ομολογούν δηλαδή ότι η ζωή των εργαζομένων θα γίνεται όλο και χειρότερη γιατί αυτό απαιτούν τα κέρδη του κεφαλαίου, επομένως το «κρίσιμο» είναι να εξασφαλιστεί η σταθερότητα μέσα από μια «ισχυρή κυβέρνηση» και μια αξιόπιστη αντιπολίτευση που θα ανανεώνει παγίδες και αυταπάτες, ώστε ο λαός να μένει θεατής.

Ο λαός, την ίδια στιγμή, δοκιμάζει την αστάθεια στην ίδια του τη ζωή μέσα από την απογείωση της εκμετάλλευσης και των μέτρων στήριξης του κεφαλαίου: Εκεί οφείλεται η δυσαρέσκεια που φουντώνει, όπως αναδεικνύουν και τα θέματα του «Ριζοσπάστη» στις επόμενες σελίδες.

Γιατί η ακρίβεια συνεχίζει να σαρώνει και τα κέρδη των ομίλων να ρουφάνε το λαϊκό εισόδημα. Ακρίβεια που δεν έπεσε από τον ουρανό αλλά αποτελεί την «άλλη όψη» της στήριξης με «ζεστό» χρήμα στο κεφάλαιο και των μισθών - ψίχουλα. Της πολιτικής, δηλαδή, στην οποία συναντιούνται ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ: Από το Χρηματιστήριο Ενέργειας και το Ταμείο Ανάκαμψης μέχρι την επίθεση στις Συλλογικές Συμβάσεις και τη συνδικαλιστική δράση για τη διεκδίκηση του μεροκάματου.

Γιατί οι λαϊκές οικογένειες αυτές τις μέρες αντί να ετοιμάζονται με ενθουσιασμό για τη νέα σχολική χρονιά, αντικρίζουν με δέος τις νέες δυσκολίες στον ίδιο «Γολγοθά», πάντα για να ταΐζεται το «τέρας» της ακρίβειας και της «εξοικονόμησης», με σχολεία που εξαφανίζονται διά των συγχωνεύσεων, με εκπαιδευτικούς που δεν έχουν καν στέγη, με δραστηριότητες που περικόπτονται.

Γιατί οι φυσικές καταστροφές και τα κάθε λογής «ακραία» και μη φαινόμενα απειλούν τη ζωή και την περιουσία του λαού. Από τις φωτιές μέχρι τις πλημμύρες και από εγκλήματα όπως στον Παγασητικό μέχρι τη λειψυδρία, όλα αποτελούν όψεις του ίδιου αποκρουστικού τέρατος: Των υποδομών - ρημαδιό, της εμπορευματοποιημένης διαχείρισης και της λογικής κόστους - οφέλους για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων. Μια κατάσταση που η ίδια η πείρα του λαού δείχνει πως δεν γνωρίζει «διαλείμματα» από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, αντίθετα όσο περνούν τα χρόνια γίνεται όλο και πιο απειλητική αφού όλο και πιο αδηφάγο γίνεται το κεφάλαιο στο κυνήγι του κέρδους του, όλο και πιο εχθρικό γίνεται το κράτος που το προστατεύει.

Γιατί ο λαός βλέπει όλο και πιο καθαρά μπροστά του τον κατήφορο της γενικευμένης πολεμικής κλιμάκωσης με την εμπλοκή της χώρας μας. Τα ανοιχτά μέτωπα σε Ουκρανία και Ισραήλ αυτήν την όξυνση προδιαγράφουν, ενώ η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωΝΑΤΟικού τόξου ρίχνουν όλο και πιο βαθιά τη χώρα στο στόμα του λύκου, αφού έτσι εξασφαλίζεται στην πράξη η γεωπολιτική αναβάθμιση της αστικής τάξης.

Τα παραπάνω αποτελούν ένα μόνο δείγμα από όσα φέρνει στη ζωή του λαού η πολιτική κυβερνήσεων και ΕΕ.

Και αν κάτι αποδεικνύεται είναι ότι αυτά τα αδιέξοδα ανακυκλώνονται διαρκώς από την πολιτική της ΝΔ, που έχει «αρχή, μέση και τέλος» τη δημοσιονομική σταθερότητα και την πολεμική προπαρασκευή, την ίδια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και οι άλλοι συμπληρωματικοί/αναπληρωματικοί τους δυσκολεύονται να ...αντιπολιτευτούν την πολιτική που και οι ίδιοι υπηρετούν. Γι' αυτό και το ρίχνουν στις λασπομαχίες μπας και χαραχτεί η όποια κούφια αντιπαράθεση σε χρεοκοπημένες διαχωριστικές γραμμές.

Επομένως, όσο επιβεβαιώνεται ότι οι δυνάμεις και τα κόμματα του συστήματος θα φέρνουν αδιέξοδα στον λαό, άλλο τόσο γίνεται φανερό ότι η μοναδική διέξοδος βρίσκεται στη λαϊκή πάλη, στη μάχη των εργαζομένων και στη διεκδίκηση των δικών τους αναγκών, κόντρα στην κερδοφορία του κεφαλαίου.

Οτι όσο χρόνο παλεύουν να κερδίσουν τα αστικά επιτελεία μέσα από τον εξωραϊσμό του κυβερνητικού έργου και επιστρατεύοντας χρεοκοπημένες αυταπάτες ότι μπορούν να συμβιβαστούν τα κέρδη με τις λαϊκές ανάγκες, τόσο περισσότερο πρέπει οι εργαζόμενοι να μην αφήσουν μέρα χαμένη από τον δικό τους αγώνα, την οργάνωση στα σωματεία, τη συλλογική δράση σε κάθε χώρο δουλειάς.

Εκεί βρίσκεται η πραγματική ελπίδα και προοπτική για τον λαό και τη νεολαία και όχι στην αναμονή για «καλύτερες μέρες» ή στην αναζήτηση σωτήρων: Στην ενίσχυση του ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, του απεγκλωβισμού από τα αστικά κόμματα, της συσπείρωσης με το ΚΚΕ μέσα στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες. Στον δρόμο της αντεπίθεσης, για την ανατροπή της βαρβαρότητας, για την προοπτική του σοσιαλισμού.

Για τη μοναδική διέξοδο για την εργατική τάξη: Μέσα από την αναμέτρηση με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και το κράτος τους να ανοίξει ο δρόμος της αποδέσμευσης από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, ο δρόμος της ανατροπής, ώστε με την κοινωνική ιδιοκτησία, με την εργατική τάξη και τον λαό στην εξουσία να βρεθούν στο προσκήνιο οι σύγχρονες ανάγκες σε κάθε τομέα της ζωής των εργαζομένων.

Κάθε σταθμός, κάθε μικρός και μεγάλος αγώνας που δίνεται με αυτήν την κατεύθυνση, με διεκδικήσεις σε σύγκρουση με το αντιλαϊκό κράτος και τα κόμματά του αυτόν τον ελπιδοφόρο δρόμο φέρνει στο προσκήνιο.

Κάθε μέτωπο ενάντια στη βάρβαρη πολιτική τσακίσματος δικαιωμάτων και αναγκών του λαού αποκαλύπτει τις σύγχρονες δυνατότητες ο λαός να ζει καλύτερα, να βελτιώνονται οι συσχετισμοί παντού, ώστε να ενισχύεται ο προσανατολισμός που δίνει ανατρεπτική διέξοδο στη λαϊκή δυσαρέσκεια, να μετατρέπεται σε οργάνωση και πάλη με προοπτική να βγει ο λαός στο προσκήνιο.

Σε αυτήν την κατεύθυνση θα συμβάλει και το μεγάλο συλλαλητήριο των σωματείων στη ΔΕΘ, αποτελώντας έναυσμα κλιμάκωσης μπροστά στα νέα κύματα επίθεσης κυβέρνησης και εργοδοσίας. Εκεί θα συναντηθούν ξανά εκατοντάδες σωματεία και φορείς, την ίδια στιγμή που σε μια σειρά από πόλεις θα αναπτύσσεται η συντονισμένη δράση με συσκέψεις και άλλες αγωνιστικές πρωτοβουλίες για το εισόδημα, για τις αυξήσεις στους μισθούς, για μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής του λαού.

Αυτός ο δρόμος, της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος για να περάσει στην αντεπίθεση είναι που μπορεί να εμπνεύσει, να δώσει ανάσες αισιοδοξίας, κόντρα στη μιζέρια και στη μοιρολατρία που καλλιεργούν οι άλλες δυνάμεις και κόμματα.