Με φόντο διάφορες διεργασίες και μια ορισμένη αναζήτηση «συναινέσεων» στο αστικό πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας, στη βάση της υπεράσπισης των γεωπολιτικών συμφερόντων του τουρκικού κεφαλαίου, το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, το σοσιαλδημοκρατικό CHP, δηλώνει την ετοιμότητά του για πρόωρες προεδρικές εκλογές και προτείνει στο κυβερνών ΑΚΡ να συμφωνήσει στην πραγματοποίησή τους, με «αντάλλαγμα» τη διασφάλιση μιας νέας υποψηφιότητας για τον Τούρκο Πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν.

Σύμφωνα με το τουρκικό Σύνταγμα ο Ερντογάν δεν επιτρέπεται να είναι ξανά υποψήφιος, ωστόσο ο ηγέτης του CHP Οζγκούρ Οζέλ εμφανίστηκε να ανοίγει ένα «παραθυράκι» για μια τέτοια υποψηφιότητα, εφόσον ο Τούρκος Πρόεδρος και το κόμμα του συναινέσουν στη διενέργεια πρόωρων εκλογών, με απόφαση αυξημένης πλειοψηφίας στο κοινοβούλιο.

Σε συνέντευξή του («Yetkin Report») ο Οζέλ ανέφερε ότι «αν ζητήσει προεδρικές εκλογές το Κοινοβούλιο και όχι ο ίδιος ο Ερντογάν, το άρθρο 116 του Συντάγματος του επιτρέπει να θέσει υποψηφιότητα για άλλη μια φορά».

Ο Οζέλ συμπλήρωσε ότι ο σημερινός κυβερνητικός συνασπισμός (AKP - MHP) έχει περίπου 330 έδρες στη Βουλή, μακριά από τις 360 που απαιτεί μια σχετική απόφαση, «άρα θα χρειαστούν την υποστήριξή μας», και κατέληξε: «Προτείνουμε να χωρίσουμε αυτά τα πέντε χρόνια (σ.σ. της προεδρικής θητείας): Δυόμισι χρόνια για αυτούς, δυόμισι για εμάς. Λέω, όταν περάσουν τα δυόμισι χρόνια τους, φέρτε θέμα προκήρυξης πρόωρων προεδρικών εκλογών στη Βουλή έως τον Νοέμβριο του 2025. Το ξεκαθαρίζουμε: Αν ο κ. Ερντογάν θέλει να είναι υποψήφιος, δεν πρέπει να έρθει σε εμάς μετά τον Νοέμβριο του 2025. (...) Είμαστε ανοιχτοί στη συζήτηση μέχρι τα δυόμισι χρόνια, αλλά όχι μετά».

Ερωτηθείς αν μια τέτοια προσέγγιση είναι «τζογάρισμα» - αφού σε περίπτωση ήττας της αντιπολίτευσης θα υπάρξει νέα ανανέωση της θητείας του Ερντογάν - ο Οζέλ απάντησε: «Είναι μια αντανάκλαση της εμπιστοσύνης που έχουμε στον εαυτό μας. Αν ο Ερντογάν έχει παρόμοια εμπιστοσύνη, θα πρέπει να δεχτεί».

Να σημειωθεί ότι μια σειρά δημοσιεύματα αυτές τις μέρες αναφέρουν πως «λαμβάνοντας υπόψη την κρίσιμη κατάσταση του κράτους δικαίου, την αποτελεσματικότητα και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, θα ήταν συνετό για τους πολιτικούς να καταλήξουν σε συναίνεση» και να αντιμετωπίσουν με τέτοια διάθεση πολλά μέτωπα.

Σε αυτήν την κατεύθυνση συζητιέται και το αν θα μπορούσε η υποψηφιότητα του Ερντογάν «να εξαρτηθεί από έναν ευρύτερο συμβιβασμό που θα περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις (...) υπηρετώντας παράλληλα το γενικότερο καλό της χώρας», δηλαδή τα στρατηγικά ζητούμενα του κεφαλαίου.