Για άλλη μια φορά ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας, Β. Κικίλιας, ισχυρίστηκε χωρίς καθόλου τσίπα ότι φέτος «δεν καήκαμε πολύ» και εκθείασε την «κουλτούρα των εκκενώσεων», το γνωστό 112. Στον ΣΚΑΪ, όπου του στήθηκε ανδριάντας, είπε ότι «τα 300.000 στρέμματα καμένης γης είναι μια μεγάλη κατάκτηση (!) κυρίως ως προς την προστασία των συμπολιτών μας», συγκρίνοντας με παλιότερες καταστροφές. Επιβεβαίωσε το δόγμα τού «τρεχάτε ποδαράκια μου» και μετά ...«γαία πυρί μειχθήτω». Κουβέντα δεν είπε βέβαια για τις συνέπειες από την απουσία ενός ολοκληρωμένου αντιπυρικού σχεδιασμού, με έμφαση στην πρόληψη, που το κράτος αντιμετωπίζει ως κόστος. Ούτε για τα χιλιάδες οργανικά κενά στην Πυροσβεστική, τα απαρχαιωμένα μέσα και τις εργολαβίες που χρυσοπληρώνονται από τον λαό, τα εξαντλημένα και ανεπαρκή πληρώματα. Ο υπουργός, σαν ...χαλασμένο γραμμόφωνο, αναφέρθηκε ξανά στην «κλιματική κρίση» με αφορμή τις πλημμύρες στην Κεντρική Ευρώπη, για να δικαιολογήσει ...προληπτικά τις εικόνες χάους που θα ζήσουμε με τις επικείμενες νεροποντές πάνω στα καμένα, αφού καμιά υποδομή δεν υπάρχει για να προλάβει ή να σταματήσει το χάος. Κι ενώ οι αλλαγές στο κλίμα κάνουν πιο επιτακτική την ανάγκη ενίσχυσης της αντιπυρικής - αντιπλημμυρικής θωράκισης με ευθύνη του κράτους, η αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων και όλων των κομμάτων σε Ελλάδα και ΕΕ προσπαθεί να περάσει ως «κανονικότητα» το καλοκαίρι να καιγόμαστε και τον χειμώνα να πνιγόμαστε...