Συμπληρώθηκαν στις 21 Οκτώβρη 30 χρόνια από τη μεγάλη πλημμύρα του 1994, που χτύπησε τις βορειοδυτικές συνοικίες της Αθήνας και πήρε μαζί της 17 ανθρώπους.

Η καταστροφή στον Περισσό ήταν τεράστια. Ανάμεσα σε άλλα, ο Ποδονίφτης ξεχείλισε και τα ορμητικά νερά του μετέτρεψαν σε λίμνη τον αύλειο χώρο της έδρας της Κεντρικής Επιτροπής. Οι μεγαλύτερες καταστροφές έγιναν στους ισόγειους και υπόγειους χώρους όπου στεγάζονταν οι εγκαταστάσεις του «Ριζοσπάστη» και του «902», αλλά και το Ιστορικό Αρχείο του Κόμματος.

Εγραφε ο «Ριζοσπάστης» την επόμενη μέρα: «Στην καρδιά της βιβλικής καταστροφής που χτύπησε χτες στην Αθήνα βρέθηκε ο "Ριζοσπάστης" και συνολικά το κτίριο της Κεντρικής Επιτροπής στον Περισσό! Σε λίγα λεπτά της ώρας, μεταξύ 7.30 και 8.00 το βράδυ, οι κάτω όροφοι του κτιρίου μετατράπηκαν σε λίμνη. Ανθρωποι κινδύνεψαν. Οι μηχανές σίγησαν και θάφτηκαν μέσα στα ορμητικά νερά που μπήκανε από παντού! Ο "902" σίγησε καθώς χτυπήθηκε από ολοκληρωτική καταστροφή. Το κτίριο ολόκληρο βυθίστηκε στο σκοτάδι.

Ολο το έμψυχο δυναμικό ρίχτηκε στη μάχη να σώσει μια τριμελή οικογένεια που κινδύνεψε μέσα στα υπόγεια του κτιρίου μας, όπου τους παρέσυραν τα ορμητικά νερά του πλημμυρισμένου Ποδονίφτη! Του ποταμού που περνά ακριβώς δίπλα από την κάτω πλευρά του κτιρίου στην είσοδο των γραφείων της Κεντρικής Επιτροπής. Τα καταφέραμε! Οι άνθρωποι σώθηκαν.

Αμέσως άρχισε η μάχη για την έκδοση της εφημερίδας, αυτού του φύλλου που κρατάτε σήμερα στα χέρια σας, κυριολεκτικά από το ΜΗΔΕΝ! Σε όλο το συγκρότημα της εφημερίδας δεν λειτουργεί ΤΙΠΟΤΑ. Οι υπεράνθρωπες προσπάθειες του προσωπικού και η βοήθεια που απλόχερα μας προσφέρθηκε από φίλους είχαν αποτέλεσμα».

Η καταστροφή σε εγκαταστάσεις και υλικά ήταν μεγάλη. Το ίδιο και η κινητοποίηση από την πρώτη στιγμή, πριν ακόμα υποχωρήσουν τα νερά και αποσοβηθούν οι κίνδυνοι για τα χειρότερα.

Στο κτίριο κατέφταναν διαρκώς μέλη του Κόμματος από όλο το Λεκανοπέδιο και ρίχνονταν απευθείας στην προσπάθεια να σωθούν οι υποδομές, να συνεχίσει να κυκλοφορεί ο «Ριζοσπάστης», να εκπέμψει ο «902». Οπως και έγινε, από ένα πρόχειρο στούντιο στον 11ο όροφο!

Το κύριο άρθρο στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» στις 23 Οκτώβρη έχει τίτλο: «Θα τα ξαναφτιάξουμε». Εγραφε:

«Για μας, αλλά και για όλους τους αναγνώστες του "Ριζοσπάστη", για το σύνολο των εργαζομένων και του λαού μας, το κύριο είναι ότι η εφημερίδα μας είναι και σήμερα στα περίπτερα. Παρά την - απροσδιόριστης έκτασης μέχρι στιγμής - καταστροφή (...) Η σημερινή - όπως άλλωστε και η χτεσινή - έκδοση δεν είναι κανονική. Δεν είναι αυτός ο "Ρ" που φιλοδοξούσαμε να δώσουμε στους αναγνώστες μας τη δεύτερη Κυριακή των δημοτικών εκλογών. Ομως οι συνθήκες δεν επέτρεπαν οτιδήποτε διαφορετικό. Κανονικές δεν θα είναι και οι επόμενες εκδόσεις του "Ρ" (...) Οι καταστροφές στο συγκρότημα της ΚΕ, του "Ρ" και του "902" είναι ιδιαίτερα μεγάλες. Τεράστιες (...) Τέτοιες που θα πρέπει όλοι μαζί να ξεκινήσουμε μια γιγαντιαία προσπάθεια για την αναστήλωση. Ναι, περί αναστήλωσης πρόκειται (...) Στην πραγματικότητα, σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες και για εντελώς διαφορετικούς λόγους, καλούμαστε όλοι, οι κομμουνιστές, οι φίλοι και οι οπαδοί του Κόμματος, κάθε προοδευτικός άνθρωπος να ξεκινήσουμε από σήμερα μια γιγαντιαία προσπάθεια για την αποκατάσταση των αναγκαίων προϋποθέσεων λειτουργίας του κεντρικού μηχανισμού του Κόμματος (...) Το σίγουρο είναι ένα: ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ. Με την πλατιά κινητοποίηση όλων των ανθρώπων που είναι κοντά στο ΚΚΕ. Με την εθελοντική τους εργασία και την ποικιλόμορφη προσφορά τους. Με τη συμβολή τους από το υστέρημά τους και το πάθος τους για την αναστήλωση».

Το μεγαλύτερο πλήγμα δέχτηκε το Ιστορικό Αρχείο του ΚΚΕ, το οποίο βρέθηκε θαμμένο κάτω από τόνους νερού. Αμεσα ξεκίνησε η τιτάνια μάχη της διάσωσής του. Σήμανε συναγερμός και εκατοντάδες άνθρωποι όλων των γενιών, μέλη και οπαδοί του Κόμματος, ακόμα και άνθρωποι με διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές αναφορές, έφταναν στον Περισσό για να παλέψουν με τη λάσπη και τον χρόνο.

Το κτίριο της Κεντρικής Επιτροπής από λίμνη έχει μετατραπεί τώρα σε ένα ανθρώπινο μελίσσι όπου όλοι δούλευαν ακατάπαυστα και με αυταπάρνηση, για να καθαριστούν εκατομμύρια σελίδες. Καθοριστική ήταν η συμβολή ειδικών επιστημόνων που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για την οργάνωση αυτής της μάχης.

Δεκάδες καλλιτέχνες βοήθησαν με τις συναυλίες αλληλεγγύης να γίνει γνωστό το θέμα στο πανελλήνιο και να ενισχυθεί αποφασιστικά αυτή η προσπάθεια. Ανάμεσά τους ο Μίκης Θεοδωράκης.

Τα πρώτα κρίσιμα βήματα για τη διάσωση του Αρχείου διανύθηκαν με επιτυχία, χάρη στην αυταπάρνηση, στη συλλογική δουλειά, στο πείσμα χιλιάδων ανθρώπων, που μάζευαν από τις λάσπες μια μια τις ψηφίδες της Ιστορίας. Αυτή ήταν μόνο η αρχή μιας επίπονης διαδικασίας, που θα συνεχιζόταν για πολλά ακόμα χρόνια.

Οπως έγραφε ο «Ριζοσπάστης» δύο χρόνια μετά, «τα αρχεία του ΚΚΕ ίσως κέρδισαν σε ένα βαθμό τη μάχη με το χρόνο και τη μούχλα (...) όμως ο δρόμος μέχρι να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα, τη διάσωση της Ιστορίας του ΚΚΕ, είναι μακρύς (...) Το στοίχημα με το χρόνο και τη λήθη παραμένει και χρειάζονται ακόμα αρκετά χρήματα, όπως χρειάζονται και εκείνοι που θα σκύψουν πάνω από τις σελίδες της Ιστορίας που δεν είναι μόνο ιστορία του Κόμματος. Είναι η Ιστορία που έγραψε ο λαός, η εργατική τάξη, τα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα και φυσικά η πρωτοπόρα νεολαία. Χρέος όλων μας παραμένει η διάσωση αυτών των σελίδων».

Τις επόμενες δεκαετίες, η δουλειά για τη διάσωση, την αποκατάσταση και τη συντήρηση του Αρχείου του Κόμματος συνέχισε να γράφει λαμπρές σελίδες στην Ιστορία του, με πρωτότυπες επιστημονικές μεθόδους, που προσθέτουν νέα γνώση στη διάσωση ιστορικών αρχείων, ενώ η ψηφιοποίηση που συνεχίζεται, συνέβαλε καθοριστικά στην προστασία του και στην ανάδειξή του.