«Η Αθήνα, τέταρτη φθηνότερη πόλη για αγορά κατοικίας στην Ευρώπη», ήταν ο πηχυαίος τίτλος στη χτεσινή «Καθημερινή» και δεν θα πίστευες στα μάτια σου, αν δεν διάβαζες το «παρασύνθημα», ότι δηλαδή είναι φθηνή ...για Βορειοευρωπαίους «επενδυτές» που βλέπουν «ευκαιρίες», παρά και το γεγονός ότι από το 2017 οι τιμές έχουν εκτοξευτεί κατά 90%! Το ζήτημα είναι λοιπόν πώς βλέπει κανείς το ποτήρι: Μισογεμάτο ή μισοάδειο. Γιατί εκεί που ο λαός βλέπει το 40% του ρημαγμένου εισοδήματός του να πηγαίνει στο νοίκι και τα «κοράκια» να καραδοκούν για νέους πλειστηριασμούς, κάποιοι άλλοι (funds, τραπεζικοί όμιλοι και επιχειρήσεις του real estate) βλέπουν «ευκαιρίες» για τρελή κερδοφορία, ενώ για το αστικό κράτος όλα αυτά αποτελούν «μείωση του επενδυτικού κενού»... Οσο για το πού μπαίνει ο «πήχης» της δήθεν φτηνής στέγης, εύκολα το διαπιστώνει κανείς κι από το εξής στοιχείο: Οι άστεγοι στην ΕΕ διπλασιάστηκαν μέσα σε 13 χρόνια, με τη Γαλλία να έχει πλέον - επισήμως - πάνω από 333.000 άστεγους και τη Γερμανία παραπάνω από 270.000. Σε τέτοιο μεσαίωνα για τους λαούς οδηγεί ολοταχώς το καπιταλιστικό κέρδος...