Ηταν κάποτε ένας μικρός συνοικισμός που λεγόταν Μαντού, στους πρόποδες μιας σχετικά άγνωστης οροσειράς του Αφγανιστάν, ονόματι Τόρα Μπόρα. Δεκαπέντε σπίτια μόλις. Την 1η του Δεκέμβρη του 2001, το χωριό έπαψε να υπάρχει. Το ισοπέδωσαν συμμαχικά βομβαρδιστικά. 55 νεκροί, ανέφεραν (αμερικανικά) ΜΜΕ. Ο Πολ Σάλοπεκ της Σικάγο Τριμπιούν πήγε στο χωριό. Ο Πάιρα Γκουλ, από τους λιγοστούς κατοίκους που απέμειναν ζωντανοί, του είπε ότι Αμερικανοί στρατιώτες εμφανίστηκαν και ρώτησαν πού ήταν οι νεκροί μαχητές Ταλιμπάν και τα μέλη της Αλ-Κάιντα. «Τώρα, πες μου. Αυτό είναι της Αλ-Κάιντα;» ρώτησε ο Γκουλ δείχνοντας στον δημοσιογράφο το κάτω άκρο ενός μικρού παιδιού στα συντρίμμια.

Ηταν κάποτε ένα χωριό αγροτών ονόματι Τσακούρ, 25 χιλιόμετρα βόρεια της Κανταχάρ. Τα αμερικανικά «ιπτάμενα πολυβολεία», τα αεροσκάφη AC-130, που φέρουν ταχυπυροβόλα, τα οποία μπορούν μέσα σε ένα λεπτό να γεμίσουν σφαίρες χώρο ίσο με ένα γήπεδο ποδοσφαίρου, βρήκαν στους κατοίκους του έναν ανυποψίαστο, εύκολο στόχο το διήμερο 22-23 του Οκτώβρη. Σκότωσαν 93, ανοίγοντας από αέρος πυρ αδιακρίτως. Εκπρόσωπος του αμερικανικού Πενταγώνου εξήγησε απνευστί και χωρίς κανένα δισταγμό γιατί οι αγρότες δολοφονήθηκαν: «Τους θέλαμε νεκρούς. Ηταν συμπαθούντες των Ταλιμπάν». Οταν ρωτήθηκε για το περιστατικό, ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Ντόναλντ Ράμσφελντ, απάντησε: «Δεν μπορώ να ασχολούμαι με κάθε αφγανικό χωριό».

Ακόμη και ο Ουίλιαμ Αρκιν, αναλυτής πληροφοριών του αμερικανικού στρατού τη δεκαετία του 1970, ειδικός σύμβουλος περί πυρηνικών όπλων διαφόρων κυβερνήσεων και σήμερα σχολιογράφος της Ουάσινγκτον Ποστ για αμυντικά θέματα, που πήγε στη Χεράτ με την Χιούμαν Ράιτς Ουότς, σε μια αποστολή που υποτίθεται πως είχε στόχο να ερευνήσει τις απώλειες των αμάχων και στην πραγματικότητα αποσκοπούσε στην ψιμυθίωση της πραγματικότητας, παραδέχεται πως η διαβεβαίωση του Πενταγώνου ότι «η εκστρατεία των ΗΠΑ είχε τα λιγότερα θύματα μεταξύ των αμάχων από κάθε άλλη στην Ιστορία» δε βασίζεται σε απολύτως κανένα στοιχείο. Το Πεντάγωνο «κάνει ελάχιστα για να τεκμηριώσει τα συγχαρητήρια που δίνει στον εαυτό του», έγραψε.

Η αμερικανική στρατιωτική μηχανή (και) στο Αφγανιστάν, όπως σε όλους τους πολέμους στους οποίους ενεπλάκη από τον Περσικό, το 1991, έθεσε τους άμαχους στο στόχαστρο απολύτως σκόπιμα. Την ώρα που ο Τζορτζ Ουόκερ Μπους με την πρέπουσα δόση πουριτανικής υποκρισίας διακήρυσσε ότι καταβάλλεται προσπάθεια για τις «ελάχιστες δυνατές απώλειες» μεταξύ αμάχων, ένας αξιωματικός της αεροπορίας ναυτικού εξηγούσε από το αεροπλανοφόρο Καρλ Βίνσον ότι τα βομβαρδιστικά που έκαναν απονήωση έπαιζαν ευρύτερο από τον τακτικό τους ρόλο: «Μια βόμβα δύο χιλιάδων λιβρών, όπου κι αν τη ρίχνεις, είναι ένα τεράστιας ψυχολογικής σημασίας γεγονός για οποιονδήποτε βρίσκεται σε ακτίνα ενός τετραγωνικού μιλίου».

Πόσα είναι όμως τα αθώα θύματα -- οι απώλειες μεταξύ των αμάχων -- στο Αφγανιστάν; Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Νιου Χάμσαϊρ Μαρκ Χέρολντ, σε μια εξαντλητική έρευνά του για το θέμα, τοποθετεί τον αριθμό στους 3.400-3.800 νεκρούς από την αρχή του πολέμου έως το Μάρτη φέτος, επικαλούμενος για κάθε περιστατικό που αναφέρει πολλαπλές πηγές (http://www.cursor.org/stories/civilian-deaths.htm). Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι αμερικανικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν, ειδικά οι αεροπορικές, ήταν από τις πιο φονικές για τους αμάχους στην Ιστορία. Διότι, εξηγεί, οι σχεδιαστές των επιθέσεων «επέλεξαν να ρίξουν πυραύλους και βόμβες σε πυκνοκατοικημένες περιοχές». Τι έχει να απαντήσει το Πεντάγωνο; «Δε σχολιάζουμε αβάσιμες κατηγορίες».

Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν καθόλου δεν έχει τελειώσει, όπως υπογραμμίζουν οι αλλεπάλληλες συγκρούσεις στη χώρα όσο και η ανοιχτή παραδοχή από ΜΜΕ τόσο καθεστωτικά όσο οι Τάιμς της Νέας Υόρκης, πρόσφατα, ότι «η κυβέρνηση Καρζάι κυβερνά μόνο την Καμπούλ». Παρά τις θριαμβολογίες που παιανίζουν κατά καιρούς οι κυβερνήσεις ΗΠΑ, Βρετανίας και λοιπών χωρών της Συμμαχίας, η σφαγή συνεχίζεται στην -- άκαρπη -- προσπάθεια «εξάρθρωσης» των μαχητών Ταλιμπάν και της Αλ-Κάιντα.

Ομως, το να διακριβωθεί τι ακριβώς συμβαίνει στο Αφγανιστάν είναι όλο και πιο δύσκολο. Η αμερικανική κυβέρνηση, εξάλλου, όχι μόνο έχει αγοράσει από τον περασμένο Οκτώβρη τα δικαιώματα για όλες τις δορυφορικές εικόνες του Αφγανιστάν, σύμφωνα με την εφημερίδα για τεχνολογικά θέματα Σίλικον Βάλεϊ, αλλά φρόντισε να αλλάξει ρητορική ο τηλεοπτικός σταθμός του Κατάρ Αλ Τζαζίρα. Τα γραφεία στην Καμπούλ του οποίου, παρεμπιπτόντως, είχαν βομβαρδιστεί, όπως οι αποθήκες της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού, το μόνο φράγμα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος της χώρας, φορτηγά με πρόσφυγες, σχολεία, σπίτια κ.ά., καθ' όλα «στρατιωτικοί» στόχοι όπως, σε επιδείξεις θράσους, μετέδιδαν αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα.

Αυτό που διαλανθάνει της διεθνούς προσοχής, καθώς οι προβολείς στρέφονται στον Λευκό Οίκο και στο ίδιο ερώτημα που είχε τεθεί όταν ξεσπούσε το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ («τι γνώριζε ο Πρόεδρος και πότε το γνώριζε;»), είναι πως ο λαός του Αφγανιστάν, μετά την... «απελευθέρωση» της χώρας, κινδυνεύει να αντιμετωπίσει λιμό ακριβώς όπως και υπό την κυριαρχία του μουλά Μοχαμάντ Ομάρ και των παλικαριών του, των πάλαι ποτέ προστατευόμενων των ΗΠΑ Ταλιμπάν. Η ίδια η Υπηρεσία για τη Διεθνή Ανάπτυξη των ΗΠΑ (USAID), ένας επίσημος φορέας που συνδιαμορφώνει και εκτελεί τις κατευθύνσεις της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, κάνει λόγο για «μεγάλο κίνδυνο λιμού στη χώρα των 27 εκατομμυρίων κατοίκων». Το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα (WFP) του ΟΗΕ καλεί επειγόντως για 585 εκατομμύρια δολάρια για να βοηθήσει να τραφούν 9 εκατομμύρια Αφγανοί, δηλώνοντας πως έχει λάβει κάτι λιγότερο από το 60% του ποσού από τους δωρητές.

Οι αναλυτές ασχολούνται με το ποιοι πολέμαρχοι και παίκτες θα κερδίσουν στην προσεχή Λόγια Τζίργκα και οι πιο σκληροί παίκτες στην αμερικανική κυβέρνηση με τη χάραξη της ενεργειακής στρατηγικής όταν σταθεροποιηθεί το Αφγανιστάν -- το Μεγάλο Βραβείο του πολέμου --, την ώρα που το 30% των Αφγανών είναι απόλυτα εξαρτημένοι από τη διεθνή επισιτιστική βοήθεια για να βγάλουν -- αν βγάλουν -- τον επόμενο χειμώνα. Συν τοις άλλοις η τρομερή ξηρασία των τελευταίων χρόνων έχει καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος της βασικά αγροτικής αφγανικής οικονομίας...

Αλλά, όπως κι αν έχει, η αμερικανική κυβέρνηση θα φροντίσει να βγει στον αέρα η «καλύτερη δυνατή εικόνα». Αν για μερικούς ο πόλεμος σημαίνει καταστροφή, θάνατο και πόνο, για κάποιους άλλους είναι απλώς ένα θέμα δημοσίων σχέσεων. Οπως, π.χ., για τον Τζον Ρέντον, ιδρυτή και πρόεδρο της εταιρίας Δημοσίων Σχέσεων Ρέντον, με έδρα τη Βοστόνη. Η εταιρία, που έχει ένα ιστορικό απίστευτων συμβολαίων -- μεταξύ άλλων κι ένα με τη CIA για να χρηματοδοτήσει την καμπάνια ανατροπής του Σαντάμ Χουσεΐν -- ανέλαβε με απευθείας ανάθεση από το Πεντάγωνο τον περασμένο Νοέμβρη ένα συμβόλαιο ύψους 397 χιλιάδων δολαρίων για τη «βελτίωση» της εικόνας των ΗΠΑ στον μουσουλμανικό κόσμο στη διάρκεια του πολέμου κατά του Αφγανιστάν. Και συνεχίζει να κάνει αυτό ακριβώς, στο πλαίσιο της επίσημης πολιτικής διασποράς ψευδών της κυβέρνησης Μπους...